باران کوثری: دیدن آدم​ها برایم کلاس درس است

باران کوثری در گفت و گو با ایسکانیوز، گفت: فیلمنامه به من کمک بسیار زیادی کرد تا بتوانم نقشم را در «جامه دران» ایفا کنم. من به شدت به این معتقدم که این موضوع در سینمای همه جای دنیا هم اتفاق می افتد؛ به این معنی که فیلمنامه هایی که اقتباسی هستند و از ادبیات نمایشی و یا قصه های نوشته شده برای ساختن یک فیلمنامه بهره می گیرند قالب های بزرگتری برای شخصیت ها تعریف می کنند.



باران کوثری، برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن در جشنواره سی و سوم افزود: در این نوع فیلمنامه ها به قدری به جزییات پرداخته می شود و قالبی که برای این نقش ها تعریف می شود آن قدر متفاوت از قالب های معمول سینمایی است که جای بازی بیشتری را به بازیگر می دهد. او درباره مهم ترین ویژگی شخصیت در فیلمنامه های اقتباسی گفت: مهمترین ویژگی که نقش ها در فیلم «جامه دران» دارند را در این می دانم که فیلمنامه ریشه داستانی دارد و از یک رمان اقتباس شده و این مختص اکثر فیلم های اقتباسی است.

باران کوثری اما درباره جزییاتی که خود به نقشش در این فیلم اضافه کرده اینگونه گفت: اصولا دیدن آدم ها برای من همیشه کلاس بزرگی بوده و سعی کردم در آن روستایی که محل فیلمبرداری بود، اهالی روستا را خوب نگاه کنم و تلاش کردم به جزییاتی که در فیلمنامه به آنها اشاره شده خیلی دقت کنم. او در ادامه افزود: این را به جرات می گویم از تمام جزییاتی که در فیلمنامه گفته شده حتما در جایی از فیلم استفاده کرده ام و خودم را ملزم می دانستم تا همه ریزه کاری هایی را که با حمیدرضا قطبی در مورد این نقش درباره اش صحبت کرده بودم را در جایی از فیلم استفاده کنم. کوثری در پایان با اشاره به تسلط کارگردان بر فیلمنامه گفت: تسلط کارگردان بر نقش، فیلمنامه، موقعیت ها و هدایت درست او از بازیگران عاملی است که هر بازیگری با حداقل هوش می تواند به یک بازی خوب برسد.