گروه فرهنگ و هنر: یک کارگردات تلوزیون و سینما که به تازگی به عنوان یکی از اعضای شورای سیاست گذاری سینمای کودک و نوجوان انتخاب شده است، ابراز امیدواری کرد که جمع حاضر در این شورا کمتر حرف بزنند و بتوانند بیشتر عمل کنند.
مرضیه برومند اضافه کرد: در حال حاضر هیچ جلسهای برای این شورا تشکیل نشده است. دوستان موضوع را به صورت تلفنی مطرح کردند و من هم وقتی از ترکیب دیگر اعضای شورا با خبر شدم، پذیرفتم عضو شورا شوم. چرا که جمع خوبی است و امیدوارم بتوانیم فعالیتهای مفیدی انجام دهیم. برومند در عین حال هشدار داد: شوراهای سیاستگذاری گاه به جای باز کردن راه، آن را میبندند و این خطر وجود دارد که بدون عمل کردن، فقط درگیر حرف بشوند.
کارگردان «شهر موشها2» ابراز امیدواری کرد: این شورا توانایی لازم را داشته باشد تا تغییرات مفیدی در ساختار قبلی سینمای کودک ایجاد کند. او توضیح داد: عادت کردهایم یکسری مسائل فرهنگی به طور عادی رخ بدهد. بدون اینکه نسبت به گذشته تغییری داشته باشد و اینگونه است که سالهاست عادت کردهایم دو ماه مانده به جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان، چند فیلم به جشنواره برسانیم بدون اینکه نتیجهای عایدمان شود.
او تاکید کرد: بهترین کاری که این شورا میتواند انجام دهد، فراهم کردن زمینه و کمک برای تولید فیلم کودک و نوجوان است، ضمن اینکه این حمایتها باید تا اکران فیلمها ادامه داشته باشد؛ نه اینکه فیلمها بعد از تولید روی هوا بماند و هیچ برنامهای برای اکرانشان نباشد. از سوی دیگر این شورا باید مسئولان را وادارد ساختار فعلی سینمای کودک درست کنند. برومند با اشاره به کیفیت فیلمهای کودک و نوجوان در سالهای دورتر یادآور شد: چندی پیش تلویزیون فیلم «گلنار» را پخش کرد. این فیلم بسیار زیبا ، ظریف و سرشار از عواطف انسانی است و در عین حال برای بچهها سرگرم کننده است اما متاسفانه دیگر اینگونه فیلمها ساخته نمیشود.
او ادامه داد: وقتی به گذشته مینگریم فیلمهای کودک و نوجوان خیلی بهتر از امروز بود. اما چرا نباید شرایطی فراهم شود که جوانان کار کنند. آن زمان هم جوانانی مانند کامبوزیا پرتویی ، جعفر پناهی و... دست به دست هم دادند و فیلم زیبای «گلنار» را ساختند. به هر حال امیدوارم جمع حاضر در شورای سیاستگذاری بتوانند کمتر حرف بزنند و بیشتر عمل کنند و سروسامانی به سینمای کودک و نوجوان بدهند. مرضیه برومند در پایان صحبتش خاطر نشان کرد: متاسفانه ما خیلی زمان را از دست میدهیم و ارزش وقت را نمیدانیم. همین که تکان بخوریم، در آستانه دوره جدید جشنواره فیلم کودک اصفهان قرار میگیریم، بدون اینکه آثار قابل قبولی برای جشنواره داشته باشیم.