تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۰۲/۱۴ ساعت ۱۹:۳۹
کد مطلب : ۷۶۶۶۹
شیمی درمانی با مغز بیمار چه می کند؟
گروه علمی: برخی مبتلایان به سرطان هنگامی که تحت شیمی درمانی قرار می گیرند متوجه تغییراتی در حافظه، تمرکز و طرز تفکر خود می شوند.
برای نخستین بار این شرایط در بانوانی مبتلا به سرطان پستان که تحت درمان قرار داشتند، گزارش شد.
تغییر شرایط ذهنی و حافظه در بیمارانی که شیمی درمانی می کنند به نام مغز شیمیایی (Chemo Brain) شناخته می شود. بنابر مطالعه ای که در نشریه نوروفیزیولوژی کلینیکال به چاپ رسیده، پژوهشگران دریافته اند افراد مبتلا به مغز شیمیایی فاقد توانایی تفکر متمرکز پایدار هستند. به گفته تاد هندی، یکی از پژوهشگران حاضر در این مطالعه و استاد روانشناسی در دانشگاه بریتیش کلمبیا، یک مغز سالم برخی مواقع سرگردان و برخی مواقع درگیر است. ما کشف کرده ایم که مغز شیمیایی، مغزی سرگردان و غیر متمرکز مزمن است.
پژوهشگران دریافته اند افرادی که از مغز شیمیایی رنج می برند تمایل به باقی ماندن در حالت غیر درگیر و نامتمرکز دارند. به همین دلیل است که 50 درصد از بیمارانی که گمان می کنند تحت تاثیر این شرایط قرار دارند با احساس نیاز برای نوشتن مداوم چیزهای مختلف و انجام وظایف در ساده‌ترین شکل ممکن مواجه هستند.
پژوهشگران با استفاده از موج نگاری مغز (EEG)، آزمایشی که فعالیت الکتریکی در مغز را تشخیص می دهد، بر فعالیت مغز بیماران مبتلا به سرطان پستان در شرایطی که یک سری از وظایف را انجام می دادند، نظارت داشته اند. آنها دریافتند که بازماندگان سرطان پستان در مقایسه با افراد سالم احتمال کمتری دارد توجه پایدار را حفظ کنند و این مساله حتی برای افرادی که سه سال از زمان درمان آنها می گذشت نیز درست بوده است.
نکته نگران کننده‌تر، هنگامی که بانوان فکر می کردند تمرکز دارند، موج نگاری مغز نشان داده است بخش بزرگی از مغز آنها در حقیقت خاموش و غیر فعال بوده و ذهن آنها نیز سرگردان بوده است. همچنین، طی این مطالعه و زمانی که از این بیماران خواسته شده است راحت و آرام باشند، مغز آنها فعال‌تر از بانوان سالم بوده است. پژوهشگران امیدوارند این یافته ها به اندازه گیری اثر شیمی درمانی بر مغز بیماران کمک کند.
تست های فعلی برای ارزیابی توانایی شناختی بیمارانی که شیمی درمانی می کنند برای بیماری های شناختی دیگر مانند آلزایمر یا آسیب مغزی توسعه داده شده اند. بی اثر بودن این تست ها ثابت شده است زیرا نجات یافتگان از سرطان اغلب بدون هیچ مشکلی قادر به انجام این تست ها هستند و از دست دادن حافظه و سردرگمی هنگامی که به خانه باز می گردند بر پریشانی آنها می افزاید.
به گفته کریستین کمپبل پژوهشگر ارشد در مطالعه اخیر، پزشکان دریافته اند که آثار شیمی درمانی پس از پایان مراحل درمان در بلند مدت نیز باقی می ماند و می تواند به واقع بر زندگی فرد تاثیرگذار باشد. یافته های اخیر می توانند روشی جدید برای آزمایش مغز شیمیایی در بیماران و نظارت بر بهبود آنها با گذشت زمان ارائه کند.
تغییر شرایط ذهنی و حافظه در بیمارانی که شیمی درمانی می کنند به نام مغز شیمیایی (Chemo Brain) شناخته می شود. بنابر مطالعه ای که در نشریه نوروفیزیولوژی کلینیکال به چاپ رسیده، پژوهشگران دریافته اند افراد مبتلا به مغز شیمیایی فاقد توانایی تفکر متمرکز پایدار هستند. به گفته تاد هندی، یکی از پژوهشگران حاضر در این مطالعه و استاد روانشناسی در دانشگاه بریتیش کلمبیا، یک مغز سالم برخی مواقع سرگردان و برخی مواقع درگیر است. ما کشف کرده ایم که مغز شیمیایی، مغزی سرگردان و غیر متمرکز مزمن است.
پژوهشگران دریافته اند افرادی که از مغز شیمیایی رنج می برند تمایل به باقی ماندن در حالت غیر درگیر و نامتمرکز دارند. به همین دلیل است که 50 درصد از بیمارانی که گمان می کنند تحت تاثیر این شرایط قرار دارند با احساس نیاز برای نوشتن مداوم چیزهای مختلف و انجام وظایف در ساده‌ترین شکل ممکن مواجه هستند.
پژوهشگران با استفاده از موج نگاری مغز (EEG)، آزمایشی که فعالیت الکتریکی در مغز را تشخیص می دهد، بر فعالیت مغز بیماران مبتلا به سرطان پستان در شرایطی که یک سری از وظایف را انجام می دادند، نظارت داشته اند. آنها دریافتند که بازماندگان سرطان پستان در مقایسه با افراد سالم احتمال کمتری دارد توجه پایدار را حفظ کنند و این مساله حتی برای افرادی که سه سال از زمان درمان آنها می گذشت نیز درست بوده است.
نکته نگران کننده‌تر، هنگامی که بانوان فکر می کردند تمرکز دارند، موج نگاری مغز نشان داده است بخش بزرگی از مغز آنها در حقیقت خاموش و غیر فعال بوده و ذهن آنها نیز سرگردان بوده است. همچنین، طی این مطالعه و زمانی که از این بیماران خواسته شده است راحت و آرام باشند، مغز آنها فعال‌تر از بانوان سالم بوده است. پژوهشگران امیدوارند این یافته ها به اندازه گیری اثر شیمی درمانی بر مغز بیماران کمک کند.
تست های فعلی برای ارزیابی توانایی شناختی بیمارانی که شیمی درمانی می کنند برای بیماری های شناختی دیگر مانند آلزایمر یا آسیب مغزی توسعه داده شده اند. بی اثر بودن این تست ها ثابت شده است زیرا نجات یافتگان از سرطان اغلب بدون هیچ مشکلی قادر به انجام این تست ها هستند و از دست دادن حافظه و سردرگمی هنگامی که به خانه باز می گردند بر پریشانی آنها می افزاید.
به گفته کریستین کمپبل پژوهشگر ارشد در مطالعه اخیر، پزشکان دریافته اند که آثار شیمی درمانی پس از پایان مراحل درمان در بلند مدت نیز باقی می ماند و می تواند به واقع بر زندگی فرد تاثیرگذار باشد. یافته های اخیر می توانند روشی جدید برای آزمایش مغز شیمیایی در بیماران و نظارت بر بهبود آنها با گذشت زمان ارائه کند.
مرجع : میگنا
