نامه انتقادي زیباکلام به سخنگوی دولت

بسمه تعالی
جناب آقای دکتر محمد باقرنوبخت
سخنگوی محترم دولت یازدهم ادام الله ظله العالی
با سلام و تحیات،یکی از موضوعاتی که همواره مورد تعجب توام با تاسف در حکایت دولت معدلت آثار یازدهم بوده رویکرد ضعیف و مذبذب امناء آن آقایان در قبال تصمیمات شان بوده. آنقدر که آقای دکتر محمود احمدی نژاد در برداشتن گام های نادرست و اخذ تصمیمات نادرست تراز خود عزم و اراده و جنم نشان مي‌داد، جنابعالی و همکارانتان در دولت یازدهم ثلث و حتی عشر آنرا هم در قبال تصمیمات صواب تان ندارید.

نمونه بارز آن در پرداخت یارانه و اخیرا هم در افزایش قیمت بنزین مي‌باشد. بنده هیچ کشور و نظامی را سراغ ندارم که بلایی را که آقای احمدی نژاد با پرداخت یارانه بر سر اقتصاد ایران آورد مسئولین آنکشور بر سرآن آورده باشند. با اینکه مصیبت بار بودن آن تصمیم هم از منظر عدالت و هم از نظر تاثیر فاجعه بارش بر اقتصاد کلان کشور اظهرمن الشمس مي‌بودند، مع ذالک ایشان با آنچنان عزم و اراده، اطمینان خاطر و قاطعیتی آن تصمیم یا درست تر گفته باشیم مصیبت عظما را به اجرا گزاردند که هر کس نمی دانست تصور مي‌کرد که آن تصمیم حاصل سالها مطالعات فشرده برجسته ترین علماء علم اقتصاد و توسعه مي‌بوده است.

اما دولت جنابعالی وقتی در برابر این فاجعه تاریخی قرار مي‌گیرد و با این پرسش روبرو مي‌شود که دست کم در قبال پرداخت یارانه اقشار و لایه های پر درآمد جامعه چه برنامه ای دارد، بجای آنکه شما فریاد بکشید که این بلایی که در طول تاریخ بشریت بی سابقه بوده بر سر این مملکت نازل شد فقط به انگیزه پوپولیزم بود و بس، دچار لکنت زبان مي‌شوید.

صبح مي‌گویید که بنا دارید یارانه پر درآمد ها را قطع کنید، بعد از ظهر آن را تکذیب مي‌کنید، غروب مي‌گویید که اسلام به ما اجازه نمی دهد از دارایی شهروندان اطلاعات بدست آوریم و آخر شب هم باز سخن دیگری مي‌فرمایید و بالاخره آخر برج هم با پرداخت مجدد یارانه فله ای به۷۸ میلیون نفر یک قاشق دیگر سم در کام اقتصاد مصیبت زده مملکت مي‌ریزید و همچنان جسارت ندارید به این خود کشی اقتصادی پایان دهید.

مشابه همین وضعیت در خصوص تصمیم اخیرتان پیرامون افزایش قیمت بنزین بوجود آمده. جناب آقای دکتر نوبخت عزیز، تقریبا تمامی کشورهای دنیا نه تنها بها تمام شده بنزین را از مصرف کننده مي‌گیرند بلکه از محل درآمد مالیات هایی که حتی تا چندین برابر قیمت تمام شده بنزین بالغ مي‌شودبرای مصارف آموزش و پرورش، بهداشت و درمان، گسترش حمل و نقل عمومی و کمک به اقشار و لایه های کم درآمدتر جامعه استفاده مي‌کنند.

کشور ما بدلیل دارا بودن یک ساختار اقتصادی دولتی ناکارآمد نه تنها هیچ درآمدی از محل مالیات بنزین ندارد بلکه قیمت تمام شده آن را هم از مصرف کننده نمی گیرد. قیمت بین المللی بنزینی که دولت وارد مي‌کند در حدود۱۷۰۰ تومان(لیتر) مي‌باشد. یعنی حتی بدون در نظر گرفتن هزینه حمل، هریک لیتر بنزینی که دولت مي‌فروشد در حدود ۷۰۰ تومان به مصرف کننده "یارانه نامریی" مي‌پردازد.

در حالیکه کشورهای دیگر از هر یک لیتر بنزینی که مي‌فروشند بعضا تا ۴۰۰۰ تومان مالیات دریافت مي‌کنند. اولین اشکال قیمت گذاری بنزین (ایضا گازوئیل و سایر مشتقات نفتی) در توزیع عدالت است. خانوارهایی که اتوموبیل شخصی ندارند از این یارنه هیچ سهمی دریافت نمی کنند در حالیکه خانوارهایی که دارای اتومبیل هستند هر بار که باک بنزین اتوموبیل شان را پر مي‌کنند این یارانه را دریافت مي‌کنند و هر قدر که تعداد اتوموبیل های یک خانوار بیشتر باشد (بخوانید ثروتمندتر باشند) یارانه بیشتری دریافت مي‌کنند.

پایمال شدن عدالت تنها پی آمد قیمت گذاری نادرست بها بنزین نبوده، قیمت پایین بنزین سبب شده که هر که بتواند بجای استفاده از وسیله نقلیه عمومی از اتوموبیل شخصی استفاده مي‌کند. ترافیک و آلودگی هولناک شهرها به همراه از بین رفتن ثروت ملی جملگی پیآمدهای دیگر پایین بودن قیمت بنزین مي‌باشد. آنوقت زمانیکه دولت شما یک گام درست در این راستا برمی دارد جنابعالی در مصاحبه و توضیح پیرامون اخذ این تصمیم درست بگونه ای برخورد مي‌کنید کانه دولتتان مرتکب یک جنایت و خیانت عظیمی شده.

جناب آقای دکتر نوبخت، بجای تلاش در توجیه، توضیح و حتی رفع و رجوع کردن افزایش قیمت بنزین، در قبال اتخاذ این تصمیم درست و اصولی قرص و محکم بایستید. باور کنید اگر شما یک تصمیم درست گرفته باشید آن هم افزایش قیمت بنزین بوده. بجای نشان دادن تذبذب و اینکه حالت عذرخواهی با مردم حرف بزنید، به آنها توضیح بدهید که پایین بودن قیمت بنزین چه فاجعه ملی بوده و چگونه سر آنها کلاه مي‌رفته است.

برای مردم شرح دهید که برخلاف ظاهرش، آنها چه هزینه سنگینی برای پایین بودن قیمت بنزین در تمام این سالها مي‌پرداخته اند. به مردم بگویید پایین بودن قیمت بنزین یعنی بی عدالتی، یعنی کلاه رفتن برسر اقشار کم درآمدتر جامعه، یعنی کند شدن گسترش وسائط نقلیه عمومی، یعنی آلودگی شهرها، یعنی بدتر شدن ترافیک، یعنی ادامه سیاست‌های پوپولیستی که یک عمر مردم با جان و عمر و سلامت‌شان بها آن را پرداخته‌اند.

جناب نوبخت، باور بفرمایید نیازی نیست که هر بار دارو را با شربت به مردم بخورانید. یکبارهم که شده سعی کنید نقش قهرمان و ناجی را برای مردم بازی نکنید و حقایق را همانطور که هست با آنها در میان بگذارید. مطمئن باشید آنقدرها طول نمی‌کشد که درخواهید یافت که خیلی هم نیازی به شربت نداشته اید. ایام بکام باد