آنتی بیوتیک‌ها به چشم آسیب وارد می کنند؟

این عوارض جانبی می تواند هر قسمت بدن انسان از پوست تا سیستم عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار دهند. چشمان شما نیز از این مساله مستثنی نیست و بسیاری از آنتی بیوتیک ها می توانند عوارض جانبی مرتبط با بینایی داشته باشند. بیشتر آنها موقتی هستند (قرمزی، خارش، خشکی) اما برخی نیز آسیب دائمی به چشم وارد می کنند.
سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) هشدارهایی درباره داروهایی که دارای عوارض جانبی بالقوه شدید هستند را منتشر کرده که پزشکان باید با دقت بسیار زیاد آنها را تجویز کنند. این داروها تنها زمانی باید مصرف شوند که مزایای بالقوه آنها از خطر عوارض جانبی بیشتر باشد و به بیان دیگر باید گزینه آخر برای درمان باشند. هنگامی که عوارض جانبی جدی مرتبط با بینایی مطرح می شود کلاسی از آنتی بیوتیک ها به نام فلوروکینولون ها هشدارهای بیشتری را به خود اختصاص داده است.

به عنوان مثال، در بازار آمریکا نه فلوروکینولون در دسترس هستند که یکی از آنها به نام لواکوین، پر فروش‌ترین آنتی بیوتیک در سال 2010 بوده است. از دیگر زیر مجموعه های رایج فلوروکینولون می توان به سیپروفلوکساسین، لووفلوکساسین و موکسی فلوکساسین اشاره کرد. شاید این پرسش برای شما مطرح شود که اگر داروهایی با هشدارهایی که در جعبه آنها قرار داده شده اند، باید با احتیاط مصرف شوند پس چرا فلوروکینولون ها از محبوب‌ترین آنتی بیوتیک ها هستند؟ پاسخ این پرسش در دنیای آنتی بیوتیک ها ساده است: تجویز بیش از اندازه. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا از پزشکان خواسته است تنها در موارد حاد و ضروری فلوروکینولون تجویز کنند زیرا تجویز بیش از اندازه موجب افزایش مقاومت در برابر آنتی بیوتیک و بروز عوارض جانبی مرتبط با بینایی شده است.

جدایی شبکیه یکی از شایع‌ترین عوارض جانبی فلوروکینولون ها است. بنابر نتایج یک پژوهش، خطر ابتلا به این عارضه در افرادی که فلوروکینولون ها مصرف می کنند، پنج برابر بیشتر بوده است. جدایی شبکیه با انجام عمل جراحی قابل درمان است اما اگر این کار سریع صورت نگیرد می تواند آسیب دائمی چشم را به همراه داشته باشد. همچنین، خطر خونریزی شبکیه وجود دارد که می تواند آسیب غیر قابل بازگشت بینایی در موارد شدید و عدم رسیدگی و درمان فوری را موجب شود.

چرایی مخرب بودن فلوروکینولون ها برای چشمان کاملا روشن نیست. آنها آشکارا موجب آسیب کلاژن و بافت همبند داخل چشم می شوند اما پژوهشگران درباره چگونگی دقیق آن مطمئن نیستند. تهدید این عوارض با توجه به سن بیمار افزایش می یابد و با اشکال دهانی و تزریقی، و نه داروهای موضعی مرتبط هستند. چند کلاس دیگر آنتی بیوتیک نیز وجود دارند که موجب واکنش های چشمی جزئی می شوند. مصرف پنی سیلین ها (آموکسی سیلین و آمپی سیلین) و تتراسایکلین ها در برخی موارد با قرمزی، خارش و خشکی چشم مرتبط هستند. اتامبوتول و ایزونیازید، دو داروی بیماری سل، می توانند عصب بینایی را تحریک کرده و تاری دید و مشکل در مشاهده رنگ ها را موجب شوند. بیشتر این واکنش ها موقتی هستند و پس از قطع مصرف آنتی بیوتیک برطرف می شوند.