نامه صادق زیباکلام به حسین شریعتمداری

بسمه تعالی
جناب آقای حاج حسین شریعتمداری
مدیر مسئول روزنامه وزین کیهان

با سلام و تحیات و آرزوی قبولی طاعات،دراین چند وقته که مذاکرات هسته ایی درجریان بوده حضرتعالی درچندین نوبت بنده را بباد انتقاد و دشنام گرفته اید.آخرین بار در مکتوب روزسه شنبه ۱۶ تیرماه است.نوشتارآخرتان در پاسخ به دو مطلب ازحقیر در خصوص هسته ایی می باشد.

در مطلب اول که در روزنامه آفتاب سیزدهم تیرماه درج شده بنده نوشته بودم از آنجا که توافق مصادف با شب های قدرمی شود جشن و شادمانی آن را همزمان با عید سعید فطر برگذار می کنیم(در آن مقطع هنوز مذاکرات به وقت اضافی کشیده نشده بود و قراربود سه شنبه ۱۶ تیر پایان یابد).

فردای آن روز یکی ازاعضاء هیات تحریریه روزنامه اعتماد تماس گرفتند و گفتند گزارشی داریم تهیه می کنیم مبنی بر اینکه اگر بالفرض مذاکرات به نتیجه نرسد مردم چه احساسی نسبت به تیم مذاکره کننده خواهند داشت؟ که بنده پاسخ دادم مردم همچنان ازآنها استقبال خواهند کرد.چون یقین پیدا کرده اند که تیم مذاکره کننده با نهایت جدیت و صداقت کار کرده اند بدون آنکه ذره ایی از مذاکرات برای خودشان، دولت یازدهم و یا طیف سیاسی شان خواسته باشند بهره برداری نمایند.

صدها ساعت مذاکرات نفس گیر و بی وقفه انجام می دهند بدون آنکه در بازگشت منتی برسر کسی بگذارند، بدون آنکه شعارهای پوک و توخالی سیاسی بدهند؛ بدون آنکه بعد از بازگشت از همان فرودگاه شروع کنند به کاسبی سیاسی از قبل مذاکرات نمودن. این رفتارآنها درمقایسه با رفتارسیاسی تیم مذاکره کننده قبلی است که سبب شده نگاه مردم به آنها متفاوت بشود. بنابراین احساس مردم به تیم مذاکره کننده فعلی مثل احساس آنها به تیم ملی فوتبال مان بعد ازشکست در برابر آرژانتین است.علیرغم باخت تیم ملی به خیابانها آمدند چون باور داشتند که تیم با تمام وجود بازی کرده بوده. روزنامه اعتماد هم آن پاسخ را در قالب یک یادداشت در می آورد و فردایش(دوشنبه ۱۵ تیر) آنرا چاپ می کند.

جناب آقای شریعتمداری عزیز، نمی دانم کجای مطالب آن دو یادداشت را جنابعالی آنقدر متناقض،سخیف، سطحی و بی پایه واساس می یابید که در کیهان روز سه شنبه(۱۶ تیر) هر چه از دهانتان در می آید را نثار بنده می فرمایید.کم سواد،شبه روشنفکر،بی اطلاع، مذبذب،سطحی نگرودمدمی مزاج از جمله اصفاتی هستند که نثارم کرده اید.

نه جناب شریعتمداری گرانمایه، بغض و کینه شما بواسطه آن نیست که چرا شنبه در "آفتاب" نوشته ام جشن توافق هسته ایی را انشالله همزمان با جشن عید فطر می گیریم و چرا فردایش درپاسخ به"اعتماد" گفته ام که اگربالفرض توافقی هم صورت نگیرد باز هم مردم همچنان از ظریف،عراقچی و تخت روانچی استقبال خواهند کرد.بغض و کینه شما ازجهات دیگری است.از بابت سئوالی است که بیست ماه پیش در خصوص فایده فعالیت های هسته ایی مان برای مملکت ازمحضرتان نمودم علیرغم آنکه هستی و نیستی کشور را ده سال است که بپای آن ریخته ایم. بعد ازتوافق ژنو درآبان۹۲ برخی ازهمفکران جنابعالی در سفارت آمریکا جمع شدند و با صدای بلند به مخالفت با آن برخاستند.آن اجتماع تولدجریانی را رقم زد که امروزه آنان را بنام "دلواپسان" می شناسیم.

جناب حجت الاسلام حمید رسایی که یکی از چهره های شاخص "دلواپسان" و یکی از پرو پا قرص ترین مخالفین دولت آقای روحانی بالاخص مذاکرات هسته ایی این دولت می باشند درآن اجتماع توافق ژنو را بدتراز ترکمنچای دانستند و ایضا مخالفت های شداد وغلاظ دیگری. دربحبوحه آن گردهمایی بنده سئوالی را در قالب یک نامه سرگشاده از محضر پرفیض جناب رسایی اعلی الله مقامه نمودم مبنی بر اینکه "هسته ایی چه گلی برسرپیشرفت و رشد و توسعه اقتصادی کشورزده است علیرغم این همه هزینه که مستقیم و غیر مستقیم(در قالب تحریم ها) از محل منافع ملی مان بپای آن ریخته شده؟". جنابعالی در کیهان بزعم خودتان تلاش نمودید تا به آن پرسش پاسخ دهید. آن رد و بدل شدن ها برای نخستین بار باعث بوجود آمدن سئوالاتی در خصوص هزینه- فایده اقتصادی واساسا نسبت سود و زیان هسته ایی با منافع ملی مان شد.هسته ایی که تا پیش ازاین خدایی می کرد و همچون بت فقط پرستش می شد،حالا مجبور شده بود تا ضرورتش را توجیه اقتصادی نماید.از آنجا که علت اصلی بت شدن و بزرگ شدن هسته ایی در کشور بیش از آنکه مبتنی برمولفه های اقتصادی و یا منافع ملی باشد متاثر ازمجموعه ای از ملاحظات ایدئولوژیک و دغدغه های سیاسی می بود هیچ یک ازمدافعین آن از جمله حضرتعالی نتواستند "هزینه - فایده "فعالیت های هسته ای مان را از منظر منافع ملی توجیه نمایند.هسته ای بیش و پیش از آنکه در خدمت مصالح و منافع ملی کشور باشد،بصورت ابزاری درآمده بود در خدمت "آمریکاستیزی".همه ناراحتی ها ونگرانی های جنابعالی وسایردلواپسان در مخالفت با روند مذاکرات وحصول توافق با آمریکا بر سر مسئله هسته ای بواسطه آنست که بدرستی احساس می کنید به نتیجه رسیدن مذاکرات باعث می شود تا فرش بهره برداری از مناقشه هسته ای در پیکار با آمریکا و غرب از زیر پایتان بدر خواهد رفت. اتفاقا حق با شماست و حصول توافق باعث می شود تا مناقشه هسته ایی را دیگر نتوانید در خدمت "آمریکا ستیزی" بکار گیرید. برای درک رابطه پیچیده مناقشه هسته ای با "آمریکا ستیزی" کافیست نگاهی به ترکیب "دلواپسان" بیاندازید.

بعنوان یک قاعده کلی،همه مخالفین مذاکرات و حصول توافق هسته ای درعین حال درطیف "آمریکا ستیزان" قرار دارند. اما جناب آقای شریعتمداری عزیز، گنبد قداست هسته ای مدتهاست که دیگر ترک برداشته. این فقط مسائل مرتبط با "هزینه - فایده " ویا ضعیف بودن توجیه اقتصادی استفاده از انرژی هسته ای برای تولید برق در ایران نیست که سئوالات جدی بوجود آورده. این پرسش که : "اگرهزینه هایی که برای برنامه های هسته ای کشورظرف یک دهه گذشته اعم ازمستقیم و غیر مستقیم(هزینه تحریم ها) صورت گرفته برای تهیه و تامین آب کشور صورت گرفته بود،آیا مردم ایران امروز خوشبخت تر نمی بودند؟" بهمراه پرسش های زیست محیطی و عدم توجه جدی به انرژی های پاک و تجدید پذیر بواسطه توجه بیش از حد به هسته ای،سبب شده اند تا پرستش بی چون و چرای بت هسته ای با دشواری های جدی دست کم در میان اقشار و لایه های کشور روبرو شود.به بنده نسبت "شبه روشنفکر" یا هرنسبت دیگری که بدهید مشکلی ازسر راهتان برنمی دارد چون برای خیلی های دیگرهم این دست پرسش ها و شبهات در خصوص بت عیار هسته ای بوجود آمده و در حال زادوولد است.