گروه جامعه: یک فعال حوزه زنان بیان اینکه زنانه شدن فقر تعبیری علمی نیست، گفت: مسئولان باید تصمیمات کلان و اقدامات اجرایی خود را برای کاهش فقر زنان مشخص و از بازی با کلمات پرهیز کنند چون در غیر این صورت جز ایجاد احساس سرخوردگی در زنان،نتیجه دیگری حاصل نمیشود.
ژاله فرامرزیان افزود: برای قضاوت درباره زنانه شدن فقر ابتدا باید آماری از میزان زنان فقیر جامعه داشته باشیم. ما نباید درباره مورد موضوعات اجتماعی مانند فقر زنان، صحبتهای سیاسی بکنیم. طرح یک موضوع از سوی مسئولان باید مستلزم ارایه برنامه باشد.
وی ادامه داد: گاهی اوقات شاهد هستیم که برخی مقامات اجرایی حوزه زنان دچار شعار زدگی و کلی گویی میشوند این در حالی است که گفتههای مدیران حوزه اجتماعی باید مبتنی بر آمار و برنامه باشد. زیرا بیان نقاط ضعف همراه با ارایه برنامه باعث امیدواری جامعه میشود.
وی در ادامه گفت: شاخصههای تعیینکننده فقر خیلی شفاف از سوی متولیان تعریف نشده است و آمار دقیقی از درصد جمعیت فقیر جامعه نداریم. از نظر اشتغال وضعیت مطلوب نیست و آسیبهایی در جامعه وجود دارد و بیشترین آسیب را کودکان، زنان و سالمندان میبینند. به طور قطع فقر ریشه در مجموعه مسائل اجتماعی دارد و بیکاری همواره نخستین مساله کشور بوده است. هنگامی که سرپرست خانواده و اعضای آن بیکار هستند به طور قطع خانوادهها دچار فقر میشوند.
فرامرزیان در پایان اظهارکرد: سوء تغذیه کودکان، عدم دسترسی زنان و کودکان به آموزش، منابع و امکانات از نتایج فقر است زمانی که زنان دارای شغل و درآمد نیستند دچار مشکلات متعددی میشوند.