اینکه با قانون جدید کنفدراسیون فوتبال آسیا، هیچ تیمی نمیتواند طرفدارانش را روی سکوهای سیمانی ورزشگاهها بنشاند و این اتفاق دو پیامد به همراه دارد؛ اینکه از حالا تا زمان بازسازی دوباره ورزشگاه آزادی و نصب صندلیهای طبقه بالایی، این تیم نمیتواند از طبقه دوم استادیوم استفاده کند و باید تمام امید تیم به همین 32 هزار صندلی طبقه اول باشد؛ صندلیهایی که مدتهاست مردم فکر میکنند عددشان 50 هزارتایی میشود.
مهدی تاج با تأیید این خبر میگوید: «بله، این تصمیم ایافسی است که در استاندارد آسیایی هیچ تیمی نمیتواند از ورزشگاه با سکوی سیمانی استفاده کند و این شامل بازیهای تیم ملی ما هم میشود.»
این تصمیم یعنی چالشی اساسی برای فوتبال ملی ایران. این مسأله را که بدون شک با توجه به شرایط بد مالی فدراسیون فوتبال و بدتر از آن وزارت ورزش، در حال حاضر امکان هزینهای میلیاردی برای بازسازی ورزشگاه آزادی نیست، همه میدانند و کفاشیان هم اصلا تصمیمی برای این کار ندارد و اعتقاد دارد بازیهای ملی را در همان طبقه اول آزادی میتوان برگزار کرد. این یعنی تیم ملی از این پس فقط با 32 هزار نفر به مصاف حریفانش میرود و این یعنی یک زنگ خطر برای فوتبالی که بخش عمدهای از اتکایش به فوتبال را با هواداران پرشورش دارد.