کشف زبان انسانی در اصوات پرندگان

محققان دانشگاه‌های زوریخ و اکستر انگلستان نشان داده‌اند لیکویی کاکل‌بلوطی (نوعی پرنده اجتماعی بومی استرالیا) توانایی انتقال معانی جدید را از طریق چینش‌ اصوات بی‌معنا در صداهایش را دارد.
شیوه برقراری ارتباط این پرنده، یادآور روشی است که انسان‌ها از طریق آن‌ واژگان معنادار را خلق می‌کنند. دانشمندان در تحقیقات پیشین نشان داده بودند حیوانات به ویژه پرندگان قادر به مرتبط‌کردن اصوات مختلف به یکدیگر به عنوان بخشی از یک ترانه پیچیده هستند، اما این صداها به طور کلی فاقد معنای خاص بوده و تغییردادن آرایش صداها در یک ترانه، تغییری در پیام کلی آن ایجاد نمی‌کند.

لیکویی کاکل‌بلوطی برخلاف اکثر پرنده‌های آوازخوان، آواز نمی‌خواند بلکه مخزن کلامی گسترده آن دارای صداهای مجزایی است که از اصوات منفرد کوچک‌تر و از لحاظ صوتی مجزا تشکیل شده است. محققان حاضر بر این باورند این پرنده، صداها را به منظور رمزگزاری معنای جدید بازچینش می‌کند زیرا انجام این کار از طریق ترکیب‌کردن صداهای موجود سریع‌تر از تکامل‌دادن صدای جدید است.

دانشمندان متوجه شدند این پرنده هنگام انجام رفتارهای مختلف، از دو صدای A و B در آرایش‌های مختلف استفاده می‌کند. لیکویی کاکل‌بلوطی هنگام پرواز، صدای پرواز AB را تولید می‌کرد اما هنگام غذادادن به جوجه‌هایش در لانه صدای ترغیب‌کننده BAB را تولید می‌کرد. زمانی که تیم علمی این صداهای ضبط‌شده را برای این پرندگان نواخت، این حیوانات نشان دادند قادرند صدای غذادادن را در مقایسه با صدای پرواز تشخیص دهند.

هنگامی که صدای ترغیب‌کننده BAB مختص غذادادن به جوجه نواخته می‌شد، پرندگان به لانه نگاه می‌کردند اما هنگامی که صدای پرواز AB نواخته می‌شد، این موجودات به پرندگان در حال ورود به لانه نگاه می‌کردند. بنابراین آن‌ها این دو موقعیت را از یکدیگر تشخیص می‌دادند. این نخستین باری است که دانشمندان نشان داده‌اند توانایی تولید معنای جدید با استفاده از بازچینش عناصر بی‌معنا در خارج از گسترده انسانی نیز وجود دارد.

این تحقیق گامی آغازین برای بررسی چگونگی ظهور سیستم‌های زبانی ارجحی است که امروزه انسان‌ها از آن استفاده می‌کنند. جرئیات این یافته‌ها در مجله PLOS Biology ارائه شد.