گروه علمی: کل حجم آبهای انباشته در دل زمین یا همان به اصطلاح آبهای زیرزمینی، حدود 23 میلیون کیلومتر مکعب تخمین زده شده است.
برای درک بهتر این میزان، میتوان فرض کرد که کل سطح خشکیهای زمین پوشیده از لایهای از آب به عمق 180 متر باشد. نتایج محاسبه تازه را تیمی به سرپرستی متخصصان کانادایی در نشریه "نیچر ژئوساینس" چاپ کرده است.
جالب اینکه مقدار کمی از این آب - یعنی فقط 6 درصد - از نوعی است که منبعی نقد برای استفاده بشر محسوب میشود. این کسر کوچک به آبهای زیرزمینی «نوین» معروف است: این آب قابل استخراج است چون در نزدیکی سطح واقع شده و مکمل آبهای سطحی مثل رودها و دریاچههاست.
«تام گلیسون» از دانشگاه ویکتوریا دراینباره گفت: همین آب است که سریعتر از بقیه جایگزین میشود، یعنی در میزانی که قابل مقایسه با عمر انسان است. با این حال این آب زیرزمینی نوین بیشترین حساسیت را به تغییرات آب و هوایی و آلودگی محیط زیست دارد. بنابراین یک منبع حیاتی است که باید بهتر مدیریت شود. برای اندازهگیری میزان آب ذخیره شده در عمق دو کیلومتری از سطح زمین، دکتر گلیسون و تیمش حجم زیادی از دادهها را در مدلهای کامپیوتری ریختند. این دادهها شامل میزان نفوذپذیری (تراوایی) سنگ و خاک، تخلخل آن و همه دانستهها درباره سطح ایستایی آب است که میزان نفوذ بارش به دل زمین را نشان میدهد.
کلید تعیین قدمت این آبهای ذخیره شده، مجموعهای از هزاران مورد اندازهگیری تریتیوم (یک ایزوتوپ اتم هیدروژن) است. تریتیوم یک نوع اتم پرتوزا (رادیواکتیو) هیدروژن است که میزان آن در اتمسفر 50 سال قبل در نتیجه آزمایش بمبهای اتمی به شدت افزایش یافت. بنابرین میتوان از آن به عنوان راهی برای شناسایی همه آب بارانی که طی این 50 سال به زیر زمین راه یافته استفاده کرد. دکتر گلیسون میگوید: آبهای زیرزمینی در برخی نقاط بسیار عمیق و در برخی جاها کم عمق هستند. در بسیاری مکان ها هم کیفیت این آب پایین است. گاه می تواند از آب اقیانوس هم شورتر باشد و مقدار زیادی فلز و سایر مواد شیمیایی در آن حل شده و در نتیجه باید پیش از استفاده برای نوشیدن یا مصارف کشاورزی تصفیه شود.
این وضع بر اهمیت ذخایر نوین و مدیریت آن به شکلی قابل دوام، میافزاید. این مطالعه نشان میدهد که توزیع این منابع در اطراف جهان تا چه اندازه ناهمگون است. دکتر گلیسون گفت که گام بعدی تلاش برای سنجش سرعت تخلیه بعضی از این ذخایر آبی خواهد بود. «یینگ فن» از دانشگاه «راتگرز» آمریکا هم در نیچر ژئوساینس نوشت که امیدواریم این تصویر جهانی از میزان آبهای زیرزمینی باعث افزایش آگاهی نسبت به این مساله شود که این ذخایر جوان آب - آبهایی که در مقابل تغییر زیست محیطی مثل آلودگی آسیبپذیرترند - پایانپذیر هستند.