یک نفر از هر سه دیابتی افسرده است

دکتر محمد قهرمانی  در همایش بررسی نقش عوامل روانشناختی در کنترل دیابت در تالار وزارت کشور افزود: غر زدن افراد خانواده برای انجام کارهای فرد دیابتی یکی از دلایل افسردگی مبتلایان دیابت است. از هر دو نفر دیابتی، یک نفر استرس و اضطراب ابتلا به عوارض این بیماری را مانند کوری و قطع عضو دارد.  وی ادامه داد: مهمترین جنبه مهم روانی و اجتماعی بیماری دیابت، مساله مواجهه با بیماری است که طی آن فرد باید بیماری خود را بپذیرد.  روانپزشک انجمن دیابت ایران گفت: متاسفانه بسیاری از شواهد نشان داده که بیماران دیابتی در برقراری ارتباط با دیگران نیز احساس خجالت داشته و می ترسند بیماری خود را اظهار کنند.

قهرمانی افزود: ترس از بروز عوارض بلند مدت، تحصیل و ازدواج از دیگر جنبه های مهم روانی و اجتماعی دیابت به شمار می رود. لازم است که خانواده ها به معلمان و کادرآموزشی مدرسه اطلاعات لازم را درمورد بیماری دیابت فرزند خود بدهند.  وی ادامه داد: مبتلایان به دیابت بویژه از مسافرت های طولانی مدت نگرانی دارند و یکی دیگر از نگرانی های آنان اشتغال است چون نیاز دارند که کارکنان در محیط کاری آنان را درک کنند.
 
لزوم مشاوره قبل از ازدواج برای دیابتی ها
روانپزشک انجمن دیابت ایران گفت: یکی از مهمترین مسایلی که به آن تاکید داریم، مشاوره قبل از ازدواج برای مبتلایان دیابت است. برخی افراد در خصوص ازدواج با یک فرد مبتلا به دیابت نگرانی دارند درحالیکه فردی که بیماری خود را خوب کنترل کند، همسر خوبی خواهد بود.  قهرمانی تصریح کرد: باید آزمایشات یک سال قبل فرد مبتلا به دیابت را بررسی کرد و در صورتیکه طبیعی بود و نوسانات شدید قند نداشت، مشکلی برای ازدواج ندارد و برای بارداری و فرزندپروری نیز مشکلی در این زمینه وجوند ندارد.  وی با اشاره به ازدواج دو فرد دیابتی گفت: در این زمینه نیز مشکلی وجود ندارد و بسیاری از بیماران در انجمن دیابت ایران در این ازدواج ها، فرزندان سالمی دارند.
 
 نیازهای روانی مبتلایان دیابت
روانپزشک انجمن دیابت ایران افزود: مبتلایان به دیابت به جای ترحم نیاز به همدلی دارند و بطور مثال نباید به کودکان دیابتی در مدارس به خاطر بیماری آنها، ارفاق شود. برخی افراد فکر می کنند دیابت واگیردار است در حالیکه اینطور نیست.  قهرمانی افزود: برخی مبتلایان به دیابت در ادارات، انسولین خود را در دستشویی تزریق می کنند درحالیکه معتادان تزریق خود را در ملاء عام انجام می دهند، بیماران دیابت علت این کار خود را برانگیختن احساس ترحم در دیگران می دانند.
 
وی خاطرنشان کرد: برخی خانواده ها، بیماران دیابتی را که نتوانسته اند قند خود را کنترل کنند، تحقیر و سرزنش می کنند. برخی خانواده ها نیز به بیماران دیابتی دستور می دهند که چه مواد غذایی را بخورد یا نخورد درحالیکه مبتلایان دیابت بجای دستور دادن به راهنمایی نیاز دارند. قهرمانی ادامه داد: خانواده فرد دیابت به جای کنترل فرد دیابتی باید بیماری او را پیگیری و یادآوری کند.
 
تاثیر متقابل خانواده و فرد دیابتی بر یکدیگر
روانپزشک انجمن دیابت ایران گفت: خانواده و فرد دیابتی، تاثیر متقابلی روی یکدیگر دارند. هر فردی که با بیماری روبرو می شود به ترتیب دچار شوک روانی، انکار، خشم و احساس گناه می شود، درحالیکه طبق روایات و آیات قرآنی هر انسانی به نحوی آزمایش می شود و بیماری موجب بخشیده شدن گناهان خواهد شد.  قهرمانی افزود: گاهی بیماران در مواجهه با بیماری خود واکنش بی توجهی نشان می دهند. وی ادامه داد: بد کنترل کردن قند خون از سوی بیمار دیابتی، موجب می شود که اعضای خانواده نگران سلامتی او شوند و به کارهای شخصی خود نرسند.