تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۷/۰۴ ساعت ۱۱:۳۱
کد مطلب : ۱۳۷۳۱۵
ايران و سیاهچال سوءمدیریتها
رضا صادقیان
جانمایی و محل احداث کارخانه‌های فولادسازی در کشور آینه تمام نما از رواج سوء مدیریت در میان مدیران ارشد دولت طی سال‌های گذشته است، طرح‌های به شدت مخرب که وضعیت محیط زیست و در ادامه آن بحران آب را در نواحی مختلف ایران دامن زده‌اند. بحث‌های اخیر درباره جابجا نکردن طرح‌هایی با مصرف آب زیاد در استان فارس، همدان و ایلام حکایت از آن دارد که این سوءمدیریتها و افق دید کوتاه مدت به بهای ویرانی شهرها و صنعت در میان بسیاری از شخصیت‌های تاثیرگذار ملی و استانی همچنان به شدت پر رنگ است. مدیرانی که‌ترجیح می‌دهند در دوره مدیریتی آنان به بهانه اشتغال‌زایی و بالا بردن افزایش محبوبیت‌های محلی صدها طرح مخرب و ویران‌گر را افتتاح کنند.
براساس گزارش سایت فولاد ایران درباره شرکت‌های فولاسازی فعال در کشور؛ از میان 25 کارخانه فولادسازی در کشور، 5 کارخانه متعلق به بخش خصوصی و باقی کارخانه در اختیار دولت می‌باشد. آنگونه که از دیگر گزارش‌های کارشناسی قابل برداشت است، صنعت فولاد یکی از بالاترین استفاده مستمر از آب شیرین را دارد، متاسفانه به دلیل رواج همین اشتباه‌های مدیریتی تنها یک کارخانه فولادسازی در تمام کشور کنار دریا بنا نهاده شده است.
کارخانه فولاد هرمزگان با فاصله‌ای تقریبا 2 کیلومتر از آب دریا و استفاده از آب تصفیه شده صنعتی تنها کارخانه‌ای است که نه تنها از آب‌های زیرزمینی و رودخانه آب شیرین استفاده نمی‌کند بلکه با جانمایی صحیح در حال فعالیت در بخش فولاد می‌باشد، به این‌ترتیب بقیه کارخانه‌ها در بخش‌های مرکزی کشور، کنار رودخانه‌ها و مناطق کویری بنا نهاده شده و این انتخاب نقاط جغرافیایی کویری حاصل مدیریت‌های نادرست و تصمیم‌های هزینه‌ساز در بخش‌های مختلف است.
به عنوان مثال، کارخانه فولاد آلیاژی اسفراین براساس تحقیقات کارشناسی قرار بود در بندرعباس ساخته شود، گویا برخی مدیران و نمایندگان مجلس با نادیده انگاشتن بسیاری از فاکتورهای مهم این طرح را به اسفراین انتقال دادند، منطقه‌ای که به غیر از یک سد خاکی برای ذخیره‌سازی آب‌های فصلی منبع آب دیگری ندارد و ناچارا بخش گسترده‌ای از مصرف آب در این نقطه جغرافیایی از دل زمین بیرون کشیده می‌شود و این یعنی نابودی تدریجی کشاورزی در همین منطقه، اتفاق ناگواری که بر سر زمین‌های کشاورزی استان همدان رفت و بخشی از کشاورزی این نقطه جغرافیایی را نابوده کرد، حال در کمین بخش‌های دیگر و از جمله اسفراین است. در واقع تمام هزینه ویران شدن این منطقه را کشاورزان، مردم محلی و شهروندان اسفراین پرداخت خواهند کرد، مردمی که بخش عمده فعالیت آنان کشاورزی است.
شاید از دل سیاهچال سوء مدیریتها برای عده‌ای منفعت شخصی به همراه داشته باشد؛ پر کردن رزومه کاری، دریافت حقوق بالا با عنوان مدیر پروژه صنعتی، مدعی اجرا کردن طرح‌های اشتغالزا و برخی مسائل دیگر، ولی زیان این پروژه‌های تخریب کننده در بلند مدت بیش از سود حاصل است. تجربه پیش‌رو و بسیار غم‌انگیز پروژه‌های سد‌سازی، خشک کردن تالاب‌های جنوب کشور به بهانه کشف و استخراج نفت و احداث صنایع بزرگ با مصرف بالای آب‌های شیرین و زیرزمینی آنقدر مهم است که نیاز است بحران حاصل از چنین عملکردی بارها به مسئولان و تصمیم‌سازان در جلسات خصوصی و از سوی رسانه‌ها گوشزد گردد.
هنگامه‌ای که با اجرا کردن یک طرح صنعتی بزرگ جمعیت کثیری از ساکنان همان منطقه را با بحران بی‌آبی و مهاجرت اجباری روبرو کنیم، بی‌تردید کلنگ زدن و افتتاح این طرح‌ها حتی به اسم اشتغال و رفع فقر جوانان مقدمه دامن زدن به صدها آسیب اجتماعی خواهد شد و دامنه چنین بحرانی دامان همه را خواهد گرفت، حتی دامان کسانی که با چشم بستن بر روی واقعیت‌ها و حذف آینده‌نگری باعث شکل گرفتن اینگونه آسیب‌ها در سطح ملی شده‌اند.
جانمایی و محل احداث کارخانه‌های فولادسازی در کشور آینه تمام نما از رواج سوء مدیریت در میان مدیران ارشد دولت طی سال‌های گذشته است، طرح‌های به شدت مخرب که وضعیت محیط زیست و در ادامه آن بحران آب را در نواحی مختلف ایران دامن زده‌اند. بحث‌های اخیر درباره جابجا نکردن طرح‌هایی با مصرف آب زیاد در استان فارس، همدان و ایلام حکایت از آن دارد که این سوءمدیریتها و افق دید کوتاه مدت به بهای ویرانی شهرها و صنعت در میان بسیاری از شخصیت‌های تاثیرگذار ملی و استانی همچنان به شدت پر رنگ است. مدیرانی که‌ترجیح می‌دهند در دوره مدیریتی آنان به بهانه اشتغال‌زایی و بالا بردن افزایش محبوبیت‌های محلی صدها طرح مخرب و ویران‌گر را افتتاح کنند.
براساس گزارش سایت فولاد ایران درباره شرکت‌های فولاسازی فعال در کشور؛ از میان 25 کارخانه فولادسازی در کشور، 5 کارخانه متعلق به بخش خصوصی و باقی کارخانه در اختیار دولت می‌باشد. آنگونه که از دیگر گزارش‌های کارشناسی قابل برداشت است، صنعت فولاد یکی از بالاترین استفاده مستمر از آب شیرین را دارد، متاسفانه به دلیل رواج همین اشتباه‌های مدیریتی تنها یک کارخانه فولادسازی در تمام کشور کنار دریا بنا نهاده شده است.
کارخانه فولاد هرمزگان با فاصله‌ای تقریبا 2 کیلومتر از آب دریا و استفاده از آب تصفیه شده صنعتی تنها کارخانه‌ای است که نه تنها از آب‌های زیرزمینی و رودخانه آب شیرین استفاده نمی‌کند بلکه با جانمایی صحیح در حال فعالیت در بخش فولاد می‌باشد، به این‌ترتیب بقیه کارخانه‌ها در بخش‌های مرکزی کشور، کنار رودخانه‌ها و مناطق کویری بنا نهاده شده و این انتخاب نقاط جغرافیایی کویری حاصل مدیریت‌های نادرست و تصمیم‌های هزینه‌ساز در بخش‌های مختلف است.
به عنوان مثال، کارخانه فولاد آلیاژی اسفراین براساس تحقیقات کارشناسی قرار بود در بندرعباس ساخته شود، گویا برخی مدیران و نمایندگان مجلس با نادیده انگاشتن بسیاری از فاکتورهای مهم این طرح را به اسفراین انتقال دادند، منطقه‌ای که به غیر از یک سد خاکی برای ذخیره‌سازی آب‌های فصلی منبع آب دیگری ندارد و ناچارا بخش گسترده‌ای از مصرف آب در این نقطه جغرافیایی از دل زمین بیرون کشیده می‌شود و این یعنی نابودی تدریجی کشاورزی در همین منطقه، اتفاق ناگواری که بر سر زمین‌های کشاورزی استان همدان رفت و بخشی از کشاورزی این نقطه جغرافیایی را نابوده کرد، حال در کمین بخش‌های دیگر و از جمله اسفراین است. در واقع تمام هزینه ویران شدن این منطقه را کشاورزان، مردم محلی و شهروندان اسفراین پرداخت خواهند کرد، مردمی که بخش عمده فعالیت آنان کشاورزی است.
شاید از دل سیاهچال سوء مدیریتها برای عده‌ای منفعت شخصی به همراه داشته باشد؛ پر کردن رزومه کاری، دریافت حقوق بالا با عنوان مدیر پروژه صنعتی، مدعی اجرا کردن طرح‌های اشتغالزا و برخی مسائل دیگر، ولی زیان این پروژه‌های تخریب کننده در بلند مدت بیش از سود حاصل است. تجربه پیش‌رو و بسیار غم‌انگیز پروژه‌های سد‌سازی، خشک کردن تالاب‌های جنوب کشور به بهانه کشف و استخراج نفت و احداث صنایع بزرگ با مصرف بالای آب‌های شیرین و زیرزمینی آنقدر مهم است که نیاز است بحران حاصل از چنین عملکردی بارها به مسئولان و تصمیم‌سازان در جلسات خصوصی و از سوی رسانه‌ها گوشزد گردد.
هنگامه‌ای که با اجرا کردن یک طرح صنعتی بزرگ جمعیت کثیری از ساکنان همان منطقه را با بحران بی‌آبی و مهاجرت اجباری روبرو کنیم، بی‌تردید کلنگ زدن و افتتاح این طرح‌ها حتی به اسم اشتغال و رفع فقر جوانان مقدمه دامن زدن به صدها آسیب اجتماعی خواهد شد و دامنه چنین بحرانی دامان همه را خواهد گرفت، حتی دامان کسانی که با چشم بستن بر روی واقعیت‌ها و حذف آینده‌نگری باعث شکل گرفتن اینگونه آسیب‌ها در سطح ملی شده‌اند.
مثلا دستمزد میلیاردی به ...سرمربی و اخراج یا استعفای ایشان و... (355671)