صادق صدرایی
با نگاهی به آنچه بر سر دانشگاه آزاد در چند ماه اخیر آمده است میتوان به این نتیجه رسید که تمامی آنچه در دوران دولت سابق در حوزه وزارت علوم شاهدش بودیم در حال تکرار شدن است. از ایجاد محدودیت و حذف اساتید منتقد به بهانههای واهی تا افزایش سختگیریها و فشارها به دانشجویان به بهانه مسائل فرهنگی. در تازهترین نمونه نیز شاهد هشدارهای رنگارنگ مسئولان این دانشگاه درباره مراسم روز دانشجو در ۱۶ آذر هستیم. این هشدارها که یک بخش کوچک آن مانند ارائه لیستی صد نفره از اصولگرایان برای حضور در واحدهای دانشگاه در ۱۶ آذر رسانهای شده است نشانگر نوع مدیریت حاکم بر دانشگاه آزاد در دورانی است که ولایتی و همکاران اصولگرایش «هاشمیزدایی» از دانشگاه را به طور کامل اجرایی کردهاند.
وضعیت این روزهای دانشگاه آزاد آیینه تمام نمایی از وضعیت دانشگاهها در پیش از دولت اعتدال است. ممکن است بسیاری نسبت به برخی ضعفها و انفعالها به خصوص پس از دوران کوتاه مدیریت فرجیدانا در وزارت علوم نقدهایی را مطرح کنند و انتخاب منصور غلامی در دولت دوم اعتدال را نیز تصمیمی صحیح و مناسب ندانند اما واقعیت آن است که وزارت علوم دولت روحانی با همه نقاط ضعفش از وضعیت گذشتهای که همین امروز در دانشگاه آزاد آثار آن قابل مشاهده است چندین گام رو به جلو است.
در هفتههای اخیر و همزمان با بررسیها برای انتخاب و معرفی وزیر علوم شاهد بودیم که برخی فعالان دانشجویی و رسانهها نسبت به عملکرد روحانی در انتخاب وزیر علوم نقدها و اعتراضاتی را مطرح میکنند که بخش عمدهای از آن هم که بیشتر با یادآوری وعدههای روحانی و مطالبات دانشجویان بود قابل قبول و منطقی بود اما گاهی نیز شاهد بروز بی انصافیهایی نسبت به شخص رییسجمهور و یا گزینه انتخاب شده از سوی او بودیم به شکلی که برخی میگفتند اگر رقیب اصولگرای روحانی در انتخابات هم رای میآورد وزیر علوم منصور غلامی بود! تماشای دانشگاه آزاد و آنچه در آن میگذرد مثال خوبی برای کسانی است که چنین دیدگاهی را مطرح میکردند تا ببینند که در صورت عدم انتخاب روحانی چه بر سر دانشگاهها میآمد.
از سوی دیگر به نظر میآید که لازم است وزارت علوم موضع انتقادی خود و تذکرات لازم را نسبت به عملکرد دانشگاه آزاد به شکل صریح مطرح کند زیرا عدم اعلام موضع شفاف ممکن است سبب آن شود که برخی در جامعه تصور کنند که اقدامات دانشگاه آزاد با تایید و همراهی دولت انجام میگیرد!