تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۵/۲۱ ساعت ۱۴:۰۶
کد مطلب : ۱۵۶۹۵۸
آقای حیدر العبادی متشکریم!
✍️ احسان محمدی
در خبرها آمده که حیدر العبادی نخست وزیر شیعه عراق اعلام کرده تحریم های آمریکا علیه ایران را با بی میلی اجرا می‌کند. این موضوع با واکنش برخی از ایرانیان همراه شده که «بی معرفت» و «نمک نشناس» است و نباید با ما این کار را می کرد. در داخل عراق هم برخی جریان های سیاسی همسو با ایران او را نقد کرده اند که نباید این حرف را می زد اما باید از او تشکر کنیم که یک بار دیگر به رویاپردازان که سیاست را مثل گودِ زورخانه جای لوطی گری و مرام و معرفت و انسونیت! تصور می کنند نشان داد تنها واژه مقدس در سیاست منافع ملی است.
به هیچ کشوری نمی توان اعتماد کامل و ابدی کرد. اعتماد واژه ای ژلاتینی در عالم سیاست است و سیاستمداران هر کشوری برای منافع ملی شان چرخش های باله واری انجام می دهند. حیدر العبادی، پوریای_ولی نیست. به سبیل گرو گذاشتن و رگ گردن اعتقاد ندارد، منافع مردم عراق برایش مهم تر است. در چند سال گذشته نوشتم که این همه مهربان شدن با عراق وقتی که هنوز به واسطه مین هایی که کاشته اند شهید می دهیم و نه به خاطر جنگ غرامت داده اند و نه عذرخواهی کرده اند و نه تضمینی برای وفاداری شان وجود دارد درست نیست. کسانی تندی کردند که شما کینه ورزی می کنید و عراقی ها دوست و برادر و هم پیمان ما هستند!
به کارگیری 70 کیلو طلا و چهار هزار و پونصد کیلوگرم نقره در ساخت ضریح حرمین عسکرین (مشرق؛ 18آذر91)
ساخت نهج البلاغه طلایی در 570 صفحه از طلای (خبرگزاری فارس، 30مهر92)
ساخت گنبد امام حسین (ع) در کرمان با ۲۴ هزار خشت طلا (خبرگزاری تسنیم، 27بهمن 92)
رونمایی از قرآن کریم ساخته شده با 60 کیلو نقره و یک کیلو طلا (پایگاه دستاورهای انقلاب اسلامی؛ 14تیر95)
ساخت گنبد حرم حضرت علی(ع) با نصب 10 هزار خشت طلا (مشرق نیوز 10 اسفند 94)
ساخت در طلای حرم حضرت عباس در ساوه با هزینه 2 میلیارد تومان (باشگاه خبرنگاران جوان؛23 فروردین94)
تشویق مردم ایران برای تامین هزینه ساخت گنبدهای طلایی امامان در عراق با چه توجیهی صورت گرفت؟
کربلا اینجاست، نجف اینجاست، امام حسین(ع) در قلب زن و مرد مسلمان ایرانی گریه می کند که شرمسار بچه های گرسنه و برهنه اش است. درک می کنم که مردمی با عشق و علاقه این کار را کردند اما شما با جریان سازی رسانه ای موفق شدید به آنها یادآور شوید که خدا اینطور بیشتر راضیست.
اما خدا راضی است که فقر اینجا بیداد کند؟ حضرت علی(ع) و امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) کی و کجا گله کردند که چرا بارگاه ما را از خشت طلا نساختید؟ اگر بودند اتفاقاً شکوه می کردند که ما به طلا نیاز نداریم این موارد را برای یتیم و بینوا و نیازمند کشور خودتان خرج کنید.
اینها فقط موارد علنی شده است و کسی از کمک های گاه حتی بلاعوض تان به عراق خبر ندارد. تا نقد کردیم متهم شدیم به کفر، به بی دینی، به دشمنی با دین خدا! حالا تحویل بگیرید! عراق را آباد کردیدو حالا نخست وزیرش گردن کج می کند که تحریم های امریکا علیه ایران را اعمال می کند! خدا قوت برای این درجه از هوشمندی و دوراندیشی تان! کسی مخالف ایجاد روابط حسنه با کشورهای همسایه نیست. با دین هم عنادی نیست و البته داد و ستدها در میان کشورهای همسایه معمول است اما اندازه نگه دارید. در دوستی، در دشمنی اندازه نگه دارید. دست از این حاتم بخشی ها بردارید و مواظب مردم خودتان باشید. این چراغ ها به همین خانه رواست، خدا اینجاست، کربلا اینجاست، مکه و مدینه اینجاست.
پ.ن: کردستان، بلوچستان، شهرهای جنوبی کشور تو اون وضعیت اسفناک و محرومیت به سر میبرن. حاشیه ی تهران رو یکبار برید از نزدیک ببینید. اگر خون گریه نکردید قطعا ایرانی نیستید!
در خبرها آمده که حیدر العبادی نخست وزیر شیعه عراق اعلام کرده تحریم های آمریکا علیه ایران را با بی میلی اجرا می‌کند. این موضوع با واکنش برخی از ایرانیان همراه شده که «بی معرفت» و «نمک نشناس» است و نباید با ما این کار را می کرد. در داخل عراق هم برخی جریان های سیاسی همسو با ایران او را نقد کرده اند که نباید این حرف را می زد اما باید از او تشکر کنیم که یک بار دیگر به رویاپردازان که سیاست را مثل گودِ زورخانه جای لوطی گری و مرام و معرفت و انسونیت! تصور می کنند نشان داد تنها واژه مقدس در سیاست منافع ملی است.
به هیچ کشوری نمی توان اعتماد کامل و ابدی کرد. اعتماد واژه ای ژلاتینی در عالم سیاست است و سیاستمداران هر کشوری برای منافع ملی شان چرخش های باله واری انجام می دهند. حیدر العبادی، پوریای_ولی نیست. به سبیل گرو گذاشتن و رگ گردن اعتقاد ندارد، منافع مردم عراق برایش مهم تر است. در چند سال گذشته نوشتم که این همه مهربان شدن با عراق وقتی که هنوز به واسطه مین هایی که کاشته اند شهید می دهیم و نه به خاطر جنگ غرامت داده اند و نه عذرخواهی کرده اند و نه تضمینی برای وفاداری شان وجود دارد درست نیست. کسانی تندی کردند که شما کینه ورزی می کنید و عراقی ها دوست و برادر و هم پیمان ما هستند!
به کارگیری 70 کیلو طلا و چهار هزار و پونصد کیلوگرم نقره در ساخت ضریح حرمین عسکرین (مشرق؛ 18آذر91)
ساخت نهج البلاغه طلایی در 570 صفحه از طلای (خبرگزاری فارس، 30مهر92)
ساخت گنبد امام حسین (ع) در کرمان با ۲۴ هزار خشت طلا (خبرگزاری تسنیم، 27بهمن 92)
رونمایی از قرآن کریم ساخته شده با 60 کیلو نقره و یک کیلو طلا (پایگاه دستاورهای انقلاب اسلامی؛ 14تیر95)
ساخت گنبد حرم حضرت علی(ع) با نصب 10 هزار خشت طلا (مشرق نیوز 10 اسفند 94)
ساخت در طلای حرم حضرت عباس در ساوه با هزینه 2 میلیارد تومان (باشگاه خبرنگاران جوان؛23 فروردین94)
تشویق مردم ایران برای تامین هزینه ساخت گنبدهای طلایی امامان در عراق با چه توجیهی صورت گرفت؟
کربلا اینجاست، نجف اینجاست، امام حسین(ع) در قلب زن و مرد مسلمان ایرانی گریه می کند که شرمسار بچه های گرسنه و برهنه اش است. درک می کنم که مردمی با عشق و علاقه این کار را کردند اما شما با جریان سازی رسانه ای موفق شدید به آنها یادآور شوید که خدا اینطور بیشتر راضیست.
اما خدا راضی است که فقر اینجا بیداد کند؟ حضرت علی(ع) و امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) کی و کجا گله کردند که چرا بارگاه ما را از خشت طلا نساختید؟ اگر بودند اتفاقاً شکوه می کردند که ما به طلا نیاز نداریم این موارد را برای یتیم و بینوا و نیازمند کشور خودتان خرج کنید.
اینها فقط موارد علنی شده است و کسی از کمک های گاه حتی بلاعوض تان به عراق خبر ندارد. تا نقد کردیم متهم شدیم به کفر، به بی دینی، به دشمنی با دین خدا! حالا تحویل بگیرید! عراق را آباد کردیدو حالا نخست وزیرش گردن کج می کند که تحریم های امریکا علیه ایران را اعمال می کند! خدا قوت برای این درجه از هوشمندی و دوراندیشی تان! کسی مخالف ایجاد روابط حسنه با کشورهای همسایه نیست. با دین هم عنادی نیست و البته داد و ستدها در میان کشورهای همسایه معمول است اما اندازه نگه دارید. در دوستی، در دشمنی اندازه نگه دارید. دست از این حاتم بخشی ها بردارید و مواظب مردم خودتان باشید. این چراغ ها به همین خانه رواست، خدا اینجاست، کربلا اینجاست، مکه و مدینه اینجاست.
پ.ن: کردستان، بلوچستان، شهرهای جنوبی کشور تو اون وضعیت اسفناک و محرومیت به سر میبرن. حاشیه ی تهران رو یکبار برید از نزدیک ببینید. اگر خون گریه نکردید قطعا ایرانی نیستید!
