دست‌های خالی روحانی

با نگاهی به رقابت‌های انتخاباتی سال ۱۳۹۶ به یاد می‌آوریم که سه موضوع برجام، کاهش تورم و طرح تحول سلامت سه مسئله‌ای بود که در سه حوزه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی سبب افزایش قدرت روحانی در مناظره‌ها بوده است و با نگاهی به نظرسنجی‌های صورت گرفته در آن روزها هم می‌توان به این نتیجه رسید که از مهم‌ترین دلایل رای مجدد مردم به روحانی در کنار حمایت اصلاح‌طلبان از او، این سه موفقیت در دولت اول روحانی نیز نقشی ویژه و غیرقابل انکار داشته است. امروز اما این چهار مورد در وضعیتی غیرقابل قبول قرار گرفته است. توافق هسته‌ای میان ایران و کشورهای ۵+۱ موسوم برجام با خروج دونالد ترامپ، رییس‌جمهور آمریکا از توافق و بازگشت مجدد تحریم‌های نفتی و بانکی عملا ناکارآمد شده است و مذاکرات ایران و اروپا نیز در عمل نتوانسته است اثری بر احیای برجام بگذارد.

 با وجود آن که مقامات دولتی دل‌خوش به آن‌چه «انزوای آمریکا» و پیروزی سیاسی در نهادهای بین‌المللی می‌خوانند هستند اما آن چه در عمل شاهدش هستیم بازگشت شرایط کشور به دوران سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۲ است. در حوزه اقتصادی نیز روند کاهشی نرخ تورم چندین ماه است که متوقف شده و جای خود را به افزایشی با شیب تند داده است. سرعت افزایش نرخ تورم به قدری زیاد است که برخی آمارهای رسمی حکایت از آن دارد که در همین ماه‌های اخیر نرخ تورم نقطه به نقطه به بیشتر از چهل درصد، یعنی همان تورمی که در اواخر دولت احمدی‌نژاد شاهدش بودیم رسیده است.

مقایسه این تورم افسار گسیخته با آنچه در چهار سال ابتدایی دولت روحانی شاهدش بودیم نیازی به هیچ شرح و توضیح بیشتری ندارد و به سادگی می‌توان تفاوت‌ها را مشاهده کرد.و در نهایت طرح تحول سلامت نیز با افزایش تنش‌ها و اختلافات میان وزارت بهداشت و سازمان برنامه و بودجه به سرنوشتی تلخ دچار شده است؛ سرنوشتی که سبب استعفای قهرگونه سیدحسن قاضی‌زاده هاشمی و جایگزینی یکی از معاونان محمدباقر نوبخت به جای او شد. با این تغییر و تحولات در سطح کلان وزارت بهداشت، درمان  و آموزش پزشکی به سادگی می‌توان حدس زد که چه آینده تیره و تاری پیش روی این طرح که به عنوان یکی از نقاط قوت این دولت تبلیغ می‌شد و سبب کاهش هزینه‌های مردم در بخش بهداشت و درمان شده بود قرار دارد.

در حوزه حمایت‌های سیاسی نیز شاهد شکاف عمیق میان مردم و جریان اصلاح‌طلبی به عنوان جناح حامی دولت و اختلافات شدید دولت و اصلاح‌طلبان هستیم که نمایانگر وضعیت نامطلوب دولت روحانی در سپهر سیاسی کشور و از آن مهم‌تر در سطح جامعه و در میان مردم است. روحانی و تیم همراه او در دولت اگر می‌خواهند این سه سال باقی مانده را به سلامت طی کنند می‌باید با پذیرش خالی بودن دست‌های خود راهی دیگر را برگزینند و با اصلاح رابطه خود با جامعه و نیروهای سیاسی و پذیرش خطاهای یک سال اخیر سیاست‌های اصلاحی را جایگزین برنامه‌های ناکارآمد کنونی کنند که سبب از بین رفتن تک تک نقاط قوت دولت شده است.