تاریخ انتشار : ۱۳۹۸/۰۱/۲۳ ساعت ۱۹:۰۳
کد مطلب : ۱۷۵۶۷۷
عزم دیرهنگام
گروه جامعه: در نگاه نخست همه به میدان آمده‌اند تا به یاری سیل‌زدگان بشتابند. از نهادهای دولتی تا نظامی، از خیریه‌های حاکمیتی تا سازمان‌های مردم‌نهاد، از شهروندان تا مسئولان؛ همه و همه در حال تلاش هستند تا کمی از آلام و رنج مردم مناطق سیل‌زده بکاهند، این اما ظاهر ماجراست!کمی که دقیق‌تر بنگریم شاهد خودنمایی‌‌ها، ناهماهنگی‌ها، سیاسی‌کاری‌ها، بحران مدیریت و... هستیم که نه تنها شرایط را برای مردم گرفتار در سیل بهبود نمی‌دهد بلکه سبب فرسایش تدریجی روح و روان جامعه نیز می‌شود.
کارنابلدی مشهود مسئولان در چنین بحران‌هایی رخ عیان می‌کند و این پرسش را پیش روی همگان قرار می‌دهد که اگر در هنگام سیلِ قابل پیش‌بینی این چنین ناکام می‌شویم در برابر بحران‌های بزرگ‌تر و غیرقابل پیش‌بینی قرار است چه بشود؟!اما درباره عزم و اراده‌ای که در نگاه نخست میان مسئولان ملی و محلی و هم‌چنین مردم در سطح جامعه برای کمک به سیل‌زدگان ایجاد شده ضروری است که این پرسش را مطرح کنیم که این اراده جمعی تا به امروز کجا بود؟ آیا کسی شکی دارد که علت سیل بی خردی‌ها در حوزه حکمرانی آب بوده است؟
آیا نسبت به نقش تخریب جنگل‌ها، کنار گذاشتن طرح‌های آبخوان و آبخیزداری، بی توجهی به اصول علمی در سد سازی، دور زدن قوانین در شهرسازی و ساخت مسکن در بستر رودخانه و... در افزایش چند برابری خسارت‌های سیل که منجر به جان باختن ده‌ها نفر و هزاران میلیارد تومان خسارت مالی در حوزه‌های مختلف شده تردیدی وجود دارد؟ چرا آن روزها خبری از این عزم و اراده نبود؟
چگونه است که امروز برای نمایش و تبلیغات همه آستین همت بالا زده‌اند اما زمانی که مسیر آب تبدیل به خیابان شد مهر سکوت بر لب زده بودند؟ مسئولان مرتبط در بخش‌های مختلف چه زمانی قرار است پاسخگوی مجوزهای بی حساب و کتابی باشند که به اهل قدرت و ثروت داده‌اند تا آنان با سودجویی نامشروع تیشه به ریشه درختان بزنند و با اشتهایی سیری‌ناپذیر به جنگل‌خواری و کوه‌خواری و مانند آن مشغول باشند؟
چه زمانی قرار است به پرونده آنان که به مافیای سدسازی مشهور شده‌اند رسیدگی شود و زمان نور تابانیدن بر آنان که بستر رودها را به قیمت‌های گزاف به دیگران واگذار کردند چه روزی خواهد بود؟واقعیت آن است که آنچه این روزها به عنوان عزم ملی برای کمک به مردمان سیل‌زده در صداوسیما و دیگر تریبون‌های تبلیغاتی بیان می‌شود غیر قابل باور است زیر اولاً به دلایل گوناگون از جمله نبود مدیریت علمی نتوانسته تاثیر چندانی در بهبود شرایط سیل‌زدگان ایجاد کند و ثانیا از آن بوی تظاهر و نمایشی سیاسی به مشام می‌رسد نه عزمی واقعی و جدی برای بررسی و درمان علل وقوع این بحران.
آیا نسبت به نقش تخریب جنگل‌ها، کنار گذاشتن طرح‌های آبخوان و آبخیزداری، بی توجهی به اصول علمی در سد سازی، دور زدن قوانین در شهرسازی و ساخت مسکن در بستر رودخانه و... در افزایش چند برابری خسارت‌های سیل که منجر به جان باختن ده‌ها نفر و هزاران میلیارد تومان خسارت مالی در حوزه‌های مختلف شده تردیدی وجود دارد؟ چرا آن روزها خبری از این عزم و اراده نبود؟
چگونه است که امروز برای نمایش و تبلیغات همه آستین همت بالا زده‌اند اما زمانی که مسیر آب تبدیل به خیابان شد مهر سکوت بر لب زده بودند؟ مسئولان مرتبط در بخش‌های مختلف چه زمانی قرار است پاسخگوی مجوزهای بی حساب و کتابی باشند که به اهل قدرت و ثروت داده‌اند تا آنان با سودجویی نامشروع تیشه به ریشه درختان بزنند و با اشتهایی سیری‌ناپذیر به جنگل‌خواری و کوه‌خواری و مانند آن مشغول باشند؟
چه زمانی قرار است به پرونده آنان که به مافیای سدسازی مشهور شده‌اند رسیدگی شود و زمان نور تابانیدن بر آنان که بستر رودها را به قیمت‌های گزاف به دیگران واگذار کردند چه روزی خواهد بود؟واقعیت آن است که آنچه این روزها به عنوان عزم ملی برای کمک به مردمان سیل‌زده در صداوسیما و دیگر تریبون‌های تبلیغاتی بیان می‌شود غیر قابل باور است زیر اولاً به دلایل گوناگون از جمله نبود مدیریت علمی نتوانسته تاثیر چندانی در بهبود شرایط سیل‌زدگان ایجاد کند و ثانیا از آن بوی تظاهر و نمایشی سیاسی به مشام می‌رسد نه عزمی واقعی و جدی برای بررسی و درمان علل وقوع این بحران.
