شجاعت پذیرش نتوانستن

از وضعیت خوزستان که به دلیل جغرافیای این استان و هم‌چنین پدیده نادر به هم‌پیوستگی رودخانه‌های دز و کرخه در روزهای گذشته به شدت بحرانی شده بود تا پیش‌بینی از آغاز دور تازه‌ای از بارندگی‌ها و احتمال بازگشت سیلاب. همه و همه شرایطی را رقم زده است که تا اطلاع ثانوی نه مردم، نه رسانه‌ها و نه مسئولان نه بتوانند و نه باید موضوعات دیگری را به عنوان الویت خود قرار دهند. آنچه در این میان حائز اهمیتی دو چندان است توجه به دوران پسا سیل است.

دورانی که زمانی طولانی را به خود اختصاص خواهد داد و از طرف دیگر نیاز به صرف منابع مالی فراوانی دارد که شکل و زمان تامین آن تاکنون با پرسش‌ها و ابهام‌های فراوانی همراه شده است. ادعای گزاف و اغراق‌آمیزی نیست که اگر بگوییم مدیریت پسا سیل اگر سخت‌تر و پیچیده‌تر از مدیریت بحران سیل نباشد کمتر از آن نیز نخواهد بود، به همان نسبت احتمال آسیب‌دیدگی سیل‌زدگان نیز در این دوران طولانی بیشتر از قبل خواهد شد. بدیهی است که هر چه زمان جبران خسارت‌های سیل رو به افزایش برود به همان نسبت حجم آسیب‌ها به مردم نیز بیشتر و بیشتر خواهد بود.

در کنار این وضعیت پیچیده و به شدت دشوار، این واقعیت تلخ را هم به خاطر بیاوریم که اولاً مدیران دست‌اندرکار حل مشکلات در دوران پسا سیل تفاوت آنچنانی با مدیرانی که در متن بحران حضور داشتند ندارند و ثانیاً آن عزم جدی و  لازم و توجه کافی به این وجه از بحران آن‌چنان که باید و شاید در میان تصمیم‌گیران ملی و محلی مشاهده نمی‌شود.

با در کنار هم قرار دادن شرایط سخت موجود با این دو مورد می‌توان به این نتیجه رسید که امید چندانی به بهبود مستمر و سریع شرایط موجود وجود ندارد. اما آیا این سخن به معنای ناامیدی مطلق است؟ پاسخ این پرسش منفی است و کورسوی امیدی هم‌چنان وجود دارد و آن، شجاعت پذیرفتن نتوانستن است. اگر مدیران و تصمیم‌گیران درگیر با بحران سیل بپذیرند که نمی‌توانند، شاید راهی دیگر پیش روی همه گشوده شود.

آن‌ها باید بپذیرند که نتوانسته‌اند بحران قابل پیش‌بینی را پیش‌بینی کنند، باید بپذیرند که نتوانستند بحران را مدیریت کنند و خود دچار بحران مدیریت شدند، باید بپذیرند که امکان، توان و مدیریت داخلی برای کمک به سیل‌زدگان کفایت نمی‌کند و باید دست نیاز به سوی دیگران دراز کرد و... اگر مدیران شجاعت پذیرش نتوانستن را پیدا کنند آنگاه شاهد تغییرات سیاستی خواهیم بود. تغییراتی که نتایج بزرگی به همراه خواهد داشت که قطعاً بخشی از آن هم حل‌وفصل مشکلات کوچک و بزرگی است که مردم در مناطق سیل‌زده با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند.