تاریخ انتشار : ۱۳۹۸/۰۷/۲۶ ساعت ۲۲:۲۸
کد مطلب : ۱۹۰۲۷۸
درباره اظهارات رییس‌جمهور درباره همه‌پرسی
گروه سیاسی: احمد زیدآبادی در كانال تلگرامی خود نوشت: حسن روحانی در سخنان خود در دانشگاه تهران به طور شفاف، از وجود اختلاف اساسی در حکومت بر سر نوع برخورد با کشورهای غربی خبر داد و تنها راه مسالمت‌آمیزِ پایان دادن به این اختلاف را مراجعه به آراء عمومی و برگزاری رفراندوم دانست.
در واقع، این سخن روحانی که در هیئت حاکمه گروهی بر تعامل سازنده با دنیا و گروهی دیگر بر تقابل دائمی با آن پافشاری می‌کنند، با خط مشی کلان نظام سیاسی که بر لزوم بلند شدن صدای واحدی از ایران در برابر غرب بخصوص آمریکا اصرار دارد، ناسازگار است. ظاهراً آقای روحانی این ناسازگاری را به عمد فریاد زده است تا نشان دهد که او و دولتش در پی دستیابی به توافق تازه‌ای با اروپا و آمریکا هستند، اما جناح دیگر ادامۀ مقابله‌جویی را در دستور کار خود دارد.
روحانی در سخنانش تلویحاً تعامل تازه با کشورهای غربی را به نفع کشور دانست و حتی از آمادگی خود برای قربانی شدن در این راه سخن به میان آورد. واضح است که آقای روحانی در مقام ریاست جمهوری، اختیار لازم را برای تصمیم‌گیری در امور استراتژیک و تعیین‌کننده ندارد؛ بنابراین در این زمینه رأساً کاری از او ساخته نیست و آمادگی‌اش برای قربانی شدن هم تأثیری بر اصل ماجرا نمی‌گذارد.
شاید با آگاهی از همین واقعیت، روحانی بحث مراجعه به آراء عمومی و برگزاری رفراندوم را برای تعیین تکلیف سیاست خارجی پیش کشیده است. رفراندوم البته در قانون اساسی جمهوری اسلامی به عنوان راهی برای فیصله دادن به برخی اختلافات پیش بینی شده است، اما این راه چنان پر پیچ و خم و خارج از ارادۀ رئیس جمهور است که حتی نزدیک شدن به آن نیز واقع‌بینانه به نظر نمی‌رسد. با این حساب، روحانی احتمالاً موضوع رفراندوم را به این دلیل مطرح کرده است که آن را به مطالبه‌ای عمومی تبدیل کند؛ مطالبه‌ای که در انتخابات مجلس آینده، شعار اصلی کاندیداهای حامی دولت و عامل پیروزی آنها شود.
مشکل روحانی در این مورد اما این است که سخنانش پژواک لازم را در جامعه پیدا نمی‌کند. گرچه به نظر می‌رسد طیف وسیعی از مردم با محتوای این نوع سخنان موافق باشند، ولی آنها دیگر روحانی را به عنوان سیاستمداری که قادر به عمل به وعده‌هایش باشد، به رسمیت نمی‌شناسند. از همین رو، احتمال اینکه مردم سخنان روحانی را بازی تبلیغاتی دیگری در آستانۀ انتخابات تفسیر کنند، بسیار است.
با این همه، به نظر می‌رسد که روحانی در برابر مخالفان خود در حکومت به دشوارترین نقطۀ مدیریت خود رسیده است. جنجال بر سر بازداشت روح‌الله زم همزمان با طرح شایعاتی در بارۀ ارتباط برخی اعضای دفتر روحانی با آمدنیوز از طرف محافل تندروی اصولگرا، اجرای حکم زندان حسین فریدون و بی‌باکی شخص شیخ حسن در پرده‌برداری از اختلافات درون حاکمیتی، هیچکدام از خوشیِ حال رئیس جمهور در این روزها حکایت ندارد!
در واقع، این سخن روحانی که در هیئت حاکمه گروهی بر تعامل سازنده با دنیا و گروهی دیگر بر تقابل دائمی با آن پافشاری می‌کنند، با خط مشی کلان نظام سیاسی که بر لزوم بلند شدن صدای واحدی از ایران در برابر غرب بخصوص آمریکا اصرار دارد، ناسازگار است. ظاهراً آقای روحانی این ناسازگاری را به عمد فریاد زده است تا نشان دهد که او و دولتش در پی دستیابی به توافق تازه‌ای با اروپا و آمریکا هستند، اما جناح دیگر ادامۀ مقابله‌جویی را در دستور کار خود دارد.
روحانی در سخنانش تلویحاً تعامل تازه با کشورهای غربی را به نفع کشور دانست و حتی از آمادگی خود برای قربانی شدن در این راه سخن به میان آورد. واضح است که آقای روحانی در مقام ریاست جمهوری، اختیار لازم را برای تصمیم‌گیری در امور استراتژیک و تعیین‌کننده ندارد؛ بنابراین در این زمینه رأساً کاری از او ساخته نیست و آمادگی‌اش برای قربانی شدن هم تأثیری بر اصل ماجرا نمی‌گذارد.
شاید با آگاهی از همین واقعیت، روحانی بحث مراجعه به آراء عمومی و برگزاری رفراندوم را برای تعیین تکلیف سیاست خارجی پیش کشیده است. رفراندوم البته در قانون اساسی جمهوری اسلامی به عنوان راهی برای فیصله دادن به برخی اختلافات پیش بینی شده است، اما این راه چنان پر پیچ و خم و خارج از ارادۀ رئیس جمهور است که حتی نزدیک شدن به آن نیز واقع‌بینانه به نظر نمی‌رسد. با این حساب، روحانی احتمالاً موضوع رفراندوم را به این دلیل مطرح کرده است که آن را به مطالبه‌ای عمومی تبدیل کند؛ مطالبه‌ای که در انتخابات مجلس آینده، شعار اصلی کاندیداهای حامی دولت و عامل پیروزی آنها شود.
مشکل روحانی در این مورد اما این است که سخنانش پژواک لازم را در جامعه پیدا نمی‌کند. گرچه به نظر می‌رسد طیف وسیعی از مردم با محتوای این نوع سخنان موافق باشند، ولی آنها دیگر روحانی را به عنوان سیاستمداری که قادر به عمل به وعده‌هایش باشد، به رسمیت نمی‌شناسند. از همین رو، احتمال اینکه مردم سخنان روحانی را بازی تبلیغاتی دیگری در آستانۀ انتخابات تفسیر کنند، بسیار است.
با این همه، به نظر می‌رسد که روحانی در برابر مخالفان خود در حکومت به دشوارترین نقطۀ مدیریت خود رسیده است. جنجال بر سر بازداشت روح‌الله زم همزمان با طرح شایعاتی در بارۀ ارتباط برخی اعضای دفتر روحانی با آمدنیوز از طرف محافل تندروی اصولگرا، اجرای حکم زندان حسین فریدون و بی‌باکی شخص شیخ حسن در پرده‌برداری از اختلافات درون حاکمیتی، هیچکدام از خوشیِ حال رئیس جمهور در این روزها حکایت ندارد!
