موضع دولت یا تحلیل سخنگو؟!

گروه سیاسی: علی ربیعی، سخنگوی دولت در واکنش به انتقادات گسترده از عدم اقناع جامعه پیش از اجرای تصمیمی ناگهانی برای افزایش قیمت بنزین و سهمیه‌بندی کردن آن موضوع تحریم‌ها را به میان کشیده است و معتقد است ریشه حوادث تلخ آبان‌ماه به تحریم‌ها بازمی‌گردد و بزرگترین اشتباه دولت نیز به این موضوع بازمی‌گردد که آثار تحریم‌ها را برای مردم به شکل شفاف و صریح تبیین نکرده است.

آنجه آقای ربیعی می‌گوید را می‌توان در دو بخش مورد بررسی قرار داد. نخست آن که ظاهرا سخنگوی دولت با نوعی فرافکنی در پاسخ به انتقادات از عدم اقناع جامعه در خصوص موضوع بنزین از موضوع تحریم‌ها می‌گوید و اصل و فرع اعتراضات فراگیری که شاهدش بودیم را به آثار تحریم‌ها گره می‌زند. این بخش از گفته‌های سخنگوی دولت با آن که بخشی از واقعیت است اما همه حقیقت هم نیست.

 توضیح بیشتر آن که قاعدتا بخش بزرگی از مشکلات اقتصادی که رنجی بزرگ را برای مردم ایجاد کرده است به تحریم‌ها و کاهش منابع مالی کشور بازمی‌گردد اما آیا می‌توان هر آنچه مردم را وادار به اعتراض می‌کند و نارضایتی گسترده‌ای از عملکرد مسئولان را در جامعه ایجاد کرده است را به اثرات تحریم‌ها مرتبط دانست؟! 

به نظر می‌آید چنین نگاهی سبب عدم فهم دقیق از علل شرایط موجود و در نتیجه آن دست نیافتن به راه‌حل‌هایی جامع برای گذر از بحران خواهد شد. واقعیت این است که همانقدر که نسبت دادن هر صدای اعتراضی به بیگانگان یک خطای تحلیلی است، تقلیل علت اعتراضات به تحریم خارجی و فراموش کردن ریشه‌های داخلی آن که در عملکرد نامطلوب مسئولان مشهود است هم ریشه تحلیل‌هایی نادرست و نتیجه‌گیری‌های غیرواقعی خواهد بود.  اما بخش دیگر این اظهارنظر سخنگوی دولت درباره عدم تبیین آثار تحریم‌ها برای مردم موضوع قابل تامل و مهمی است.

علی ربیعی، نخستین مقام دولتی است که پس از گذشت دو سال از اجرایی شدن مجدد تحریم‌ها به ویژه در حوزه نفتی و بانکی به این نکته اذعان کرده است که راهبرد دولت در مخفی نگاه داشتن آثار مخرب تحریم‌ها راهبردی نادرست بوده است. توضیح بیشتر آن که در همه این دو سال که از خروج آمریکا از برجام و بازگشت مجدد تحریم‌ها می‌گذرد مسئولان دولتی بیشترین تلاش خود را بر این مسئله متمرکز کرده بودند که تا حد امکان جامعه از آثار مخرب و جدی تحریم‌ها بی خبر نگاه داشته شود تا به اصطلاح «دشمن سوءاستفاده نکند» ، اما امروز به روشنی مشخص شده است که سیاست «لاپوشانی رسانه‌ای» مد نظر مقامات دولتی تا چه حد نادرست و علیه ملت و دولت عمل کرده است.

در همین ارتباط پرسشی که می‌توان مطرح کرد آن است که آیا این اظهارنظر ربیعی که بزرگترین اشتباه دولت را عدم بیان دقیق آثار جدی تحریم‌ها برای مردم می‌داند تحلیل شخصی اوست یا موضع رسمی دولت که از زبان سخنگوی آن مطرح شده است؟ اگر پاسخ گزینه دوم باشد باید به زودی شاهد تغییراتی جدی در نحوه اطلاع‌رسانی تیم رسانه‌ای دولت روحانی در خصوص آثار تحریم‌ها بر زندگی و معیشت روزمره مردم و اجزای مختلف اقتصاد ملی باشیم. تغییری که شاید تغییراتی بزرگتر را هم با خود به همراه بیاورد!