گروه سياسي: علیرغم آنکه کمتر از سه ماه از تشکیل دولت یازدهم ميگذرد و رهبر معظم انقلاب بر حمایت از دولت و به ویژه تیم مذاکره کننده تاکید دارند، تعدادی از نیروهای تندرو از جمله نمایندگان طیف افراطیون اصولگرای مجلس، وزیران دولت را تهدید به استیضاح کرده و رییس جمهوری را به زعم خود به انحراف از مشی اعتدال متهم ميکنند.
اشکان بنکدار جهرمی
وزیر علوم که هنوز یک هفته از رای اعتماد وی سپری نشده است بخاطر برکناری برخی مدیران ناتوان دولت سابق و نصب افراد جدید به استیضاح تهدید ميشود. استیضاحی که در پشت آن مثل همیشه کلمه کلیشه ای «قتنه» جلب توجه می کند. عباس مقتدايی نماینده اصفهان و عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس با انتقاد از انتصابات اخیر وزیر علوم، می گوید: دلخوری برخی نمایندگان از انتصابات اخیر فرجی دانا روند استیضاح وی را بسیار زودتر از آنچه پیش بینی میشد کلید زد. وی همچنین خبر از تذکر کتبی به وزیر علوم در خصوص انتصابات اخیر با امضای 82 نفر از نمایندگان مجلس داد.
بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت دولت حسن روحانی نیز که پیش از این با بکارگیری افرادی چون کاظمپور اردبیلی، عادلی و ماجدی در وزارت نفت، تصمیم داشت وزارت نفت را تبدیل به وزارت خارجه دوم کند و به این ترتیب راه بازگشت شرکتهای معظم نفتی بین المللی را به ایران باز کند اینک به دلیل مشکلاتی که پیش روی تحقق وعدههای خود میبیند برای سومین بار استعفایش را تقدیم رییس جمهور کرده است، استعفایی که البته تاکنون رئیس جمهور با آن موافقت نکرده تا وی در شرایط فعلی به کار خود ادامه بدهد.
لازم به یاد آوری است که زنگنه هشت سال قبل، در پایان کار دولت اصلاحات، صنعت نفت کشور را با روزانه چهار و نیم میلیون بشکه تولید تحویل داده بود ولی اکنون وارث سیستمی است که تولید آن حدود سه میلیون بشکه است و اکثر میادین نفتی با مشکل کمبود سرمایه گذاری مواجه هستند، و این در حالیست که بجای حمایت از این وزیر خدوم شاهد آن هستیم که وی را به ارائه آمار نادرست متهم ميکنند.
وزیر خارجه که چند روز قبل رهبر معظم انقلاب از وی بعنوان فرزند انقلاب یاد کرده بود و خواهان حمایت از وی در مذاکرات شده بود نیز تهدید به استیضاح ميگردد. محرمانه بودن مذاکرات هستهای بهانه ای شد برای عدهای ازنمایندگان تا به واسطه آن مرکز دیپلماسی کشور را مورد هجوم قرار دهند و به هر شکل ممکن انتقاد یا بهتر بگوییم بهانه جویی کنند و دفاع رهبر معظم انقلاب از تحرکات دیپلماتیک دولت هم موجب نشد که این عده ساکت شوند.
حضور وزیر خارجه در کمیسیون امنیت ملی مجلس برای توضیح درباره مذاکرات نیز به نوبه خود بهانه دیگری شد برای آنان که دوست داشتند حرف خودشان را از دهان مقامات دولت روحانی بشنوند. تکذیبهای محمد جواد ظریف هم کاری از پیش نبرد و این عده همچنان اصرار داشتند که ظریف، وزیر خارجه دولت یازدهم تماس تلفنی اوباما و روحانی را نابجا دانسته است!
اکنون کار افراطیون تا جایی پیش رفته است که رییس جمهور را متهم به عدول از مشی اعتدالی خود ميکنند، و این در حالیست که در عمر سه ماهه دولت، حسن روحانی بیشترین تعامل را با مجلس داشته است و مماشات و تحمل وی نسبت به جریان افراطی مثال زدنی است. وی به جهت امتناع از لطمه به افکار عمومی، بسیاری از تخلفات، اقدامات خلاف قانون و کوتاهیها ی دولت گذشته را علنی نکرده و برای رعایت تدبیر در برخورد با عوامل افراطی در سطوح مختلف صبر پیشه کرده است.
اگر قرار بود دولت تدبیر و امید به معنای واقعی کلمه و بدون در نظر گرفتن مصالح نظام، به عدالت عمل کند، اکنون جای بسیاری از مدعیان دولت فعلی که از موانع عملی شدن سیاستهای پیشروانه دولت یازدهم و در نتیجه مخرب وضعیت کشور هستند، محاکم قضایی بود تا نسبت به عملکرد هشت ساله گذشته خود پاسخگو باشند. متأسفانه سخنان روشنگرانه دولت در مورد تخلفات فاحش دولت احمدی نژاد نیز مسئله ای نیست که به مذاق افراطیون مجلس که سهم به سزایی در آن دارند، خوش بیاید.
بدیهی است که رئیس جمهور اعتدال در وضعیت بسیار دهشتناکی کشور را از همتای پیشین خود، احمدینژاد، تحویل گرفت. خزانه خالی، بدهیهای گزاف چند صد میلیاردی برای دولت فعلی، برداشتهاي خلاف قانون چند ده میلیاردی از حساب ریاستجمهوری و وضعیت نامناسب کشاورزی شاید بارزترین ویژگیهای میراث روحانی از دولت احمدی نژاد باشد.
این نمایندگان که دولت یازدهم را پس از دو ماه و اندی از تشکیل آن تخریب و تهدید ميکنند، در هشت سال گذشته بیشترین دفاعیات را به صورتی چشم بسته از عملکرد دولت احمدی نژاد داشتند. دولتی که با وجود به ارث بردن حساب ذخیره ارزی هنگفت از دولت خاتمی، هشتصد میلیارد دلار درآمد نفتی و دویست میلیارد دلار فروش سرمایههاي دولتی ، بازهم بدهی بی سابقه ای برای همتای بعدی خود برجای گذاشت.
افراطیون مجلس در حالی مدعی عزل و نصبهای دولت تدبیر و امید در تعداد و کیفیت آن هستند که دولت احمدینژاد طی هشت سال فعالیتش با رکوردزنی غزل و نصبهای دولتی نه تنها قوانین مصوب مجلس را ابلاغ و اجرا نمیکرد بلکه آنچنان توجهی به نظرات مجلس نیز نميکرد. دولت سابق تا جایی پیش رفت که بسیاری از نیروهای متخصص را با افرادی بی صلاحیت جایگزین نمود و زمینه ورود اتوبوسی افراد وابسته به خود به سیستم اداری حتی در ردههاي میانی را نیز فراهم آورد. در آن روزها چرا مجلس اصولگرا کوچکترین انتقادی به این غزل و نصبها نکرد؟!!
این عده از نمایندگان که تا دیروز در برابر تخلفات ریز و درشت دولت احمدینژاد سکوت کرده بودند و تمایلی به انتقاد از سیاستهای نادرست دولت وی در آنها وجود نداشت. اما حالابا یک میکروسکوپ عملکرد وزرای دولت تدبیر و امید را زیرنظر قرار داده و با هر بهانهای زمزمه استیضاح آنان را سر میدهند. این نمایندگان دقیقا همان نمایندگانی هستند که در دولت احمدینژاد مسؤولیت منصرف کردن نمایندگان استیضاح کننده را بر عهده داشتند و حالا همان افراد که معتقد بودند با استیضاح چیزی درست نمیشود و تنها فضای کشور متشنج میگردد به بهانههاي واهی به دنبال استیضاح وزرای دولت روحانی هستند. وزرایی که زمان زیادی برای ترمیم آنچه طی هشت سال گذشته بر کشور گذشته نیاز دارند.
و در آخر سخنی خطاب به دولت تدبیر و امید است که اگر بخواهد هنوز هم امیدی در دل مردم نسبت به اقداماتش وجود داشته باشد باید از یک سو دست از سیاست ناکار آمد مدارا با افراطیون بردارد و با صراحت و قاطعیتی درخور برنامه های دولت اعتدال را به اجرا بگذارد و از سوی دیگر با استفاده از پتانسیل حمایت مردمی خویش و آشکار ساختن هویت جریان تخریب زمینه را برای ورود نمایندگان دلسوز مردم که نزدیکی بیشتری با مطالبات آنان در 24 خرداد دارند را فراهم آورد.