تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۲/۲۳ ساعت ۱۷:۵۵
کد مطلب : ۲۱۴۸۵۵
حادثۀ مرزی ذوالفقار و نیاز به شفاف‌سازی
گروه جامعه: احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت: با گذشت ده روز از حادثۀ دلخراش مرز ذوالفقار، هنوز گزارش رسمی مشخصی از سوی ایران و افغانستان در این باره منتشر نشده است.
مقام‌های محلی ولایت هرات و خانواده‌های قربانیان حادثه، مرزبانان ایرانی را متهم می‌کنند که حدود 50 تن از مهاجران افغان را که کوشیده‌اند به طور غیرقانونی از مرز عبور کنند، مورد شکنجه قرار داده و آنها را به زور اسلحه وادار کرده‌اند تا از نقطۀ عمیق هریررود به آب بزنند؛ اقدامی که سبب غرق شدن تعدادی و ناپدید شدن تعدادی دیگر از مهاجران شده است. وزارت خارجۀ ایران ضمن اذعان به غرق شدن جمعی از مهاجران افغان، هرگونه مسئولیت مرزبانی ایران در این حادثه را قویاً تکذیب کرده است. در مقابل وزارت خارجۀ افغانستان از تشکیل هیئتی برای تحقیق در این زمینه خبر داده است. هنوز نتیجۀ رسمی تحقیقات طرف افغانی منتشر نشده و طرف ایرانی هم توضیح روشنی از چگونگی بروز حادثه به افکار عمومی ارائه نکرده است. این در حالی است که بسیاری از مردم دو کشور همسایه در انتظار اطلاع از کم و کیف دقیق ماجرا هستند، ماجرایی که می‌تواند بر روابط دو کشور تأثیر بسزایی بگذارد. در واقع آنچه از دولت ایران انتظار می‌رود این است که با حادثۀ مرزی ذوالفقار شفاف و صادقانه برخورد کند و در صدد توجیه هرگونه تقصیر یا قصور احتمالی نیروهای ایرانی در این زمینه بر نیاید.
این حادثه اگر آنگونه که خانواده‌های قربانیان و برخی مقام‌های محلی هرات روایت می‌کنند، اتفاق افتاده باشد، رسوایی بزرگی حتی هولناک‌تر از ماجرای بازداشتگاه کهریزک است. در آن ماجرا هم با آنکه دستگاه‌های رسمی، اصل وقوع جنایت را پذیرفتند و بازداشتگاه را تعطیل کردند، اما نسبت به افشای عاملان اصلی جنایت و برخورد با آنان، پرده‌پوشی و تسامح و تعلل صورت گرفت و نهایتاً هم موضوع در تمام ابعاد آن برای افکار عمومی فاش نشد. تسامح نسبت به مرتکبان جنایت در هر جامعه‌ای، سبب تشجیع عاملان و تشویق آنان به تکرار جنایت می‌شود و از این رو، حادثۀ دلخراش مرز ذوالفقار به برخورد شفاف و قاطع نیاز دارد. امیدوارم که مقام‌های دو کشور به سرعت در بارۀ دلایل وقوع این حادثه به نتیجۀ مشترکی برسند و اجازه ندهند که روابط تاریخی و دوستانۀ دو ملت همسایۀ ایران و افغانستان بازیچۀ رفتار خلافکاران و یا پرده‌پوشی بر خلاف احتمالی آنها قرار گیرد.
مقام‌های محلی ولایت هرات و خانواده‌های قربانیان حادثه، مرزبانان ایرانی را متهم می‌کنند که حدود 50 تن از مهاجران افغان را که کوشیده‌اند به طور غیرقانونی از مرز عبور کنند، مورد شکنجه قرار داده و آنها را به زور اسلحه وادار کرده‌اند تا از نقطۀ عمیق هریررود به آب بزنند؛ اقدامی که سبب غرق شدن تعدادی و ناپدید شدن تعدادی دیگر از مهاجران شده است. وزارت خارجۀ ایران ضمن اذعان به غرق شدن جمعی از مهاجران افغان، هرگونه مسئولیت مرزبانی ایران در این حادثه را قویاً تکذیب کرده است. در مقابل وزارت خارجۀ افغانستان از تشکیل هیئتی برای تحقیق در این زمینه خبر داده است. هنوز نتیجۀ رسمی تحقیقات طرف افغانی منتشر نشده و طرف ایرانی هم توضیح روشنی از چگونگی بروز حادثه به افکار عمومی ارائه نکرده است. این در حالی است که بسیاری از مردم دو کشور همسایه در انتظار اطلاع از کم و کیف دقیق ماجرا هستند، ماجرایی که می‌تواند بر روابط دو کشور تأثیر بسزایی بگذارد. در واقع آنچه از دولت ایران انتظار می‌رود این است که با حادثۀ مرزی ذوالفقار شفاف و صادقانه برخورد کند و در صدد توجیه هرگونه تقصیر یا قصور احتمالی نیروهای ایرانی در این زمینه بر نیاید.
این حادثه اگر آنگونه که خانواده‌های قربانیان و برخی مقام‌های محلی هرات روایت می‌کنند، اتفاق افتاده باشد، رسوایی بزرگی حتی هولناک‌تر از ماجرای بازداشتگاه کهریزک است. در آن ماجرا هم با آنکه دستگاه‌های رسمی، اصل وقوع جنایت را پذیرفتند و بازداشتگاه را تعطیل کردند، اما نسبت به افشای عاملان اصلی جنایت و برخورد با آنان، پرده‌پوشی و تسامح و تعلل صورت گرفت و نهایتاً هم موضوع در تمام ابعاد آن برای افکار عمومی فاش نشد. تسامح نسبت به مرتکبان جنایت در هر جامعه‌ای، سبب تشجیع عاملان و تشویق آنان به تکرار جنایت می‌شود و از این رو، حادثۀ دلخراش مرز ذوالفقار به برخورد شفاف و قاطع نیاز دارد. امیدوارم که مقام‌های دو کشور به سرعت در بارۀ دلایل وقوع این حادثه به نتیجۀ مشترکی برسند و اجازه ندهند که روابط تاریخی و دوستانۀ دو ملت همسایۀ ایران و افغانستان بازیچۀ رفتار خلافکاران و یا پرده‌پوشی بر خلاف احتمالی آنها قرار گیرد.
