تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۰۴/۲۰ ساعت ۱۸:۳۲
کد مطلب : ۳۴۶۵۳۷
تاجزاده را بی قید و شرط آزاد کنید و یا ...
گروه سیاسی: محمد کیانوش‌راد (نماینده سابق مجلس) در یادداشتی نوشت: همین چندروز پیش به اتفاق آقامصطفی تاجزاده برای تسلیت گویی به خانم پروین فهمیمی، مادر شهید سهراب اعرابی، به دلیل فوتِ نابهنگام فرزنددلبندش مرحوم سهیل به خانه ایشان رفتیم.
از آغاز تا پایان این دیدار میان ما بحث بود. در آنجا نیز گویی جز امید دادن به ناامیدان از شرایط کشور وظیفه ای برای خویش قائل نبود. من هم ناامید و او امیدواربود. گفتم: امیدِ من اکنون به ناامیدیِ از امید است. اما او مصرانه به امیدش، امیدوار بود و هست. او به پی آمدِ خطرناکِ ناامیدی تاکید داشت. ناامیدی را سمّی ِ خطرناک برای آینده ایران، اسلام و جامعه می دانست. می گفت هرکس مردم را ناامید کند، چه در حاکمیت و چه در میان فعالان سیاسی آب به آسیاب دیکتاتوری و استبداد ریخته است. کسانی به او و راهش، که اصلاحاتِ مسالمت جویانه ی قانونی و مردمی و تدریجی و درون نظامی است دل بسته‌اند و راه خویش را از براندازان و خشونت ورزان جدا نموده اند و طعن و لعن و مخالفت ها و دشمنی های آنان را به جان خریده اند. اما چرا آنها را ناامید می کنند. چرا راه قانونی انتقاد، ولو تند و گزنده را می‌بندند.
چرا برخی همه را ناامید و سرخورده و عصبی و گوشه گیر می خواهند. به راستی چه کسانی دربیرون و درون نظام، مردم را ناامیدِ از هر اصلاحی می خواهند. « فاین تذهبون » می توان با برخی از نظرات و مواضع تاجزاده مخالف بود، اما نمی توان به شرافت، شجاعت و شفقتِ او برای ایران و اسلام بدگمان بود . بیش از سی سال است او را می شناسم. همیشه او منطقی، متعادل و مشتاقِ پرشورِ بحث و گفت و گو و تعامل یافته ام. تاجزاده صریح و صمیمی وصادق است.
منتقدانِ مشفقی چون تاجزاده، باید بر صدر نشینند و نه گوشه زندان و حبس و حصر. احدی در سیاسی بودن اتهاماتِ وارده بر تاجزاده تردید ندارد. هدف او دعوتِ به خیر و صلاح و اصلاح کشور است. این نظام، نه نظامِ شاهنشاهی است و نه تاجزاده همچون امثالِ خسرو گلسرخی منتقدی مخالف و معتقد به مبارزه مسلحانه است، اما در آن نظام، دادگاهی علنی برگزار گردید و مردم به قضاوت نشستند. تاجزاده را بی قید و شرط آزاد کنید و یا با برگزاری دادگاهی علنی، سخنان و مواضع او را در معرض داوری و قضاوت مردم و حقوقدانان قرار دهید.
از آغاز تا پایان این دیدار میان ما بحث بود. در آنجا نیز گویی جز امید دادن به ناامیدان از شرایط کشور وظیفه ای برای خویش قائل نبود. من هم ناامید و او امیدواربود. گفتم: امیدِ من اکنون به ناامیدیِ از امید است. اما او مصرانه به امیدش، امیدوار بود و هست. او به پی آمدِ خطرناکِ ناامیدی تاکید داشت. ناامیدی را سمّی ِ خطرناک برای آینده ایران، اسلام و جامعه می دانست. می گفت هرکس مردم را ناامید کند، چه در حاکمیت و چه در میان فعالان سیاسی آب به آسیاب دیکتاتوری و استبداد ریخته است. کسانی به او و راهش، که اصلاحاتِ مسالمت جویانه ی قانونی و مردمی و تدریجی و درون نظامی است دل بسته‌اند و راه خویش را از براندازان و خشونت ورزان جدا نموده اند و طعن و لعن و مخالفت ها و دشمنی های آنان را به جان خریده اند. اما چرا آنها را ناامید می کنند. چرا راه قانونی انتقاد، ولو تند و گزنده را می‌بندند.
چرا برخی همه را ناامید و سرخورده و عصبی و گوشه گیر می خواهند. به راستی چه کسانی دربیرون و درون نظام، مردم را ناامیدِ از هر اصلاحی می خواهند. « فاین تذهبون » می توان با برخی از نظرات و مواضع تاجزاده مخالف بود، اما نمی توان به شرافت، شجاعت و شفقتِ او برای ایران و اسلام بدگمان بود . بیش از سی سال است او را می شناسم. همیشه او منطقی، متعادل و مشتاقِ پرشورِ بحث و گفت و گو و تعامل یافته ام. تاجزاده صریح و صمیمی وصادق است.
منتقدانِ مشفقی چون تاجزاده، باید بر صدر نشینند و نه گوشه زندان و حبس و حصر. احدی در سیاسی بودن اتهاماتِ وارده بر تاجزاده تردید ندارد. هدف او دعوتِ به خیر و صلاح و اصلاح کشور است. این نظام، نه نظامِ شاهنشاهی است و نه تاجزاده همچون امثالِ خسرو گلسرخی منتقدی مخالف و معتقد به مبارزه مسلحانه است، اما در آن نظام، دادگاهی علنی برگزار گردید و مردم به قضاوت نشستند. تاجزاده را بی قید و شرط آزاد کنید و یا با برگزاری دادگاهی علنی، سخنان و مواضع او را در معرض داوری و قضاوت مردم و حقوقدانان قرار دهید.
پربينندهترين مطالب و خبرها
