لوکادیا و آرزوهای ما!

سعید معدنی
چند روز پیش، دقیقا بعد از ظهر شنبه ۲۶ آدر ۱۴۰۱! داخل آسانسور به دوستم گفتم یکی از آرزوهای من این است روزی را ببینم که اینترنت فیلتر نشده باشد و بدون نیاز به فیلترشکن به راحتی از سایتی به سایت دیگر بروم و کارهایم را انجام دهم. دوستم سرش را به علامت تایید تکان داد. ظاهرا او هم یکی از آرزوهایش همین است و شاید آرزوی اکثریت مردم ایران.
بیشترین فعالیت من در میان اپلیکیشن‌ها در تلگرام است و بعد همان مطالب نوشته شده را در پیج‌‌ام در اینستا به اشتراک می‌گذارم. گاهی برای تهیه‌ی مستندات نوشته‌هایم به گوگل سر می‌زنم. مجبور می‌شوم فیلترشکن را خاموش کنم. وقتی به تلگرام برمی‌گردم می‌بینم فیلتر شکن وصل نمی‌شود! کلافه می‌شوم و تمامی مطلبی را که می‌خواستم بنویسم از ذهنم می رود خلاصه گاهی هم خسته می‌شوم و عطایش را به لقایش می‌بخشم و مطلب را رها می‌کنم. فکر می‌کنم این عذاب، عذاب بسیاری از ایرانیان است. این مهم وقتی بیشتر روشن می‌شود که کسی از بیرون به داخل ایران بیاید و از نزدیک مصائب و مسکلات ما را نگاه کند.
در خبرها آمده لوکادیا بازیکن هلندی تیم فوتبال پرسپولیس این تیم را ترک کرده و به کشورش برگشته است. ظاهرا لوکادیا در گفتگو با یکی از بازیکنان پرسپولیس گفته است: «از اروپا به جایی آمدم که انگار ۱۰۰ سال از دنیا عقب است. من بابت اتفاقات دو ماه اخیر به شدت ناراحت هستم و اصلا احساس خوبی در اینجا ندارم. اصلا چطور ممکن‌است که‌ نتوانم از برنامه‌های تلگرام، اینستاگرام، واتس‌آپ، توئیتر برای ارتباط با خانواده و دوستانم استفاده کنم. اینجا همه چیز فیلتر هست و این فضا برای من اصلا باورکردنی و قابل هضم نیست. و....»
من هم‌ فکر می‌کنم کسی که در یک جامعه‌ با جهان ارتباطی آزاد زندگی کرده برایش زیستن در یک جامعه ایدئولوژیک‌زده‌ با محدودیت‌هایش واقعا دشوار و عذاب‌آور است اما برای ما اینگونه زیستن جزء شخصیت‌مان شده!
چند سال پیش جایی خواندم اینترنت ژاپن سومین اینترنت پر‌سرعت دنیاست. اما مسئولان ژاپن تلاش می‌کنند تا به کشور اول در جهان تبدیل شوند. زیرا بر این باورند جوان ژاپنی باید در همه‌ی عرصه‌های علم و تکنولوژی و دانایی پیشرفت کند. این امر در دنیای امروز محقق نمی شود مگر در سایه اینترنت قوی و پرسرعت. امروزه داشتن اینترنت و بویژه اینترنت پرسرعت برای مردم از نان شب هم واجب‌تر است. زیرا اکثریت مردم جهان از طریق اینترنت نان شب‌شان را در می‌آورند.