گنه کرد در بلخ آهنگری...

محمد توکلی
آنچه در حاشیه‌ی دیدار پرسپولیس و سپاهان رخ داد به اندازه‌ی کافی ناراحت‌کننده بود که نیازی به شرح قصه نیست اما برخی واکنش‌ها یا بهتر بگوییم سوءاستفاده‌هایی که به این بهانه در جریان است شایسته‌ی تاملی جدی است. ظاهرا در بین سطور این اتفاق اتفاقات دیگری در جریان است.
به نظر می‌آید که بازگشت دوباره‌ی ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه هدف مورد پسند مسئولان است و در پی آن هستند که به بهانه‌ی این پرونده بار دیگر تصمیم حیرت‌انگیز محروم ساختن نیمی از جامعه از ورود به ورزشگاه‌ها را اجرایی کنند. 
اینکه تا چه حدی بتوانند به این خواسته‌ی خود برسند بحثی دیگر است اما همین که برخی در ساختار تصمیم‌گیری کشور سودای بازگشت به عقب را دارند هشداربرانگیز است. 
ممکن است برخی معتقد باشند که چنین نگرانی‌هایی به دو دلیل غیرواقعی و بی اهمیت است؛ نخست آنکه مجوز ورود زنان به ورزشگاه بر اثر فشار خارجی صادر شده و آن فشار همچنان باقی‌ست و دو دیگر، میان این همه مشکلات مختلف و فراوان زنان و مردان این مرز و بوم این مسئله‌ای دست چندم است. 
در پاسخ به این نقد باید گفت که اولاً در وضعیت فعلی و به ویژه از آغاز به کار دولت سیزدهم اتخاذ هر تصمیم عجیب و غیر قابل انتظاری در زمینه‌های مختلف محتمل است و در نتیجه نمی‌توان با خوش‌خیالی اینطور تصور کرد که به دلیل فشار فیفا مسئولان امر در پی حذف زنان از ورزشگاه نخواهند بود. ثانیا شاید در میان مسائل مختلف موضوع ورود زنان به ورزشگاه مسئله‌ی اصلی نباشد اما در یک تحلیل کلان‌تر این موضوع بخشی از حقوق بدیهی و طبیعی زنان است که عدم توجه به آن به معنای نادیده گرفتن مسائل اصلی این قشر از جامعه نیز خواهد بود. 
اما خطاب به آنان که به بهانه‌ی حاشیه‌های رخ داده در دیدار پرسپولیس و سپاهان در پی جذف زنان هستند باید گفت که گنه کرد در بلخ آهنگری/به شوشتر زدند گردن مسگری!
اگر هواداران مرد در این دیدار به زنان توهین کرده‌اند چرا در نتیجه‌ی این اتفاق نامبارک می‌خواهید دستور به حذف زنان بدهید؟ اگر آنها که مسئول هستند نتوانسته‌اند امنیت زنان را در ورزشگاه‌ها تامین کنند چرا باید زنان تنبیه شوند؟!
این پرسش‌های بی پاسخ حکایت از آن دارد که اهانت هوادار سپاهان بهانه است و حذف زنان نشانه! 
کوتاه سخن آنکه زنان ایرانی نشان داده‌اند برای احقاق حقوق خود راه‌های مدنی مختلفی را به خوبی می‌دانند و همانطور که در طول تاریخ حق تحصیل، حق حضور در جامعه، حق مشارکت سیاسی و ... را به دست آورده‌اند سایر حقوق خود را هم به چنگ خواهند آورد، شاید کمی سخت، شاید کمی دور!