اصلاح‌طلبی همیشه زنده است تا دانايي است

لیلا واحدی

---

گروه سياسي: فضای سیاست در جامعه ایران  به دلیل عدم تعریف درست فعالیت اشخاص در قالب گروه ها و احزاب؛ هرگز روی خوش آرامش را ندیده است و همواره در تلاطم و دو قطبی های خطرناک غوطه خورده است. از همین روست که وقتی حزب یا تشکلی در راستای نهادینه کردن اصولی فعالیت سیاسی در ایران سر بر می آورد با دیده تردید و سوظن به آن نگریسته شده و وجودش نوعی تهدید برای سایر افکار و سلایق قلمداد می شود.

به همین دلیل است که علاقه مندان به فعالیت های سیاسی اصولی و هدف دار در ایران؛ عطای آن را به لقایش می بخشند و ترجیح می دهند ریسک تشکیل حزب را به جان نخرند. متاسفانه این عامل در دراز مدت جامعه سیاسی ایران را با بحرانی تحت عنوان آشنای "قحط الرجالی" روبرو کرده است. و موجب شده است که دایره قدرت و مسئولیت تنها در اختیار طیف کوچکی باشد. در سال های قبل از انقلاب؛ قحط الرجالی خود را در سیستم چرخشی نخست وزیران نشان می داد که ایران مجبور بود تنها با چند وثوق الدوله و اعتمادالسلطنه سیاستش را پیش ببرد و در دوران پس از انقلاب هم اگر نگاهی به آمار کاندیداهای تایید صلاحیت شده در ادوار ابتدایی انتخابات مختلف؛ بیاندازیم متوجه می شویم که هرچند کمرنگ اما پدیده قحط الرجالی در ایران هنوز زنده است.

با این مقدمه اگر به فعالیت احزاب و تشکل های ایران به خصوص در این یک دهه اخیر مراجعه کنیم متوجه می شویم که حزب های موجود در ایران یا فقط نام هایی بر روی کاغذ هستند یا به این دلیل که فعالیت شان به مذاق اقتدارگرایان خوش نمی آید در حال حذف شدن هستند. نمونه بارز این اتفاق را می توان در حواشی به وجود آمده پس از نشست حزب اعتماد ملی دید. روزنامه افراطيون، خبر این نشست را به سبک و شیوه خود انعکاس داده است: "جمعی از ته مانده های فتنه 88 بعدازظهر دوشنبه به بهانه برگزاری همایش حزب اعتماد ملی گردهم آمدند." این خلاصه خبری بود که به عنوان خبر اول صفحه اول در این روزنامه آمده بود. در متن خبر ادعاهای واهی و تکراری ارتباط با سورس و مایکل لدنی تکرار شده بود. اما اصل سخن این نوشتار همان بخش ابتدایی خبر است. که دو سوال مهم را در ذهن ایجاد می کند.

سوال نخست آنکه اگر به گفته و نوشته این جماعت، اصلاح طلبان حاضر در این همایش ته مانده های فتنه! 88 بوده و گروه کوچک و بی اهمیتی هستند؛ پس اختصاص دادن تیتر و عكس اول روزنامه تان و این همه عصبانیت برای چیست؟ این همه هتاکی و بی حرمتی به گروهی کم اهمیت!! نشانه چیست؟ و اساسا اگر این گروه کم اهمیت است چرا برایش آسمان و ریسمان می بافید و به شرق و غرب ارتباطش می دهید؟ روزی به جورج سورس و روزی به مایکل مایکل لیدن!!

این سوالات تنها یک پاسخ دارد و آن مهم بودن گروه‌های اصلاح طلبی در ایران و میان مردم است. و این واكنش هاي خشمگين، عصبي و پر گداز، مستقیما به این نکته اذعان دارد. خودشان هم مي دانند و در خفا و گعده‌هايشان بروز مي دهند، اصلاح طلبان نه تنها، گروه اندک و باقی مانده و بی اهمیتی نیستند؛ بلکه به چندین دلیل و نشان تاثیرگذارترین جناح حال حاضر ایران محسوب می شوند. انتخابات سال 92 که حسن روحانی را به مدد حمایت رهبر اصلاحات، رئیس جمهور ایران کرد؛ عیان ترین دلیل تاثیرگذاری اصلاح طلبان بر فضای سیاسی ایران است. محبوبیت روز افزون سید محمد خاتمی به عنوان رهبر اصلاحات؛ میان مردم که با هیچ ترفندی کاهش نیافت دلیل دیگر این مدعاست که تا دانايي و تفکر دراین سرزمین وجود داشته باشد اصلاح طلبان و اصلاح‌طلبی حضور پررنگی خواهد داشت.