تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۱۲/۱۰ ساعت ۱۰:۴۹
کد مطلب : ۱۴۴۱۸۲
سئوال كه ترس ندارد!
روزنامه بهار: مدتی است بحث طرح سوال از رییس جمهور در فضای سیاسی و رسانه‌ای کشور مطرح شده است و برخی نمایندگان مجلس در تلاشند تا دومین سوال از رییس جمهور در تاریخ پس از انقلاب را رقم بزنند. پیش از این در دوران دولت احمدی نژاد، رییس جمهور سابق یک بار برای پاسخ به سوال نمایندگان مجلس به پارلمان فراخوانده شد. نشستی که در آن بیشتر از پاسخ به پرسش‌های نمایندگان مردم در مجلس شاهد استهزاء سوال کنندگان و فرافکنی‌های مرسوم رییس جمهور وقت بودیم.
واکنش مقامات دولتی به تلاش نمایندگان مجلس برای طرح سوال از حسن روحانی به گونه‌ای است که گویا حضور روحانی برای پاسخ به سوال نمایندگان مردم را اتفاقی هولناک می‌پندارند و از هر ابزاری برای لابی گری با نمایندگان مجلس استفاده می‌کنند تا سوال کنندگان امضای خود را از این طرح حذف کنند. همین تلاش‌ها که احتمال کنار گذاشتن طرح سوال از رییس جمهور را افزایش داده است سبب آن شد که جمعی از نمایندگان دوباره و این بار طرح دیگری را با پرسش هایی مفصل‌تر در خصوص موسسات مالی، بازار ارز و. . . آماده کنند.
با نگاهی به تبار سیاسی امضا کنندگان طرح سوال از رییس جمهور شاهد آن هستیم که اکثریت آنان از جریان رقیب دولت مستقر بوده و به طور طبیعی می‌توان انگیزه‌های سیاسی را در مطرح ساختن چنین طرحی در این بازه زمانی مشاهده کرد اما پرسش اساسی این است که مگر حضور رییس جمهور روحانی برای پاسخ به ابهامات و پرسش‌های موجود در موضوع موسسات مالی و مسائل دیگر مانند آن به ضرر دولت است که همراهان دولت در دفتر رییس جمهور و برخی وزارتخانه‌ها تمام تلاش خود را در این مدت به کار بسته‌اند تا امکان طرح این سوال در مجلس فراهم نیاید؟
از طرف دیگر اعضای هیئت رییسه مجلس نیز به جای اجرای کامل آیین نامه مجلس شورای اسلامی در پی آن هستند تا با برگزاری برخی جلسات توجیهی و بیان مسائلی همچون اینکه «در شرایط حساس امروز زمان طرح سوال از رییس جمهور نیست» و «این امر سبب تنش میان قوا و مسئولان کشور است» این طرح را از دستور کار نمایندگان خارج کنند.
با نگاهی به آنچه در صحنه عمل در حال وقوع است شاهد آن هستیم که نمایندگان سوال کننده از رییس جمهور با سه مانع بسیار بزرگ پیش روی خود روبرو هستند. مانع اول در بین همکاران خودشان در مجلس است. همکارانی که به دلایل گوناگون از جمله همراهی سیاسی با دولت اعتدال، منافع شخصی و یا معتقد بودن به این نظر که امروز زمان مناسبی برای این اقدام نیست تمایلی با همراهی با سوال کنندگان ندارند، مانع دوم نیز در درون مجلس است و آن اعضای هیئت رییسه پارلمان است که به دلیل گرایش نزدیکشان به سیاست‌های دولت تمایلی به، به جریان افتادن طرح سوال از رییس جمهور ندارند. مانع‌تراشی‌های رییس مجلس و دیگر اعضای هیئت رییسه نشان از آن دارد که تصمیم گیران ارشد مجلس این بار بر خلاف طرح سوال از رییس جمهور سابق تمایلی به این اتفاق نداشته و اقدامات خود را برای به ثمر نرسیدن تلاش‌ها برای طرح سوال از رییس جمهور آغاز کرده‌اند. مانع سوم پیش روی این گروه از نمایندگان هم مسئولان دولتی است که طبیعتا در هر دولتی از هر سوال و توضیح خواستنی از سوی مجلس فراری هستند و تمایلی به پاسخگویی به مجلسیان ندارند.
پرسش قابل طرح درباره این موضوع آن است که آیا به واقع حضور روحانی در مجلس برای پاسخ به سوالی درباره موسسات مالی ضرری به دولت می‌رساند و یا بالعکس اتفاقا باعث همراهی بیش از پیش جامعه با اقدامات دولت در این موضوع و حل برخی ابهام‌های این پرونده پیچیده خواهد شد؟ و یا اگر رییس جمهور روحانی به موضوع بازار ارز با شفافیت بیشتر وارد شود و برخی پشت پرده‌های افزایش نرخ دلار را که در روزهای اخیر گوشه هایی از آن افشا شده است را مطرح کند به آرامش بیشتر بازار ارز و به طور کلی فضای اقتصادی کشور نمی‌انجامد؟
به نظر می‌آید که آقای رییس جمهور و حلقه اعتدالی اطراف او تصور نادرستی از طرح سوال نمایندگان از روحانی و حضور رییس دولت در خانه ملت دارند و بر این تصور نابجا اصرار دارند که حضور روحانی در مجلس سبب ضعف دولت خواهد شد. این در حالی است که اگر رییس جمهورموضوعاتی که درباره ریشه به وقوع پیوستن چنین مسائلی است - که به خوبی از آن‌ها هم آگاه است - را مطرح کند نه تنها این حضور به ضرر دولت نیست بلکه می‌تواند یک همراه‌سازی جمعی میان قوه مقننه و قوه مجریه را به وجود آورد. آنچه از این همگرایی که در صورت شفافیت رییس جمهور رخ خواهد داد مهمتر است افزایش اعتماد عمومی به دولت است. هنگامی که مردم به این اطمینان برسند که دولت روحانی به دنبال برخورد با پشت پرده هایی است که با بی ثبات‌سازی اقتصادی سبب فشارهای بسیاری بر معیشت مردم می‌شوند طبیعتا همراهی و یاری بیشتری را از جامعه خواهیم دید.
واکنش مقامات دولتی به تلاش نمایندگان مجلس برای طرح سوال از حسن روحانی به گونه‌ای است که گویا حضور روحانی برای پاسخ به سوال نمایندگان مردم را اتفاقی هولناک می‌پندارند و از هر ابزاری برای لابی گری با نمایندگان مجلس استفاده می‌کنند تا سوال کنندگان امضای خود را از این طرح حذف کنند. همین تلاش‌ها که احتمال کنار گذاشتن طرح سوال از رییس جمهور را افزایش داده است سبب آن شد که جمعی از نمایندگان دوباره و این بار طرح دیگری را با پرسش هایی مفصل‌تر در خصوص موسسات مالی، بازار ارز و. . . آماده کنند.
با نگاهی به تبار سیاسی امضا کنندگان طرح سوال از رییس جمهور شاهد آن هستیم که اکثریت آنان از جریان رقیب دولت مستقر بوده و به طور طبیعی می‌توان انگیزه‌های سیاسی را در مطرح ساختن چنین طرحی در این بازه زمانی مشاهده کرد اما پرسش اساسی این است که مگر حضور رییس جمهور روحانی برای پاسخ به ابهامات و پرسش‌های موجود در موضوع موسسات مالی و مسائل دیگر مانند آن به ضرر دولت است که همراهان دولت در دفتر رییس جمهور و برخی وزارتخانه‌ها تمام تلاش خود را در این مدت به کار بسته‌اند تا امکان طرح این سوال در مجلس فراهم نیاید؟
از طرف دیگر اعضای هیئت رییسه مجلس نیز به جای اجرای کامل آیین نامه مجلس شورای اسلامی در پی آن هستند تا با برگزاری برخی جلسات توجیهی و بیان مسائلی همچون اینکه «در شرایط حساس امروز زمان طرح سوال از رییس جمهور نیست» و «این امر سبب تنش میان قوا و مسئولان کشور است» این طرح را از دستور کار نمایندگان خارج کنند.
با نگاهی به آنچه در صحنه عمل در حال وقوع است شاهد آن هستیم که نمایندگان سوال کننده از رییس جمهور با سه مانع بسیار بزرگ پیش روی خود روبرو هستند. مانع اول در بین همکاران خودشان در مجلس است. همکارانی که به دلایل گوناگون از جمله همراهی سیاسی با دولت اعتدال، منافع شخصی و یا معتقد بودن به این نظر که امروز زمان مناسبی برای این اقدام نیست تمایلی با همراهی با سوال کنندگان ندارند، مانع دوم نیز در درون مجلس است و آن اعضای هیئت رییسه پارلمان است که به دلیل گرایش نزدیکشان به سیاست‌های دولت تمایلی به، به جریان افتادن طرح سوال از رییس جمهور ندارند. مانع‌تراشی‌های رییس مجلس و دیگر اعضای هیئت رییسه نشان از آن دارد که تصمیم گیران ارشد مجلس این بار بر خلاف طرح سوال از رییس جمهور سابق تمایلی به این اتفاق نداشته و اقدامات خود را برای به ثمر نرسیدن تلاش‌ها برای طرح سوال از رییس جمهور آغاز کرده‌اند. مانع سوم پیش روی این گروه از نمایندگان هم مسئولان دولتی است که طبیعتا در هر دولتی از هر سوال و توضیح خواستنی از سوی مجلس فراری هستند و تمایلی به پاسخگویی به مجلسیان ندارند.
پرسش قابل طرح درباره این موضوع آن است که آیا به واقع حضور روحانی در مجلس برای پاسخ به سوالی درباره موسسات مالی ضرری به دولت می‌رساند و یا بالعکس اتفاقا باعث همراهی بیش از پیش جامعه با اقدامات دولت در این موضوع و حل برخی ابهام‌های این پرونده پیچیده خواهد شد؟ و یا اگر رییس جمهور روحانی به موضوع بازار ارز با شفافیت بیشتر وارد شود و برخی پشت پرده‌های افزایش نرخ دلار را که در روزهای اخیر گوشه هایی از آن افشا شده است را مطرح کند به آرامش بیشتر بازار ارز و به طور کلی فضای اقتصادی کشور نمی‌انجامد؟
به نظر می‌آید که آقای رییس جمهور و حلقه اعتدالی اطراف او تصور نادرستی از طرح سوال نمایندگان از روحانی و حضور رییس دولت در خانه ملت دارند و بر این تصور نابجا اصرار دارند که حضور روحانی در مجلس سبب ضعف دولت خواهد شد. این در حالی است که اگر رییس جمهورموضوعاتی که درباره ریشه به وقوع پیوستن چنین مسائلی است - که به خوبی از آن‌ها هم آگاه است - را مطرح کند نه تنها این حضور به ضرر دولت نیست بلکه می‌تواند یک همراه‌سازی جمعی میان قوه مقننه و قوه مجریه را به وجود آورد. آنچه از این همگرایی که در صورت شفافیت رییس جمهور رخ خواهد داد مهمتر است افزایش اعتماد عمومی به دولت است. هنگامی که مردم به این اطمینان برسند که دولت روحانی به دنبال برخورد با پشت پرده هایی است که با بی ثبات‌سازی اقتصادی سبب فشارهای بسیاری بر معیشت مردم می‌شوند طبیعتا همراهی و یاری بیشتری را از جامعه خواهیم دید.
