تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۸/۱۹ ساعت ۰۸:۰۰
کد مطلب : ۱۶۴۲۵۴
هزینه تهدیدات را چه‌کسی پرداخت می‌كند؟
گروه سیاسی: سایت امتداد نوشت: خط تحلیلی مهمی در ارتباط با FATF به راه افتاده که حالا به نماز جمعه نیز کشیده شده است. حجت‌الاسلام در خطبه‌های نماز جمعه دیروز ۱۸ آبان گفته است: «ما امروز از مسئولان درخواست داریم که قوانین ذلت‌بار را دنبال نکنند. FATF دنباله همان کاپیتولاسیون است» چه کسانی و با چه هدفی fatf را معادل کاپیتولاسیون قرار دادند و نتیجه آن چه خواهد بود؟ نتیجه نهایی تصویب کاپیتولاسیون دو اتفاق مهم را در تاریخ سیاسی ایران رقم زد. از یک سو منجر به تبعید امام و قیام ۱۵ خرداد شد و از سوی دیگر ترور حسنعلی منصور را به عنوان عامل اصلی شاهد بودیم.
سررشته‌ترور حسنعلی منصور به موتلفه می‌رسد و سرخطی که به دنبال معادل‌سازی fatf و کاپیتولاسیون است نیز به همین کانون باز می‌گردد. اولین بار سرمقاله روزنامه رسالت بود که این دو اتفاق را معادل هم قرارداد و حالا که کار به‌تریبون نماز جمعه رسیده، به طور حتم باید نسبت به تبعات آن در آینده حساس‌تر بود. آیا وقایع تلخی پشت این معادل‌سازی خوابیده است؟ آیا امکان دارد این مساله را با تهدیداتی که از تهران تا کربلا از سوی افراطیون علیه روحانی مطرح شد ارتباطی برقرار کرد؟ ششم آبان‌ماه ۹۷ روزنامه رسالت (متعلق به موتلفه) ناگهان و (بدون تقارن زمانی) به یاد ترور حسنعلی منصور توسط موتلفه افتاده و دست به مقایسه شرایط امروز و آن دوران زد.
قیاسی که یک طرف آن در مورد کنوانسیون‌های fatf مشخص است اما در اینباره که حسنعلی منصور زمانه کیست ابهام ایجاد می‌شود. حسن کربلایی در سرمقاله این روزنامه به «تصویب کاپیتولاسیون» اشاره می‌کند و آن را با «کنوانسیون» همتراز کرده و از بستن راه‌های نفوذ سخن می‌گوید: تجربه کاپیتولاسیون نشان داد ما باید راه‌های نفوذ و سلطه کفار را به بهانه پیوستن به کنوانسیون‌های جهانی ببندیم. ملت ما با افتخار آمریکا را از در بیرون کرد، اینک برخی نمی‌توانند بازگشت آنها را از طریق کنوانسیون‌های جهانی هموار کنند. نویسنده تعمدا یادآور می‌شود که «منصور از سوی فرزندان شجاع ملت بزرگ ایران به درک واصل شد.» فرزندان شجاعی که اتفاقا از موتلفه اسلامی (صاحبان روزنامه) بودند.
سرمقاله‌نویس رسالت در ادامه شکی باقی نمی‌گذارد که به دنبال قیاس کاپیتولاسیون و کنوانسیون است و در نهایت نیز بدون مشخص کردن نامی خاص تهدید می‌کند: «ملت ایران همواره مظهر فریاد آزادیخواهی در جهان است. ملت ایران اجازه نمی‌دهد سلطه اجانب به ویژه آمریکای جنایتکار از طریق پذیرش کنوانسیون‌های مشکوک دوباره برگردد.» با توجه به اینکه معادل‌سازی کنوانسیون و کاپیتولاسیون به تریبون‌های نماز جمعه رسیده است، این سئوال مطرح می‌شود که گویندگان از تبعات آنچه بر زبان جاری می‌کنند مطلعند؟ آیا این حرف‌ها را باید تنها یک تهدید به حساب آورد، یا آنکه باید نسبت به آن بیش از یک تهدید زبانی احساس نگرانی کرد؟
در صورتی که این تحریک منجر به یکی از اتفاقا مرتبط با کاپیتولاسیون (یعنی تظاهرات کفن‌پوشان علیه دولت و یا ترور) شد، چه کسی جز اتاق فکر مشکوک باید نسبت به آن پاسخگو باشد؟ اتاق‌فکری که خروجی آن از روزنامه رسالت و تریبون نماز جمعه بیرون آمده است؟ سرنوشت fatf به مجمع تشخیص مصلحت سپرده خواهد شد و در صورت تایید در این مجمع تکلیف تهدیدات انجام شده چیست و قرار است چه کسی هزینه احتمالی این تهدیدات را پرداخت کند؟
سررشته‌ترور حسنعلی منصور به موتلفه می‌رسد و سرخطی که به دنبال معادل‌سازی fatf و کاپیتولاسیون است نیز به همین کانون باز می‌گردد. اولین بار سرمقاله روزنامه رسالت بود که این دو اتفاق را معادل هم قرارداد و حالا که کار به‌تریبون نماز جمعه رسیده، به طور حتم باید نسبت به تبعات آن در آینده حساس‌تر بود. آیا وقایع تلخی پشت این معادل‌سازی خوابیده است؟ آیا امکان دارد این مساله را با تهدیداتی که از تهران تا کربلا از سوی افراطیون علیه روحانی مطرح شد ارتباطی برقرار کرد؟ ششم آبان‌ماه ۹۷ روزنامه رسالت (متعلق به موتلفه) ناگهان و (بدون تقارن زمانی) به یاد ترور حسنعلی منصور توسط موتلفه افتاده و دست به مقایسه شرایط امروز و آن دوران زد.
قیاسی که یک طرف آن در مورد کنوانسیون‌های fatf مشخص است اما در اینباره که حسنعلی منصور زمانه کیست ابهام ایجاد می‌شود. حسن کربلایی در سرمقاله این روزنامه به «تصویب کاپیتولاسیون» اشاره می‌کند و آن را با «کنوانسیون» همتراز کرده و از بستن راه‌های نفوذ سخن می‌گوید: تجربه کاپیتولاسیون نشان داد ما باید راه‌های نفوذ و سلطه کفار را به بهانه پیوستن به کنوانسیون‌های جهانی ببندیم. ملت ما با افتخار آمریکا را از در بیرون کرد، اینک برخی نمی‌توانند بازگشت آنها را از طریق کنوانسیون‌های جهانی هموار کنند. نویسنده تعمدا یادآور می‌شود که «منصور از سوی فرزندان شجاع ملت بزرگ ایران به درک واصل شد.» فرزندان شجاعی که اتفاقا از موتلفه اسلامی (صاحبان روزنامه) بودند.
سرمقاله‌نویس رسالت در ادامه شکی باقی نمی‌گذارد که به دنبال قیاس کاپیتولاسیون و کنوانسیون است و در نهایت نیز بدون مشخص کردن نامی خاص تهدید می‌کند: «ملت ایران همواره مظهر فریاد آزادیخواهی در جهان است. ملت ایران اجازه نمی‌دهد سلطه اجانب به ویژه آمریکای جنایتکار از طریق پذیرش کنوانسیون‌های مشکوک دوباره برگردد.» با توجه به اینکه معادل‌سازی کنوانسیون و کاپیتولاسیون به تریبون‌های نماز جمعه رسیده است، این سئوال مطرح می‌شود که گویندگان از تبعات آنچه بر زبان جاری می‌کنند مطلعند؟ آیا این حرف‌ها را باید تنها یک تهدید به حساب آورد، یا آنکه باید نسبت به آن بیش از یک تهدید زبانی احساس نگرانی کرد؟
در صورتی که این تحریک منجر به یکی از اتفاقا مرتبط با کاپیتولاسیون (یعنی تظاهرات کفن‌پوشان علیه دولت و یا ترور) شد، چه کسی جز اتاق فکر مشکوک باید نسبت به آن پاسخگو باشد؟ اتاق‌فکری که خروجی آن از روزنامه رسالت و تریبون نماز جمعه بیرون آمده است؟ سرنوشت fatf به مجمع تشخیص مصلحت سپرده خواهد شد و در صورت تایید در این مجمع تکلیف تهدیدات انجام شده چیست و قرار است چه کسی هزینه احتمالی این تهدیدات را پرداخت کند؟
