تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۹/۲۹ ساعت ۲۰:۲۸
کد مطلب : ۳۱۱۷۴۹
برای سویه جدید ویروس کرونا، پایان روشنی وجود ندارد
کرونا چه زمانی از بین می‌رود؟
گروه علمی: اولین مورد ویروس کرونای منتقل شده در بریتانیا روز ۳۱ ژانویه ۲۰۲۰ گزارش شد. از آن زمان تا کنون، بیش از ۱۴۰ هزار مورد مرگ در آن کشور اعلام شده است.
به نوشته ایندیپندنت، در مارس ۲۰۲۰، بوریس جانسون، نخست‌وزیر بریتانیا، قرنطینه سراسری را اعلام کرد، حرکتی که در نهایت در تابستان آن سال با درخواست مردم برای برگشتن به کار و بیرون غذا خوردن برای کمک به رستوران‌ها و میکده‌ها لغو شد اما با رسیدن زمستان، تعداد موارد ابتلا به کووید-۱۹ دوباره رو به افزایش گذاشت و باعث قرنطینه‌های بیشتر شد. این محدودیت‌های قرنطینه‌ای در انگلستان از ماه مارس امسال کم‌کم برداشته شد و تا کنون نیز این اعمال نشده است. با این حال، این وضعیت ممکن است تغییر کند. اوایل این هفته، دانشمندان درخواست ۱۰ روز قرنطینه کوتاه ولی با محدودیت‌های شدید کردند تا بتوان انتشار سریع اومیکرون را، سویه جدیدی که در چند هفته گذشته به سرعت در حال پخش شدن در سراسر بریتانیا بوده است، کاهش داد. روز جمعه ۱۷ دسامبر، برای سومین روز متوالی، تعداد بی‌سابقه موارد ابتلا به ویروس کرونا در سراسر بریتانیا گزارش شد و ۹۳۰۴۵ مورد جدید تایید شد. افزایش موارد ابتلا باعث شد که دکتر جنی هریس، رئیس آژانس امنیت بهداشت بریتانیا، اومیکرون را «بزرگ‌ترین تهدید همه‌گیری کووید تا کنون» اعلام کند. در حالی که در مورد انتقال‌پذیری و شدت بیماری این سویه کووید-۱۹ اطلاعات اندکی در دست است، سازمان جهانی بهداشت (WHO) اعلام می‌کند که شواهد اولیه نشان می‌دهد احتمال خطر ابتلای مجدد به سویه اومیکرون وجود دارد. به عبارت دیگر، کسانی که پیش از این به کووید-۱۹ مبتلا شده بودند، ممکن است دوباره به اومیکرون دچار شوند. پروفسور کریس ویتی، مسئول ارشد پزشکی انگلستان، گفته است که ابتلا به سویه اومیکرون ممکن است « بسیار سریع اوج بگیرد، اما به دلیل برنامه واکسن تقویتی دولت، اوج آن احتمالا به سرعت هم فروکش خواهد کرد.»
طبق تایید مطالعه‌ای جدید در اسرائیل، دوز تقویتی واکسن که اوایل امسال ارائه شد تا از افراد واکسینه شده کاملا حفاظت کند، در مقابل اومیکرون هم «حفاظت چشمگیری» ایجاد می‌کند. علاوه بر این، بسیاری از مردم نشانه‌های اومیکرون را با نشانه‌های سرماخوردگی عادی مقایسه کرده‌اند. با وجود این، سازمان جهانی بهداشت (WHO) تاکید می‌کند که خطر سویه جدید را نباید دست‌کم گرفت. ماریا ون کرکف، سرپرست فنی کووید-۱۹ سازمان جهانی بهداشت گفت: «باید خیلی مراقب باشیم که این روایت در میان مردم جا نیفتد که این صرفا یک بیماری خفیف است.» به این ترتیب، ۲۱ ماه پس از رسیدن اولین مورد کووید-۱۹ به سواحل بریتانیا و پس از آن چندین سویه دیگر، ما به این فکر افتاده‌ایم که آیا این همه‌گیری اصلا تمام خواهد شد؟ قاعدتا باید تاریخ انقضایی وجود داشته باشد، این طور نیست؟ برای این که بیشتر بدانیم، از متخصصان پرسیدیم که شیوع ویروس کرونا واقعا چه مدت دیگر در بریتانیا ادامه خواهد داشت و برای برگشتن به زندگی عادی، راهکارهای پیشنهادی برای خروج از این وضعیت چیست؟
ویروس کرونا چه زمانی از بین می‌رود؟
دکتر مایکل هد، محقق ارشد بهداشت عمومی در دانشگاه ساوت همپتون می‌گوید تعریف دقیقی برای اعلام پایان همه‌گیری وجود ندارد. او توضیح داد: «ما ترجیح می‌دهیم به بیانیه‌های سازمان جهانی بهداشت توجه کنیم. پایان همه‌گیری‌های گذشته، با کاهش قابل توجه انتقال بیماری در سراسر کشور تعریف شده است. مورد آنفلوانزای خوکی در سال ۲۰۰۹، که فصل شیوع و تکامل مشخص به سویه‌های دیگر آنفلوانزا در سال‌های بعد داشت، موضوع ساده‌تر بود. برای این ویروس کرونای جدید، پایان روشنی وجود ندارد.» از این رو، این مسئول توصیه می‌کند که به موضوع «پایان» به‌خودی‌خود فکر نکنیم، بلکه به تغییر به مرحله جهانی و ملی جدید فکر کنیم که در آن کووید-۱۹ کاملا تحت کنترل خواهد بود. او افزود: «هرچند این امر هنوز تا حدی دور از ذهن است. برای مثال، بریتانیا در حرف می‌تواند خودش را با هر موقعیتی که اعلام کند راحت بداند، اما همچنان در برابر بیماری‌های وارداتی و وجود سویه‌های متعدد نگران‌کننده در سطح بین‌المللی آسیب‌پذیر خواهد بود. به منظور پایان دادن به همه‌گیری باید جهانی فکر کنیم، نه در سطح کشور. نابرابری واکسیناسیون موضوعی کلیدی است که باید حل شود.»
آیا لازم است به تزریق دوزهای تقویتی واکسن ادامه دهیم؟
این مسئول ارشد بهداشتی گفت: «در آینده، باید انتظار دوزهای تقویتی بیشتری را داشته باشیم. دوز سوم واکنش حفاظتی و بسیار خوبی در بیشتر مردم ایجاد می‌کند، اما دوام این حفاظت در حال حاضر نامشخص است.» این مسئول افزود که علاوه بر واکسیناسیون، اقدام‌های غیردارویی (NPIs) در کوتاه‌مدت نقش مهمی در مقابله با کووید-۱۹ ایفا می‌کنند. این اقدام‌ها شامل ماسک زدن و گواهی واکسیناسیون در هنگام سفر است. او افزود: «من همچنین پیش‌بینی می‌کنم که ادامه استفاده از ماسک محافظ برای درازمدت مفید است. برای مثال، ماسک زدن هنگام رفتن به فروشگاه‌ها در صورتی که عفونت خفیف تنفسی داشته باشیم، می‌تواند به محافظت از کسانی که اطرافمان هستند کمک کند.» رابرت دینگوال، استاد علوم اجتماعی در دانشگاه ناتینگهام ترنت، می‌گوید که با این حال، واکسن‌های تقویتی منظم ممکن است بهترین راه چاره در آینده نباشد. او توضیح داد: «من از متخصصان محترم ایمنی‌شناسی شنیده‌ام که در مکالمه‌های خصوصی می‌گویند شاید در درازمدت بهتر این باشد که مثل نوزاد در معرض بیماری رفتار کنیم و واکنش ایمنی پایداری ایجاد کنیم که با مبتلا شدن‌های مجدد خفیف دوره‌ای تقویت شود. این چیزی است که در مورد بیشتر ویروس‌های تنفسی دیگر رخ می‌دهد. شاید لازم باشد به افراد سالمندی که عموما سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند دوز تقویتی بزنیم، همان‌طور که در مورد آنفلوانزا این کار را می‌کنیم، اما پیش از آن که برای هر گونه واکسیناسیون دیگری اقدام شود، باید خیلی دقیق فکر کنیم.»
آیا به قرنطینه‌های بیشتری نیاز داریم؟
دینگوال گفت: «به نظر من اعمال قرنطینه‌های بیشتر از نظر سیاسی تحمل‌پذیر نخواهد بود، و حتی ممکن است کار به تغییر دولت بکشد.»
ما به تغییر پلکانی در سرمایه‌گذاری در مراقبت‌های بهداشتی و اجتماعی نیاز داریم تا خدمات بهداشت و درمان کشور را در زمستان انعطاف‌پذیرتر کنیم، اما بدون اقتصادی کارآمد، که هر چند ماه یک بار از هم پاشیده نشود، نمی‌توان این کار را کرد.» این استاد دانشگاه تایید کرد که احتمال قرنطینه‌های بیشتر وجود ندارد. «معلوم است که قرنطینه ناخوشایند است، اما باز هم به مثابه اقدامی برای روز مبادا باقی می‌ماند.»
آیا راه‌حل‌های دیگری وجود دارد؟
او گفت: «فکر می‌کنم تا زمانی که هزینه‌ها برای نوآوری، آموزش غیررسمی، و همکاری دقیق‌تر شود، کار کردن دوگانه ادامه پیدا کند. مخصوصا افرادی که ریسک‌پذیر نیستند ممکن است از مزایای روان‌شناختی فردی پوشاندن صورت و دیگر اشکال فاصله‌گذاری بهره ببرند، اما فکر می‌کنم شواهد این چند ماه اخیر نشان می‌دهد که اضطراب در مقیاس بزرگ کم‌کم کاهش یافته است و دیگر کسی دلش نمی‌خواهد در روشی که زندگی‌اش را بر اساس آن برنامه‌ریزی می‌کند، تغییر دائمی بدهد.»
به نوشته ایندیپندنت، در مارس ۲۰۲۰، بوریس جانسون، نخست‌وزیر بریتانیا، قرنطینه سراسری را اعلام کرد، حرکتی که در نهایت در تابستان آن سال با درخواست مردم برای برگشتن به کار و بیرون غذا خوردن برای کمک به رستوران‌ها و میکده‌ها لغو شد اما با رسیدن زمستان، تعداد موارد ابتلا به کووید-۱۹ دوباره رو به افزایش گذاشت و باعث قرنطینه‌های بیشتر شد. این محدودیت‌های قرنطینه‌ای در انگلستان از ماه مارس امسال کم‌کم برداشته شد و تا کنون نیز این اعمال نشده است. با این حال، این وضعیت ممکن است تغییر کند. اوایل این هفته، دانشمندان درخواست ۱۰ روز قرنطینه کوتاه ولی با محدودیت‌های شدید کردند تا بتوان انتشار سریع اومیکرون را، سویه جدیدی که در چند هفته گذشته به سرعت در حال پخش شدن در سراسر بریتانیا بوده است، کاهش داد. روز جمعه ۱۷ دسامبر، برای سومین روز متوالی، تعداد بی‌سابقه موارد ابتلا به ویروس کرونا در سراسر بریتانیا گزارش شد و ۹۳۰۴۵ مورد جدید تایید شد. افزایش موارد ابتلا باعث شد که دکتر جنی هریس، رئیس آژانس امنیت بهداشت بریتانیا، اومیکرون را «بزرگ‌ترین تهدید همه‌گیری کووید تا کنون» اعلام کند. در حالی که در مورد انتقال‌پذیری و شدت بیماری این سویه کووید-۱۹ اطلاعات اندکی در دست است، سازمان جهانی بهداشت (WHO) اعلام می‌کند که شواهد اولیه نشان می‌دهد احتمال خطر ابتلای مجدد به سویه اومیکرون وجود دارد. به عبارت دیگر، کسانی که پیش از این به کووید-۱۹ مبتلا شده بودند، ممکن است دوباره به اومیکرون دچار شوند. پروفسور کریس ویتی، مسئول ارشد پزشکی انگلستان، گفته است که ابتلا به سویه اومیکرون ممکن است « بسیار سریع اوج بگیرد، اما به دلیل برنامه واکسن تقویتی دولت، اوج آن احتمالا به سرعت هم فروکش خواهد کرد.»
طبق تایید مطالعه‌ای جدید در اسرائیل، دوز تقویتی واکسن که اوایل امسال ارائه شد تا از افراد واکسینه شده کاملا حفاظت کند، در مقابل اومیکرون هم «حفاظت چشمگیری» ایجاد می‌کند. علاوه بر این، بسیاری از مردم نشانه‌های اومیکرون را با نشانه‌های سرماخوردگی عادی مقایسه کرده‌اند. با وجود این، سازمان جهانی بهداشت (WHO) تاکید می‌کند که خطر سویه جدید را نباید دست‌کم گرفت. ماریا ون کرکف، سرپرست فنی کووید-۱۹ سازمان جهانی بهداشت گفت: «باید خیلی مراقب باشیم که این روایت در میان مردم جا نیفتد که این صرفا یک بیماری خفیف است.» به این ترتیب، ۲۱ ماه پس از رسیدن اولین مورد کووید-۱۹ به سواحل بریتانیا و پس از آن چندین سویه دیگر، ما به این فکر افتاده‌ایم که آیا این همه‌گیری اصلا تمام خواهد شد؟ قاعدتا باید تاریخ انقضایی وجود داشته باشد، این طور نیست؟ برای این که بیشتر بدانیم، از متخصصان پرسیدیم که شیوع ویروس کرونا واقعا چه مدت دیگر در بریتانیا ادامه خواهد داشت و برای برگشتن به زندگی عادی، راهکارهای پیشنهادی برای خروج از این وضعیت چیست؟
ویروس کرونا چه زمانی از بین می‌رود؟
دکتر مایکل هد، محقق ارشد بهداشت عمومی در دانشگاه ساوت همپتون می‌گوید تعریف دقیقی برای اعلام پایان همه‌گیری وجود ندارد. او توضیح داد: «ما ترجیح می‌دهیم به بیانیه‌های سازمان جهانی بهداشت توجه کنیم. پایان همه‌گیری‌های گذشته، با کاهش قابل توجه انتقال بیماری در سراسر کشور تعریف شده است. مورد آنفلوانزای خوکی در سال ۲۰۰۹، که فصل شیوع و تکامل مشخص به سویه‌های دیگر آنفلوانزا در سال‌های بعد داشت، موضوع ساده‌تر بود. برای این ویروس کرونای جدید، پایان روشنی وجود ندارد.» از این رو، این مسئول توصیه می‌کند که به موضوع «پایان» به‌خودی‌خود فکر نکنیم، بلکه به تغییر به مرحله جهانی و ملی جدید فکر کنیم که در آن کووید-۱۹ کاملا تحت کنترل خواهد بود. او افزود: «هرچند این امر هنوز تا حدی دور از ذهن است. برای مثال، بریتانیا در حرف می‌تواند خودش را با هر موقعیتی که اعلام کند راحت بداند، اما همچنان در برابر بیماری‌های وارداتی و وجود سویه‌های متعدد نگران‌کننده در سطح بین‌المللی آسیب‌پذیر خواهد بود. به منظور پایان دادن به همه‌گیری باید جهانی فکر کنیم، نه در سطح کشور. نابرابری واکسیناسیون موضوعی کلیدی است که باید حل شود.»
آیا لازم است به تزریق دوزهای تقویتی واکسن ادامه دهیم؟
این مسئول ارشد بهداشتی گفت: «در آینده، باید انتظار دوزهای تقویتی بیشتری را داشته باشیم. دوز سوم واکنش حفاظتی و بسیار خوبی در بیشتر مردم ایجاد می‌کند، اما دوام این حفاظت در حال حاضر نامشخص است.» این مسئول افزود که علاوه بر واکسیناسیون، اقدام‌های غیردارویی (NPIs) در کوتاه‌مدت نقش مهمی در مقابله با کووید-۱۹ ایفا می‌کنند. این اقدام‌ها شامل ماسک زدن و گواهی واکسیناسیون در هنگام سفر است. او افزود: «من همچنین پیش‌بینی می‌کنم که ادامه استفاده از ماسک محافظ برای درازمدت مفید است. برای مثال، ماسک زدن هنگام رفتن به فروشگاه‌ها در صورتی که عفونت خفیف تنفسی داشته باشیم، می‌تواند به محافظت از کسانی که اطرافمان هستند کمک کند.» رابرت دینگوال، استاد علوم اجتماعی در دانشگاه ناتینگهام ترنت، می‌گوید که با این حال، واکسن‌های تقویتی منظم ممکن است بهترین راه چاره در آینده نباشد. او توضیح داد: «من از متخصصان محترم ایمنی‌شناسی شنیده‌ام که در مکالمه‌های خصوصی می‌گویند شاید در درازمدت بهتر این باشد که مثل نوزاد در معرض بیماری رفتار کنیم و واکنش ایمنی پایداری ایجاد کنیم که با مبتلا شدن‌های مجدد خفیف دوره‌ای تقویت شود. این چیزی است که در مورد بیشتر ویروس‌های تنفسی دیگر رخ می‌دهد. شاید لازم باشد به افراد سالمندی که عموما سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند دوز تقویتی بزنیم، همان‌طور که در مورد آنفلوانزا این کار را می‌کنیم، اما پیش از آن که برای هر گونه واکسیناسیون دیگری اقدام شود، باید خیلی دقیق فکر کنیم.»
آیا به قرنطینه‌های بیشتری نیاز داریم؟
دینگوال گفت: «به نظر من اعمال قرنطینه‌های بیشتر از نظر سیاسی تحمل‌پذیر نخواهد بود، و حتی ممکن است کار به تغییر دولت بکشد.»
ما به تغییر پلکانی در سرمایه‌گذاری در مراقبت‌های بهداشتی و اجتماعی نیاز داریم تا خدمات بهداشت و درمان کشور را در زمستان انعطاف‌پذیرتر کنیم، اما بدون اقتصادی کارآمد، که هر چند ماه یک بار از هم پاشیده نشود، نمی‌توان این کار را کرد.» این استاد دانشگاه تایید کرد که احتمال قرنطینه‌های بیشتر وجود ندارد. «معلوم است که قرنطینه ناخوشایند است، اما باز هم به مثابه اقدامی برای روز مبادا باقی می‌ماند.»
آیا راه‌حل‌های دیگری وجود دارد؟
او گفت: «فکر می‌کنم تا زمانی که هزینه‌ها برای نوآوری، آموزش غیررسمی، و همکاری دقیق‌تر شود، کار کردن دوگانه ادامه پیدا کند. مخصوصا افرادی که ریسک‌پذیر نیستند ممکن است از مزایای روان‌شناختی فردی پوشاندن صورت و دیگر اشکال فاصله‌گذاری بهره ببرند، اما فکر می‌کنم شواهد این چند ماه اخیر نشان می‌دهد که اضطراب در مقیاس بزرگ کم‌کم کاهش یافته است و دیگر کسی دلش نمی‌خواهد در روشی که زندگی‌اش را بر اساس آن برنامه‌ریزی می‌کند، تغییر دائمی بدهد.»
پربينندهترين مطالب و خبرها
