مهم‌ترین آورده‌های اصلاحات و اصلاح‌طلبي

مهدی دادویی نژاد
اصلاح طلبی در سالیانی که در عرصه سیاسی کشور در نقش کنش گری فعال حضور داشته نشان داده است به تدریج به سمت یک بلوغ و تعالی در حرکت است، این حرکت و سیرورت به سمت تعالی از ملزومات اصلاح طلبی است، حضور در انتخابات‌های گوناگون و رسیدن به بینشی بالغ شده در مورد جایگاه خود در حاکمیت و ویژگی‌های کلی نظام باعث شده با تمام فشارهای فراوانی که به اصلاحات وارد می‌آید با اینکه در بسیاری از موارد این فشارها غیر قانونی بوده است، نه تنها راه عصیان در پیش نگیرد که مهم‌ترین ابزار آرام کننده فضا در نظام جمهوری اسلامی باشد.

یکی از مهم‌ترین آورده‌های اصلاحات برای کشور و نظام حضور افرادی متفکر و حزم اندیش می‌باشد که در نظر و عمل نشان داده‌اند که حاضر به هر گونه از خود گذشتگی در راه قوام و دوام این کشور و زیست مردم می‌باشند، بدون ذره‌ای شعار زدگی یا سو استفاده از مبانی موجود و کمترین حجم استفاده از بازی نمودن با مولفه هایی که نظام بر مبنای آن‌ها بنا شده است. اصلاح طلبان با نگاهی ویژه به مقوله قدرت و در راس بودن، طعم شیرین قدرت طلبی و لذت‌های ان را به کناری نهاده و در حلاوتی بزرگتر سهم عمده‌ای داشته‌اند و آن حلاوت چیزی جز بازگشت آرامش و ثبات به کشور نمی‌باشدکه در سایه آن بتوان به امتیازات و بهره هایی بیشتر برای مردم و نظام دست یافت، تا جایی این از خود گذشتگی موثر بوده که بسیاری از افرادی که در دوران قبل مردم را به قناعت و خوردن اشکنه دعوت می‌کردند امروزه در زمره افراد نگران معیشت و تغذیه مردم قرار گرفتند و چه اتفاق مبارکی که بسیاری از به خواب رفتگان گذشته امروز بیدار شده‌اند و این از برکات اصلاحات است.

اگر نبود از خود گذشتگی که در انتخابات سال 1392 اتفاق افتاد و آن خرد جمعی برای برون رفت از بحران، و هم چنین اگر نبود صبر و بردباری مثال زدنی اصلاح طلبان در انتخابات مجلس که به داس شورای نگهبان درو شدند، امروز ایران شاهد وضعیت اسفباری می‌بود که شاید مردم در آن دعوت به خوردن حداقل وعده‌های غذایی می‌شدند آن هم با لحنی طلبکارانه که یادتان رفته؟ روزگاری که بر جریان اصلاحات گذشته روز به روز آنها را آبدیده‌تر و مردم محور‌تر نموده است و هر روز آنها را به واقعیت گرفتاری‌های ناشی از ایجاد تفرقه هایی مانند انتخابات سال 1384 واقف‌تر نموده است، سخت گیری‌ها و مواتع بعد از انتخابات سال 1388 که برای محو جریان اصلاحات صورت‌بندی شد نیز نتوانست ریشه‌های عمیق اصلاحات را از بین ببرد و هر روز که می‌گذرد اعلام خطر‌ها و انذار هایی که اصلاح طلبان در مورد حضور فردی مانند احمدی نژاد در کسوت ریاست جمهوری بیان می‌نمودند، واضح‌تر و مبرهن‌تر می‌شود و این نیز تجربه ایی سترگ برای احاد بازیگران در عرصه سیاسی کشور است.

این تجارب راهگشا قطعا و به طریقی اولی در انتخابات 1396 نیز نمایان خواهد شد و صبر و دور اندیشی اصلاح طلبان در این ایام سخت در اذهان مردم باقی خواهد ماند و طعنه‌ها و محدودیت‌ها تا سر حد ممکن ادامه خواهد داشت و در گذار ایام و سال‌ها مورد تکریم مردم قرار خواهد گرفت، حضور و حمایت اصلاح طلبان از روحانی قطعا استفاده حداقلی از سرمایه‌ها و پتانسیل‌های اصلاح طلبان بوده اما مصلحت و منافع کشور و مردم، ایجاب عبور از منیت و خودخواهی ذاتی جریان‌های سیاسی را می‌طلبد که اصلاح طلبان با درک هوشمندانه آن در حرکت از وضع موجود به سمت وضع مطلوب آن را در نظر می‌گیرند و حراست از نهال آرامشی که از پس طوفان ویرانگر دولت‌های نهم و دهم کاشته شد را سرلوحه عمل خود قرار می‌دهند و به مصلحتی بالاتر از همه مصالح یعنی مصلحت عامه مردم می‌اندیشند.

اصلاحات منادی چیزی ورای خوراک و پوشاک و ملزومات اولیه زیست حیوانی نوع بشر می‌باشد و هیچ گاه در این نقطه توقف نخواهد نمود و مردم را به زیست و حیاتی بالاتر از انگیزه‌های حیوانی رهنمون می‌کند. لیکن وضع موجود جامعه ایران هم چنان وضعی فوق العاده و درگیرملزومات اولیه زیست می‌باشد که با عبور از آن می‌توان به نقطه عزیمت اولیه اصلاحات یعنی ضرورت آگاهی همگان از حقوق انسانی خود برای زیستن و مطالبه در جامعه‌ای باز و مدنی رسید که در سایه این آگاهی بتوان مردم را از گزند فریبکاری و تزویر رهانید و راه را برای داشتن جامعه‌ای متمدن و اخلاقی هموار نمود.