فقروفحشادرکشور بطور محسوس وجود دارد

در مقابل مشکلات معمولا دو گونه واکنش نادرست وجود دارد. يکي برخورد منفي براي بزرگنمايي مشکلات است که به نااميدي و يأس منجر مي‌شود و ديگري برخورد منفي براي ناديده انگاشتن مشکلات که به غرور و دلخوشي بيجا مي‌انجامد. اين دو رفتار هيچکدام حل مشکل را در پي نخواهد داشت و چه مشکلات اجتماعي و سياسي و فرهنگي کلان کشور و چه مسائل ساده و کوچک خانوادگي و شغلي اگر با يکي از اين دو واکنش مواجه باشند بهبود نخواهند يافت.

پذيرش واقعيت و اعتراف به مشکل نخستين قدم براي يافتن راه حل است. همان طور که به طور طبيعي هر شخص در زندگي فردي و هر زوج در زندگي خانوادگي با چالش‌هايي طبيعي روبرو هستند، هر محيط اجتماعي نيز با مشکلات و بحران‌هايي روبرو مي‌شود که اعتراف به آنها و بيان آنها نه تنها بد نيست بلکه مقدمه حل مشکل است.

مشکلات اجتماعي و فرهنگي در همه جاي دنيا هست و کشور ما نيز از اين واقعيت مستثنا نيست و اکنون موضوعاتي از قبيل: پايين آمدن سن فحشا، شيوع مواد مخدر، فقر و مشکلات مالي، رواج کليساهاي خانگي، کاهش سطح بهداشت و شيوع برخي بيماري‌هاي جسمي، گسترش فعاليت فرقه‌ها و گروههاي انحرافي، طلاق و فروپاشي خانواده، بي حجابي و استفاده از شبکه‌هاي ناسالم ماهواره اي، کاهش اعتماد به مسئولان و مسائلي از اين قبيل به طور محسوس در پيرامون ما مشاهده مي‌شوند.

از سويي تحولات اجتماعي و بين المللي و از سوي ديگر رويارويي گسترده استکبار جهاني با جبهه انقلاب و بيداري اسلامي بر دامنه اين مشکلات و سطح آنها افزوده است و در مقابل اين واقعيت‌ها دو گونه واکنش نادرست ديده مي‌شود. يکي اغراق و بزرگنمايي اين مشکلات و سياه نمايي که باعث خواهد گرديد دچار يأس و سرخوردگي شويم و جنبه‌هاي مثبت را نبينيم و ديگر تلاش براي ناديده گرفتن اين واقعيت‌ها و حذف صورت مسئله که به غرور کاذب و سفيد نمايي منجر مي‌گردد و باعث مي‌شود با اين دلخوشي بي اساس از چاره جويي بازمانيم. اين هر دو نادرست و خطاست. هم سياه نمايي باعث مي‌شود درخشش توانمندي‌ها و قابليت‌ها و پيشرفت‌هاي کم نظيرمان را نبينيم و هم سفيدنمايي موجب مي‌گردد تا آسيب‌ها و آفت‌ها را ناديده بينگاريم و دچار توقف و رکود گرديم.

برخي به غلط گمان مي‌کنند پذيرش واقعيت‌ها به معناي اعتراف به عدم کارآمدي و ناکامي است، در حالي که در ميان سياه نمايي ظالمانه و سفيدنمايي جاهلانه راه منطقي و عقلاني و معتدل واقع نمايي وجود دارد و با اين رويکرد اتفاقا موفقيت‌ها و پيشرفت‌ها بهتر ديده مي‌شود زيرا با ملاحظه همه تهديدها و سختي‌ها و دشواري‌ها مورد نظر قرار مي‌گيرد.

ما انسان هستيم با همه نقص‌ها و ضعف‌هاي طبيعي و قابل فهم، پس در محاسبه مشکلات شخصي و خانوادگي واقعيت‌ها را مي‌پذيريم، خدا و شريک زندگي مان را به خاطر موفقيت‌ها سپاس مي‌گوييم و به خاطر خطاها و کوتاهي هايمان پوزش مي‌خواهيم. به همين ترتيب در بررسي مسائل و محاسبه مشکلات اجتماعي نيز، از خدا و مردم به خاطر کاميابي‌ها و موفقيت‌ها تشکر مي‌کنيم و به خاطر مشکلات و تلخي‌ها عذرخواهي. اينگونه عزم همگاني در همراهي و همدلي براي حل مشکلات جزم مي‌شود و همه در مقابل اين صداقت عقلاني و اين برخورد منطقي احساس واقع بينانه اي خواهند داشت.