تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۶/۱۰ ساعت ۱۷:۵۵
کد مطلب : ۲۲۳۳۰۸
تحریم اقتصادی یا تشویق سیاسی؟!
گروه سیاسی
در هفته‌های اخیر دولتمردان تاکید دارند که توانسته‌اند آمریکا را شکست دهند و این کشور را به انزوا بکشانند. آنان مدعی هستند که این اتفاق برای نخستین بار در تاریخ می‌افتد و خود را لایق تشویق و تقدیر می‌دانند. آنچه آن‌ها می‌گویند اما همه واقعیت نیست!
سخن از شکست ایالات متحده و انزوای دولت آمریکا در حالی مطرح می‌شود که ایران بیشتر از دو سال است که در دور جدید تحریم‌ها امکان فروش نفت خود را از دست داده است و اگر نفتی هم به فروش رفته باشد توان بازگرداندن پول آن وجود ندارد. حتی امکان بهره‌مندی از منابع مالی موجود در سایر کشورها نیز کاملا سلب شده است که نمونه آنچه میان ایران و کره جنوبی می‌گذرد این مسئله را عیان کرده است. شرایط به قدری رو وخامت گذاشته است که سخن از پیشفروش نفت به مردم برای جبران کسری شدید بودجه و حل معضل کمبود درآمدهای دولت است.
همه می‌دانند که آنچه این شرایط را رقم زده است مسئله تحریم‌هایی است که هم‌زمان با خروج آمریکای ترامپ از توافق هسته‌ای آغاز شده است و شرایط را هر چه به پیش آمده‌ایم سخت‌تر و سخت‌تر کرده است. همان آمریکایی که دولتمردان ادعای منزوی کردن آن را دارند توانسته است بخش بزرگی از منابع درآمدی کشور را حذف کرده و در مقابل نه تنها نتوانسته‌ایم قدری از فشار تحریمی را بکاهیم بلکه با بی تدبیری‌های آشکاری نظیر عدم اجرای دستورالعمل‌های FATF مشکلی دیگر بر مشکلات روزافزون خود افزوده‌ایم.
پرسش قابل طرح از وزیر امور خارجه، سخنگوی دولت وشخص رئیس‌جمهور که در روزهای اخیر به دفعات از پیروزی اخیر ایران سخن گفته‌اند و توان دیپلماتیک دولت را ستوده‌اند آن است که این پیروزی و کامیابی چه تاثیری بر کاهش تحریم‌ها داشته است؟ آیا اتحادیه اروپا که سخن از مخالفت با طرح‌های ایالات متحده می‌گوید توانسته است همان طرح ناکام اینستکس را ذره‌ای به پیش ببرد؟! آیا دو کشور روسیه و چین که سخن از روابط نزدیک و گرم آنان با جمهوری اسلامی نقل برخی محافل سیاسی و تیتر اصلی رسانه‌های رسمی کشور است توانسته‌اند قدمی هر چند کوچک در راه کاهش تحریم‌های ایالت متحده علیه ایران بردارند؟! به واقع نقش دیپلمات‌هایی که این روزها سخن از پیروزی خود بر آمریکا می‌گویند در چنین بزنگاه‌هایی چیست و چرا اثری از آثار عملکرد آنان در این موضوعات پیدا نیست؟!
تشویق سیاسی دیپلمات‌ها زمانی معنادار است که شاهد رفع تحریم‌ها و یا حداقل کاهش آن باشیم. نمی‌توان هر روز پیروزی سیاسی و حقوقی بر آمریکا را جشن گرفت اما در کنار آن شاهد بود که نه تنها خبری از رفع تحریم و یا حتی کاهش آن نیست، بلکه هیچ‌گونه چشم‌انداز مشخصی درباره چگونگی مواجهه با این مسئله جدی که اثر مستقیمی بر معیشت روزمره مردم دارد هم شاهد نباشیم.
در هفته‌های اخیر دولتمردان تاکید دارند که توانسته‌اند آمریکا را شکست دهند و این کشور را به انزوا بکشانند. آنان مدعی هستند که این اتفاق برای نخستین بار در تاریخ می‌افتد و خود را لایق تشویق و تقدیر می‌دانند. آنچه آن‌ها می‌گویند اما همه واقعیت نیست!
سخن از شکست ایالات متحده و انزوای دولت آمریکا در حالی مطرح می‌شود که ایران بیشتر از دو سال است که در دور جدید تحریم‌ها امکان فروش نفت خود را از دست داده است و اگر نفتی هم به فروش رفته باشد توان بازگرداندن پول آن وجود ندارد. حتی امکان بهره‌مندی از منابع مالی موجود در سایر کشورها نیز کاملا سلب شده است که نمونه آنچه میان ایران و کره جنوبی می‌گذرد این مسئله را عیان کرده است. شرایط به قدری رو وخامت گذاشته است که سخن از پیشفروش نفت به مردم برای جبران کسری شدید بودجه و حل معضل کمبود درآمدهای دولت است.
همه می‌دانند که آنچه این شرایط را رقم زده است مسئله تحریم‌هایی است که هم‌زمان با خروج آمریکای ترامپ از توافق هسته‌ای آغاز شده است و شرایط را هر چه به پیش آمده‌ایم سخت‌تر و سخت‌تر کرده است. همان آمریکایی که دولتمردان ادعای منزوی کردن آن را دارند توانسته است بخش بزرگی از منابع درآمدی کشور را حذف کرده و در مقابل نه تنها نتوانسته‌ایم قدری از فشار تحریمی را بکاهیم بلکه با بی تدبیری‌های آشکاری نظیر عدم اجرای دستورالعمل‌های FATF مشکلی دیگر بر مشکلات روزافزون خود افزوده‌ایم.
پرسش قابل طرح از وزیر امور خارجه، سخنگوی دولت وشخص رئیس‌جمهور که در روزهای اخیر به دفعات از پیروزی اخیر ایران سخن گفته‌اند و توان دیپلماتیک دولت را ستوده‌اند آن است که این پیروزی و کامیابی چه تاثیری بر کاهش تحریم‌ها داشته است؟ آیا اتحادیه اروپا که سخن از مخالفت با طرح‌های ایالات متحده می‌گوید توانسته است همان طرح ناکام اینستکس را ذره‌ای به پیش ببرد؟! آیا دو کشور روسیه و چین که سخن از روابط نزدیک و گرم آنان با جمهوری اسلامی نقل برخی محافل سیاسی و تیتر اصلی رسانه‌های رسمی کشور است توانسته‌اند قدمی هر چند کوچک در راه کاهش تحریم‌های ایالت متحده علیه ایران بردارند؟! به واقع نقش دیپلمات‌هایی که این روزها سخن از پیروزی خود بر آمریکا می‌گویند در چنین بزنگاه‌هایی چیست و چرا اثری از آثار عملکرد آنان در این موضوعات پیدا نیست؟!
تشویق سیاسی دیپلمات‌ها زمانی معنادار است که شاهد رفع تحریم‌ها و یا حداقل کاهش آن باشیم. نمی‌توان هر روز پیروزی سیاسی و حقوقی بر آمریکا را جشن گرفت اما در کنار آن شاهد بود که نه تنها خبری از رفع تحریم و یا حتی کاهش آن نیست، بلکه هیچ‌گونه چشم‌انداز مشخصی درباره چگونگی مواجهه با این مسئله جدی که اثر مستقیمی بر معیشت روزمره مردم دارد هم شاهد نباشیم.
