وقتي فعالان دانشجويي را عصبانی مي‌کنند

همگی با دل و جان معتقدیم که پویایی فضای دانشگاه‌ها چه در بعد سیاسی و فرهنگی و... نتیجه یک فضای اعتماد محور و تلاش دوجانبه بین دانشجویان و مسئولان مربوطه است و بدون شک پذیرش فضای رخوت بار، ساکن و ناملایم کنونی دانشگاه نه تنها ثمره ای برای انقلاب و نظام نداشته بلکه فاصله و تضاد را در بین دانشجویان و مسئولین بیشتر خواهد کرد و این فاصله‌ها در آینده خدای ناکرده چه بسا چنانچه از حد گذشت دیگر قابل برداشتن نخواهد بود.

شرایط موجود دانشگاه‌ها و تاخیر در صدور مجوز‌ها و همچنین رها کردن فضا به دست افراد غیر دانشجو و غیر مسئول دانشگاهی حالا چه امنیتی و چه ارزشی به عنوان شرایطی که نیاز به چاره اندیشی جدی و دلسوزانه دارد.و به هیچ عنوان بسنده کردن به شرایط موجود و مطلوب دانستن آن تحقق نشاط سیاسی را در دانشگاه‌ها با سؤالات جدی روبرو خواهد کرد که نتیجه آن در تفوق جامعه به بار خواهد نشست.

هرچند در گذشته این مسئولان بودن که زبان نقد و گاها تند دانشجویان را تحمل مي‌کردند ولی امروز محیط دانشگاه ما (دانشگاه شهید چمران اهواز) روی دیگر خود را نشان داده و آن تحمل مسئولین از سوی دانشجویان است. تحملی که بیش از 23ماه از آن گذشته و صد البته معلوم نیست تا چه زمان دیگری قابل تمدید باشد و زمانی جالب تر مي‌شود که دانشجو را بخواهند عصبانی کنند تا پتانسیل برخورد را در او ایجاد نموده و آرام آرام از قوه به فعل تبدیل نمایند تا عرصه را برای کنار زدن او مهیا نمایند.

لازم به ذکر است طبق ماده ۳ آیین نامه تشکل‌هاي اسلامی دانشگاهیان (مصوبه جلسه 448 شورای عالی انقلاب فرهنگی مورخ 1378/9/6) هیأت نظارت دانشگاه مکلف است پس از گذشت ۱.۵ ماه از درخواست کتبی هیأت مؤسس پاسخ را به صورت کتبی به هیأت مؤسس ابلاغ نماید و در صورت اعتراض تشکل اسلامی به نظر نهایی هیأت نظارت دانشگاه یا امتناع هیأت نظارت از پاسخگویی، موضوع در صورت درخواست تشکل به هیئت نظارت مرکزی ارجاع و رأی هیأت نظارت مرکزی لازم‌الاجرا است.

همچنین هیات نظارت مرکزی موظف است حداکثر ظرف مدت دو ماه٬ پس از بررسی درخواست هیئت مؤسس٬ در صورت صدور مجوز تأسیس تشکّل٬ مدارک دالّ بر صدور مجوز را مستقیماً و به صورت کتبی به هیئت مؤسس ابلاغ کند که متاسفانه هیچ ماده یا حتی بندی از آیین نامه در مورد تاسیس انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام (ره)دانشگاه شهید چمران اهواز رعایت نشده است. و گویی انسان در مملکت خود حق برخورداری از قوانین را ندارد.

هیات نظارت بر تشکل‌هاي اسلامی دانشگاه متاسفانه با دلایل غیرقانونی و فراقانونی مانند مخالفت مسئولان استانی یا برخی مجموعه‌هاي دیگر از دادن مجوز خودداری مي‌کنند در حالی که ما مدعی هستیم در درون نظام جمهوری اسلامی «قانون فصل الخطاب است» و بر سر این ادعای خود نه تنها در این 23ماه بلکه تا23 سال نیز چنانچه مقدور باشد و طول بکشد ایستاده ایم و خواهیم ایستاد و اسیر ظلمات و توهمات نسنجیده برخی ظاهرنمایان نخواهیم شد.

بهترین شرایط زمانی خواهد بود که اگر نهاد بیرونی در دانشگاه دخالت دارند دخالتشان را قطع کرد و مسئولین دانشگاهی نیز قانون را مبنای عمل خود قرار دهند. این مایه شرمساری مسئولین باید باشد که جوابیه استعلام حدود 17ماه به طول بیانجامد چیزی که در مورد کاندیدای ریاست جمهوری زمانش به کمتر از 18 روز هم گاهی کشیده مي‌شود! درواقع اینقدر مساله تاسیس انجمن اسلامی مورد اهمال واقع شده که دیگر آدم در مواجه با مسئولین دانشگاه نمی‌داند به چه روی آورد.... آخر ما را چه شده است که منفعت خود را در عدم تاسیس انجمن اسلامی پیرو خط امام (ره) مي‌دانیم. والله عرصه تنگ گردیده و نه با قانون و نه با محوریت گفتمان انقلاب وحضرت امام (ره) و رهبری و نه... نمی شود سخن گفت. چرا که قانون لگد مال گشته است و بیانایات و رهنمود‌ها هم قاب گرفته به دیوار یا مسکون...

البته ما به مصلحت نظام این رفتارهای دوگانه را نه حق خود بلکه به ناچار تحمل نموده ایم تا آنجا که احساس کنیم آرامش فضا در تحمل ماست تحمل خواهیم کرد. و هر پایمال کردن قانون ادامه دار باشد با زبان خودشان به پیش خواهیم رفت.
من از وزیر محترم علوم، اطلاعات و... تقاضا دارم به دور از حاشیه‌ها قانون را مصداق عمل دانسته و در این فرصت پیش آمده در دولت تدبیر و امید برای اصلاح امور و تسریع در تاسیس انجمن اسلامی اقدامات لازم را به عمل آورند و یقینا بدانند آنچه مخرب است انکار مشکلات کنونی و پاک کردن مسأله به جای اندیشیدن است.

ما به یاری خدا به دنبال کار نمایشی یا سهم خواهی و یا موازی کاری نخواهیم بود و به دنبال کار کیفی و عمیق در سطح دانشگاه‌ها در خصوص فعالیت‌هاي انجمن‌هاي اسلامی پایبند خواهیم بود و جهت نشاط دانشگاه‌ها و حاکم شدن فضای چند صدایی در این راه دست از اصلاحات و پایبندی اصول بر نخواهیم داشت چرا که اصلاح طلبی و اصلاح گری در بطن و جوهره انقلاب بوده و انشاالله مایه پویایی اسلامیت و جمهوریت نظام الهی خواهد بود.