دولت يازدهم و اعتراض‌ها به تغييرات

اگر قول صاحب نظران سياسي را قبول داشته باشيم که اصلاح طلبان سهم زيادي در پيروزي دکتر روحاني در انتخابات 92 داشته اند؛ بايد اين را هم بدانيم که هر دولتي که پيروز مي شود؛ لازم است هواداران اصلي خود را براي بدست گرفتن پست هاي و سمت هاي حساس فرا مي خواند تا ايشان با توجه به هم سويي با شعارهاي دولت و اعتقاد به برنامه هاي يي که از سوي دولت ارائه مي شود؛ خدمتگذاري به مردم را تبديل به کارشکني نکنند.

بي شک اين امر ساده در همه کشورها و حتي در دولت هاي قبلي جمهوري اسلامي هم پذيرفته و قابل قبول بوده است. به طوري که با پيروزي آقاي احمدي نژاد بسياري از استانداران و مديران مجرب و کاردان براي تغييرات خودشان استعفاي خود را به دولت پيروز تقديم کردند و يا در صورت برکناري از سمت خود هيچ داد و بيدادي راه نيانداختند و دست آويز بزرگاني که تريبون داشتند نشدند تا آنها هم در تريبون هاي رسمي خود از اين عزيزان، دفاع کنند و دولت پيروز را در تغيير مديران با مشکل مواجه کنند.

به طوريکه در استاني، به جاي استانداري که در کارنامه اش سابقه 3 دور نمايندگي مجلس و رياست کمسيون عمراني مجلس داشت؛ فردي آمد که تنها دو ماه در دولت اقاي احمدي نژاد مديرکل شده بود تا رزومه ي اجرايي هم داشته باشد. يا به جاي فردي به عنوان يک دکتر اقتصادي از اروپا در اين استان سکان برنامه ريزي و بودجه استان را به دست گرفت که بعد از دو سال مشخص شد اين فرد نه کشور خارجي رفته است و نه مدرک دانشگاهي دارد. در هيچ تريبوني هم اين اين مشکلات گفته نشد و از دوران مديريت قوي دوران خاتمي هم يادي نشد. اين روزها با گذشت يک سال از پيروزي دکتر روحاني هنوز هم ديده مي شود بسياري از مديران کل در استان ها عليرغم عدم هم سويي شان با دولت و اقدامات جدي استانداران براي تغيير، هنوز در مناصب و کرسي هاي خود نشسته اند.

مديراني که تا زمزمه تغيير شان شنيده مي شود از سوي هوداران شان که اتفاقا تريبون هاي قوي هم دارند مورد حمايت قرار گرفته و دولت يازدهم را به خاطر تغييرات احتمالي مورد خطاب قرار مي دهند. بحثي که اين روزها به عنوان انتقاد از تغيير مديران بيان مي شود به طور مثال مثل بيان برخي از خطيبان است که مي گويند: چرا دولت مؤمنان را برکنار کرده و نيروهاي صفر کيلومتر را جايشان مي گذارند! اين در حاليست كه آقايان دلواپس حداقل بايد در نظر داشته باشند، مسئولان بايد نماينده و حامي تمامي افکار و سليقه ها باشند نه تنها حامي مخالفان دولت فعلي! منطق حکم مي کند که دولت فعلي چون به لحاظ قانوني و شرعي وظيفه دارد پاسخگوي عملکرد و خدماتش باشد؛ اين حق را هم داشته باشد تيم کاري اش را خودش انتخاب کند تا بتواند خود جوابگوي اعمال و عملکردش در مقابل ملت، مقام عظماي ولايت و خداوند متعال باشد.

در زمان انتخابات هوشمندي هاي روحاني و ستاد انتخاباتي اش بر اين قرار گرفته بود که کارها به صورت عقلاني باشد و از هيجاني کردن جوانان در انتخابات پرهيز شود تا در صورت شکست نظام با مشکلي جدي مواجه نشود. پس از پيروزي هم ديده شد اگر چه برگزاري مراسم جشن به عنوان نياز مردم و جامعه تلقي مي شد؛ از سوي ستاد دکتر روحاني براي برگزاري جشن هاي پيروزي در انتخابات کوچکترين اشاره اي نشد. با انتخاب برخي از اصولگرايان در کابينه دکتر روحاني و واگذاري مهم ترين سکان دولت در وزارت کشور به نماينده اصولگرايان براي همه مشخص بود که اراده اين دولت، فراتر از اهداف يک حزب و جناح بلکه دغدغه اش نجات ايران و جبران عقب ماندگي هاي آن است.

عقب ماندگي هايي که در 8 سال گذشته با چشم روهم بسته شدن نمايندگان دولت به تمامي اقدامات دولت، دامن زده شد به گونه اي که رئيس دولت در جملاتي چون "مجلس در رأس امور است" نيز تشکيک کرده و جايگاه مجلس را بارها به باد تمسخر گرفت. اميد است هم تريبون داران در تغيير و تحولاتي که حق دولت جديد است، افکار عمومي را متشنج نکرده و همچنين دولت مردان يادشان باشد که دولت آنها براي خدمتگذاري به مردم چاره اي جز همراه کردن افراد باسواد، مؤمن و هم سوي دولت را ندارد. افرادي که برنامه هاي منتخب مردم در انتخابات را به باد تمسخر نگرفته و به اجراي آن اعتقاد داشته باشند.