تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۲/۱۳ ساعت ۱۱:۳۷
کد مطلب : ۱۰۶۳۹۴
بعید است اصولگرایان دست روی دست بگذارند
هسته مرکزی مخالفان دولت، فروپاشید
گروه سیاسی-رسانه ها: شماری از اصولگرایان بویژه اعضای فراکسیون اصولگرایان مجلس نتوانستند در انتخابات ریاست جمهوری در حمایت از یک نامزد همکلام شوند، اما به محض استقرار دولت در مخالف‌خوانی با حسن روحانی، سیاست‌ها و برنامه‌هایش همسو شدند و کم کم هسته مخالفان دولت در مجلس را شکل داد. مخالفینی که از همان جلسه معرفی وزرای پیشنهادی یعنی پیش از شکل گرفتن دولت، زبان به اعتراض گشودند و تا امروز بر همان طبل می‌کوبند.
اگرچه اوج این مخالفت‌ها در موضوع مذاکرات هسته‌ای و پس از آن برجام بود اما کمتر موضوعی است که از سوی این جریان دستاویز هجمه به دولت نشده باشد. هجمه‌ای که در جریان تبلیغات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی به اوج رسید. زمانی که غلامعلی حدادعادل رئیس فراکسیون اصولگرایان مجلس سخنگوی ائتلاف اصولگرایان شد و در نهایت فهرستی از سوی این ائتلاف ارائه شد که شاکله اصلی آن را مخالفان و منتقدان دولت تشکیل می‌دادند.
مرتضی آقاتهرانی، محمد سلیمانی، زهره طبیب‌زاده نوری، فاطمه آلیا، بیژن نوباوه وطن و محمود نبویان از حزب پایداری، اسماعیل کوثری و مهرداد بذرپاش از همسویان فکری و سیاسی این تشکل، علیرضا زاکانی و زهره الهیان دبیرکل و عضو مرکزی جمعیت رهپویان انقلاب اسلامی، الیاس نادران، لطف‌الله فروزنده و مجتبی رحماندوست از اعضای جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی، محمد ناظمی اردکانی عضو «جبهه یکتا» و لاله افتخاری از حزب مؤتلفه اسلامی نامزدهای فهرست شورای ائتلاف بودند که مروری سطحی بر مواضع هر کدام‌شان کافی بود تا نام وی را به عنوان منتقد یا مخالف دولت ثبت کند. طیفی که هفتم اسفندماه با «نه» قاطع مردم تهران پشت درهای مجلس دهم ماندند.
ثبت نام نکردن روح‌الله حسینیان و علی‌اصغر زارعی رد صلاحیت حمید رسایی، رأی نیاوردن مهدی کوچک‌زاده، حسین نجابت، سید مهدی هاشمی، محمدحسن آصفری، ابراهیم آقامحمدی، مرتضی حسینی و بهرام بیرانوند در تهران و شهرستان‌ها در دو مرحله انتخابات مجلس دهم، گویای آن بود که هسته مرکزی مخالفان دولت در مجلس از هم پاشیده است.
اگرچه هنوز شماری از مخالفان و منتقدان دولت هستند که توانستند جواز حضور در مجلس دهم را بگیرند، اما شمار اندک و غایب رئوس این گروه از جمله حدادعادل، زاکانی، نادران، کوثری، بذرپاش و... این گزاره را مطرح می‌کند که مخالفان دولت روحانی روزهای دشواری را در مجلس دهم خواهند داشت.
اما باید توجه داشت پایان مخالفان دولت در مجلس، به معنای پایان تحرکات این طیف نخواهد بود؛ بویژه آن که شکست، کام این گروه را تلخ‌تر کرده و بعید است این جریان دست روی دست بگذارند. آن هم در شرایطی که یک سال دیگر تا انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم زمان مانده است.
اگرچه اوج این مخالفت‌ها در موضوع مذاکرات هسته‌ای و پس از آن برجام بود اما کمتر موضوعی است که از سوی این جریان دستاویز هجمه به دولت نشده باشد. هجمه‌ای که در جریان تبلیغات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی به اوج رسید. زمانی که غلامعلی حدادعادل رئیس فراکسیون اصولگرایان مجلس سخنگوی ائتلاف اصولگرایان شد و در نهایت فهرستی از سوی این ائتلاف ارائه شد که شاکله اصلی آن را مخالفان و منتقدان دولت تشکیل می‌دادند.
مرتضی آقاتهرانی، محمد سلیمانی، زهره طبیب‌زاده نوری، فاطمه آلیا، بیژن نوباوه وطن و محمود نبویان از حزب پایداری، اسماعیل کوثری و مهرداد بذرپاش از همسویان فکری و سیاسی این تشکل، علیرضا زاکانی و زهره الهیان دبیرکل و عضو مرکزی جمعیت رهپویان انقلاب اسلامی، الیاس نادران، لطف‌الله فروزنده و مجتبی رحماندوست از اعضای جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی، محمد ناظمی اردکانی عضو «جبهه یکتا» و لاله افتخاری از حزب مؤتلفه اسلامی نامزدهای فهرست شورای ائتلاف بودند که مروری سطحی بر مواضع هر کدام‌شان کافی بود تا نام وی را به عنوان منتقد یا مخالف دولت ثبت کند. طیفی که هفتم اسفندماه با «نه» قاطع مردم تهران پشت درهای مجلس دهم ماندند.
ثبت نام نکردن روح‌الله حسینیان و علی‌اصغر زارعی رد صلاحیت حمید رسایی، رأی نیاوردن مهدی کوچک‌زاده، حسین نجابت، سید مهدی هاشمی، محمدحسن آصفری، ابراهیم آقامحمدی، مرتضی حسینی و بهرام بیرانوند در تهران و شهرستان‌ها در دو مرحله انتخابات مجلس دهم، گویای آن بود که هسته مرکزی مخالفان دولت در مجلس از هم پاشیده است.
اگرچه هنوز شماری از مخالفان و منتقدان دولت هستند که توانستند جواز حضور در مجلس دهم را بگیرند، اما شمار اندک و غایب رئوس این گروه از جمله حدادعادل، زاکانی، نادران، کوثری، بذرپاش و... این گزاره را مطرح می‌کند که مخالفان دولت روحانی روزهای دشواری را در مجلس دهم خواهند داشت.
اما باید توجه داشت پایان مخالفان دولت در مجلس، به معنای پایان تحرکات این طیف نخواهد بود؛ بویژه آن که شکست، کام این گروه را تلخ‌تر کرده و بعید است این جریان دست روی دست بگذارند. آن هم در شرایطی که یک سال دیگر تا انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم زمان مانده است.
مرجع : روزنامه ایران
