رشد و تعالی با حذف زنان از ورزشگاه!

در دوره قبل از انتخابات در همان همایش‌های انتخاباتی وقتی درب سالن 12 هزار نفری آزادی به روی طرفداران روحانی باز شد و طیف عظیمی از زنان در این ورزشگاه حضور پیدا کردند و برای اولین بار بر صندلی هایی که سال‌ها آروزی نشستن بر آن را داشتند، نشستند. در همین همایش بود که الهام پاوه نژاد گفت: «من برای اولین بار است که به  ورزشگاه می‌آیم و امیدوارم بعد از انتخابات هم بتوانم به ورزشگاه بیایم.» دختران جوان بنر‌ها و تابلو‌هایی در دست گرفته بودند که روی آن نوشته شده بود «بعد از انتخابات هم باز می‌توانم به ورزشگاه بیایم؟ » و این آغاز راه سخت رئیس جمهورمنتخب مردم است.

حواشی حضور یک دختر در ورزشگاه
استادیوم آزادی همیشه چه با حضور زنان چه بدون حضور زنان حواشی زیاد در بر داشته است. از کندن صندلی جایگاه‌ها توسط تماشا نماها بعد از باخت تیم مورد علاقه شان گرفته تا فحاشی و دعوا و زدو خورد و بقیه ماجراها که همه ما بار‌ها و بارها در برنامه‌های ورزشی به ویژه برنامه نود شاهد آن بوده ایم. همین چند وقت پیش هم که در بازی استقلال و العین امارات بود که حضور یک‌ترنس در ورزشگاه آزادی دردسر جدید آفرید و برای چند ساعت کل فضای مجازی و خبرگزاری‌های خارجی را به خود معطوف کرد با این عنوان که دختری به  استادیوم رفته است. گذشته از این‌که حضور این‌ترنس دستخوش بازی‌های جناحی و سیاسی قرار گرفت و عکس او در تمام خبرگزاری‌ها و سایت‌های خبری منتشر شد سؤال این است که چرا باید حضور یک‌ترنس در ورزشگاه با این همه حاشیه روبه رو باشد، آیا این اشخاص به دلیل مشکلات درونی خود نمی‌توانند در ورزشگاه حضور پیدا کنند؟

حضور زنان برای تماشای بازی والیبال
تقریبا سه سالی می‌شود که حضور زنان در ورزشگاه برای تماشای بازی والیبال هم ممنوع شده بود. ممنوعیتی که بعد از بازی سال 92 میان ایران و ژاپن آغاز شد و  با مخالفت‌های گسترده و شدید فعالان حوزه زنان مواجه شد و حتی بعضا مردها هم اعلام کردند که این ممنوعیت و محدودیت به هیچ عنوان منطقی نیست و خواستار حضور دوباره زنان در ورزشگاه شدند. البته دولت هم در این مورد بیکار نماند و تلاش کرد این ممنوعیت را برطرف کند اما ماجرا گسترده‌تر از آن بود که بتوان به راحتی آن را رفع کرد. زیرا بعد از مدتی  شهیندخت مولاوردی در تیرماه سال گذشته اعلام کرد که دولت تلاش‌هایی در راستای حضور زنان در ورزشگاه‌ها انجام داده ولی به دلیل موضع‌گیری برخی از مراجع از این مساله صرف‌نظر کرده است.

موضع گیری مراجع
این مسئله حقیقت داشت. برخی از آیات اعظام مانند: آیت الله نوری همدانی، آیت الله گرامی،  آیت الله علوی گرگانی، آیت الله مکارم شیرازی با حضور زنان در ورزشگاه‌ها مخالف بودند و رسانه‌های اصولگرا هم برای این‌که به مخالفت‌های خود وجهه شرعی و دینی بدهند از این علما استفتا و منتشر می‌کردند. از سوی دیگر برخی از ائمه جمعه هم با حضور زنان مخالف بودند. افرادی مانند علم الهدی امام جمعه مشهد یکی از این افراد بود که حتی در مراسم عید فطر سال گذشته اعلام کرده بود کسانی که فراهم‌کننده زمینه حضور زنان در ورزشگاه‌ها می‌شوند از مسیر اسلام منحرف شده‌اند و جایشان در جهنم خواهد بود.  اظهاراتی که حالا با گذشته حدود یک سال از مطرح کردنشان بعد از حضور دوباره زنان در ورزشگاه، این روزها در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شوند.

مخالفت نمایندگان زن مجلس نهم
جالب‌ترین نکته درباره این مسئله مخالفت نمایندگان زن مجلس نهم بود که با تمام توان تلاش می‌کردند مانع از حضور زنان در ورزشگاه بشوند. به طوری که نیره اخوان بی‌طرف، نماینده پیشین اصفهان گفته بود: زنان ایران مسائل حل‌نشده بسیار زیادی دارند، حالا یک‌سری از زنان و دختران آمده‌اند و حاشیه درست کرده‌اند و دارند به کمک رسانه‌ها آن را بزرگ می‌کنند، این که نباید ما را فریب بدهد. اینها را من شخصا نماینده زنان ایران نمی‌دانم. یا لاله افتخاری، نماینده تهران نیز معتقد بود بیش از آنکه عده‌ای به دنبال بهبود وضعیت زنان باشند، دوست دارند سروصدا راه بیندازند. حتی فاطمه آلیا که در انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی موفق نشد، اکثریت آرا را برای حضور در مجلس کسب کند در دوران حضورش در مجلس نهم به حضور زنان در ورزشگاه واکنش نشان  داده و گفته بود: کار زن بچه‌دارشدن و‌تربیت فرزند و شوهرداری است نه دیدن مسابقه والیبال. یک عده‌ای می‌خواهند هر طور شده به زن نقش‌هایی بدهند که مخالف با وظایف شرعی است.

تهدید فدراسیون جهانی والیبال
اما این یک طرف داستان بود. طرف دیگر تهدیدهای فدراسیون جهانی والیبال بود که تاکید کرده بود اگر ممنوعیت حضور زنان در ورزشگاه ادامه پیدا کند، به ایران اجازه میزبانی مسابقات را نمی‌دهد. با همه این تفاسیر بالاخره اوایل سال جاری وزیر ورزش اعلام کرد که درخصوص حضور زنان در ورزشگاه خبرهای خوبی در راه است. همان هم شد و بالاخره با آغاز میزبانی ایران برای مسابقات لیگ جهانی والیبال حضور زنان در ورزشگاه  آزاد شد اما نه به صورت کامل. زیرا این حضور که در بازی ایران و بلژیک اتفاق افتاده بود تقریبا گزینشی بود. برخی خبر‌ها حاکی از این است  که در مسابقه والیبال تیم‌های ملی ایران و بلژیک،  از ۳۰۰ زن حاضر در ورزشگاه، تعداد کمی از طریق سایت بلیط خریده بودند و مابقی مدعوین بودند.شب قبل از بازی ایران و بلژیک بود که  در فضای مجازی پر شده بود از اعتراضات برای حضور نمایشی زنان. خیلی‌ها معتقد بودند مردها هم باید حضور در ورزشگاه را تحریم کنند تا این اوضاع سرو سامان بگیرد و زنان بتوانند پا به ورزشگاه بگذارند اما همه ما می‌دانیم این کار عملا نشدنی است.

حضور زنان به صورت گزینشی
طیبه سیاووشی درباره حضور زنان در بازی ایران و بلژیک گفته است: حضور زنان در ورزشگاه‌ها هیچ منع قانونی ندارد، درست است در وهله اول خانم‌هایی که در بازی ایران و بلژیک حضور داشتند تعداد کمی بلیط خریده بودند و مابقی مدعوین بودند اما این قدم اول اتفاق خوبی بود و تلاش ما این است که امکان حضور زنان در ورزشگاه‌ها فراهم شود. من می‌دانم خانم‌هایی که امکان حضور در بازی ایران و بلژیک را پیدا نکردند، از این موضوع ناراحت هستند اما حضور تعدادی از زنان در ورزشگاه آزادی مقدمه، تجربه و «اولین» خوبی بود و من قول می‌دهم که ما تلاشمان را خواهیم کرد تا با توجه به مقامات ذی صلاح  راه را برای حضور زنان در ورزشگاه باز کنیم. وزارت ورزش هم در تلاش است که این امکان را فراهم کند تا خانم‌ها نیز بتوانند از طریق سایت بلیط تهیه کنند.

زنانی که پشت در‌های ورزشگاه ماندند
در بازی والیبال  شنبه شب هم که بین ایران و آرژانتین برگزار شد عده‌ای از زنان به ورزشگاه راه یافتند اما آنچه که جالب  است این است که تعداد زنان پشت در مانده بیش‌تر از زنان حضور یافته در ورزشگاه است. اخبار و عکس‌های منتشر شده از فضای خارجی ورزشگاه 12 هزار نفره‌ای که در زمان انتخابات درهایش به روی زنان باز بود و با این کار به نوعی بر قول حضور زنان در ورزشگاه مهر تائید زده بودند حالا بر روی زنانی که با عشق و علاقه برای تشویق تیم ملی کشورشان به این ورزشگاه آمده بودند بسته شد و این یعنی حق طبیعی افراد از آنها سلب می‌شود.

آیا مشکل استادیوم با نبود زنان حل می‌شود؟
جالب است بدانیم عدم  حضور زنان در ورزشگاه به دلیل مشکلات رفتاری افرادی است که خود را تماشاگردانسته با رفتار‌های متوحشانه، نه تنها آرامش را از افراد جامعه سلب می‌کنند بلکه باعث می‌شوند حق طبیعی قشری از جامعه از آن‌ها گرفته شود. ولی موضوع این است که آیا مشکل با حذف زنان از استادیوم‌های ورزش حل خواهد شد؟ تا کی صورت مسئله باید به جای حل مسئله پاک شود؟ بهتر است جیغ بنفش زنان در استادیوم‌ها و برای تشویق تیم مورد علاقشان شنیده شود تا پشت درهای استادیوم برای اعتراض به حقوق از دست رفته شان.