هرچند متاسفانه چند سالی است که آمار دقیق و شفافی از میزان خروج نخبگان به خارج از کشور ارائه نمیشود اما آمارهای سالهای گذشته نشان میدهد که ۶۲ درصد از دانشآموزان مدالآور المپیادهای علمی ایران به خارج از کشور و عمدتا به کشورهای توسعهیافته دنیا چون آمریکا و کانادا مهاجرت میکنند و این یک تهدید جدی برای کشور محسوب میشود؛ تهدیدی که به جای کتمانشدن از سوی مسئولان باید مبنای برنامهریزیها و تصمیمگیریهای جدید در این حوزه قرار گیرد.رضوان حکیمزاده معاون آموزش ابتدایی معاون وزیر آموزش و پرورش با اشاره به سرایت پدیده مهاجرت نخبگان از دانشجویی به دانش آموزی میگوید: یکی از مسائل نگرانکنندهای که هماکنون در کشور با آن مواجهیم، مهاجرت استعدادهای برتر دانشآموزی به خارج از کشور است؛ به طوری که در گذشته مهاجرت دانشجویان ما عمدتا در دورههای تحصیلات تکمیلی اتفاق میافتاد اما با توجه به شواهدی که در دست داریم و گزارشهایی که از برخی مدارسی که دانشآموزان نخبه در آن تحصیل میکنند، به دستمان رسیده، متاسفانه تمایل مهاجرت به خارج از کشور به ردههای پایینتر رسیده است و امروز بسیاری از دانشآموزان ما ترجیح میدهند بعد از اتمام دوره متوسطه، تحصیلات خود را در خارج از کشور ادامه دهند که این بسیار جای نگرانی دارد.
به عقیده اغلب صاحبنظران، وجود جمعیت کثیر دانشآموختگان بیکار در کشور با وجود همه پیامدها و تبعاتی که در پی دارد، این پیام را به جوانان در حال تحصیل در مقاطع پیش از دانشگاه منتقل میکند که آینده شغلی مبهمی در انتظار آنان است و این آینده مبهم شغلی، میتواند عاملی مهم در مهاجرت استعدادهای برتر دانشآموزی تلقی شود.حکیمزاده میگوید: متاسفانه آموزش هایی که در مدارس به دانشآموزان ما ارائه میشود، چندان مهارتمحور نیست و این موضوع باعث میشود که دانشآموزان ما چندان با مباحث کاربردی آشنایی نداشته و با مهارتهای مختلف بیگانه باشند که این موضوع نگرانکنندهای است. از سوی دیگر کثرت دانشآموختگان دانشگاهی که متاسفانه با بازار کار چندان مناسبی مواجه نیستند و گسترش دامنه بیکاری این افراد در کشور، برای دانشآموز ما تداعیکننده این مسئله است که ممکن است در آینده، او نیز نتواند نیاز شغلی خود را برطرف کند و این مسئله نیز به عنوان یکی از موضوعات مهم به مهاجرت دانشآموزان دامن میزند.
وی تصریح میکند: بررسیها از افزایش روند مهاجرت دانشآموزان از کشور حاکی است که مهاجرت استعدادهای برتر و نخبه، واقعیت انکارناپذیری است که باید برای آن چارهاندیشی کرد و یکی از راهکارها میتواند این موضوع باشد که آموزشهای قبل از دانشگاه باید در هویتبخشی و احساس تعلق دانشآموزان به جامعه موثر عمل کند، در حالی که اکنون این طور نیست.