گروه سیاسی-رسانه ها: روزنامه جمهوری اسلامی در مطلبی نوشت: نظام جمهوری اسلامی ایران در سالها و دهههای گذشته همواره در «شرایط حساسی» قرار داشته است که اگرچه برخی آنرا دستمایه طنز قرار میدهند ولی وقتی به مسائل و حوادث این قریب به چهار دهه درست دقت شود، مقطعی را سراغ نداریم که در آن حادثهای و ماجرایی رخ نداده باشد. اما ایجاد «شرایط حساسی» برای نظام در منطقه را گاه خودمان ایجاد کرده ایم. قدرت طلبیها و فساد ناشی از آن آیا تخریب شخصیتها و به حاشیه بردن نیروهای انقلابی کار دشمن بود؟ بیتدبیری در اداره امور که منجر به فسادهای چند هزار میلیارد تومانی شد، به دشمن ربطی ندارد. اینها هنرنمایی محض خودمان میباشد و در این میان آتش زدن به باورهای نسل دوم انقلاب و بدبین کردنشان نسبت به نظام که واقعاً گناهی نابخشودنی است.
چگونه میتوان بیاعتمادی ایجاد نکرد وقتی فردی که ۸سال در مسند ریاست قوه مجریه این نظام بوده، در فضای مجازی و از طریق ویدئو کنفرانس با مردم صحبت میکند و با طرح مواردی که متاسفانه پاسخگویی نیز برایش پیدا نمیشود همه را دچار تناقض فکری مینماید؟ میگوید: «حمله به سفارت انگلیس با اطلاع انگلیسیها و نظام بوده و حتی رسانه ملی را متهم به پخش مستقیم این رویداد مینماید». از وقایع دیگر، فساد در سایر قوا، لکهدار کردن چهرههای انقلابی و زمامداران و نهادهای انقلابی و چون کسی نیز پاسخ نمیدهد عدهای از مردم باور میکنند و از فسادهای گسترده دوران حاکمیت خود او غافل میگردند.
کار به جایی میرسدکه برخی از چهرههای انقلابی و پیشرو در نهضت، از بسیاری کارها تبری میجویند و مرتب تکرار میکنند: ما نقشی نداشتیم. ما نمیخواستیم کار به اینجا بکشد! گویا هر کس تیشهای برداشته و به ریشههای این درخت میزند این سوراخ کردن عرشه یک کشتی است که همه بر آن سوار هستند. انقلابیها منزوی میشوند و عدهای غیرانقلابی و تازه به دوران رسیده، جای آنان را میگیرند. چیزی که برای مسئولان نظام جمهوری اسلامی مهم و حیاتی و مسئولیت اول آنان میباشد، جلوگیری از پدیده رو به گسترش «ریزش باروهای باور» است.