تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۲/۱۰ ساعت ۱۱:۰۵
کد مطلب : ۱۴۹۰۴۸
جایگاه مولانا در جهان
گروه فرهنگي: علی‌اصغر محمدخانی با تشریح جایگاه مولانا در جهان، از برگزاری همایش «مولانا و لائوتسه» خبر داد.
به گزارش ایسنا، معاون فرهنگی و بین‌الملل شهر کتاب در اولین نشست بین‌المللی کرسی مولوی‌پژوهی در دانشگاه ارومیه که با همکاری دانشگاه ارومیه و انجمن ترویج زبان و ادبیات فارسی برگزار شد گفت: مثنوی اثر مهمی است که تاکنون به معانی بلند آن و شرح و تفسیرهای عرفانی و معنوی آن توجه بسزایی شده است ولی عناصر زیبایی‌شناسی آن در زیر لایه معانی والای آن پنهان شده است. مثنوی از سویی متنی معنی‌گراست و از سوی دیگر شکل ساختاری خاص خود را دارد. شگردهای ادبی مثنوی به نسبت شرح معانی و غور در تفسیرها و تاویل‌های آن و نیز پرداختن به سرگذشت پرفراز و نشیب و رازآمیز مولانا به دلایلی چند کمتر مورد توجه مولوی‌پژوهان و صاحب‌نظران قرار گرفته است. شگردهای بلاغی، عناصر نحوی و زیبایی‌شناسی شعر او از عواملی است که مثنوی معنوی و غزلیات شمس را از زمان و مکان فراتر برده است.او درباره جایگاه مولوی در جهان عرب تصریح کرد: در جهان عرب آثار عرفانی شاعران فارسی بیشتر با اقبال روبه‌رو شده است. آشنایی جهان عرب با مولانا از سال ۱۸۷۲ میلادی با ترجمه و شرح شش دفتر مثنوی به قلم یوسف بن احمد قونوی، ترک‌نژاد عربی‌دان و شیخ خانقاه بشکتاش استانبول آغاز شد. عبدالوهاب عزام تاثیرگذارترین معرف مولانا به جهان عرب است. در سال ۱۹۴۶ چند داستان مثنوی را به عربی ترجمه کرد و پس از او، عبدالعزیز جواهری و محمد عبدالسلام کفافی بودند و دکتر ابراهیم الدسوقی شتا که 20 سال پیش در سال ۱۹۹۷ ترجمه و شرح کامل مثنوی و منتخبی از غزلیات شمس را به عربی منتشر کرد. عیسی العاکوب استاد زبان و ادبیات عرب در دانشگاه حلب سوریه فیه‌مافیه، مجالس سبعه، رباعیات مولانا و نامه‌های مولانا را به عربی ترجمه کرد و ویکتور الکک و ندی حسون هم در آشنایی جهان عرب با مثنوی نقش بسزایی داشته‌اند. تاکنون شش برگردان مثنوی به صورت کامل یا جزئی به عربی منتشر شده است.
محمدخانی با اشاره به محبوبیت مولانا در غرب در این خصوص یادآور شد: امروزه پس از گذشت 800 سال از تولد مولانا و انتشار صدها کتاب و مقاله درباره او به زبان های مختلف دنیا، محبوبیت نوینی در غرب برای مولانا ایجاد شده است. سه گفتمان درخصوص مولانا در چند دهه اخیر در غرب ایجاد شده که عبارتند از: گفتمان پژوهشی و دانشگاهی، گفتمان عرفانی و صوفیانه و گفتمان مردم‌پسند و تجارتی، این سه گفتمان هم‌زمان اما جدا از هم، هرکدام به مسیر خود ادامه می دهند.
او در ادامه سخنان خود درخصوص آشنایی غربیان با مولانا اظهار کرد: آغاز آشنایی غرب با مولانا به بیش از 200 سال بازنمی‌گردد. سر ویلیام جونز که اغلب کشف وجود ارتباط ساختاری و لغوی بین زبان‌های هندواروپایی را به او نسبت می‌دهند با ترجمه‌هایی که در سال‌های دهه ۱۷۷۰ از فارسی به انگلیسی صورت داد، تحسین و توجه خوانندگان را در سراسر اروپا نسبت به زیبایی شعر فارسی برانگیخت و این امر سبب شد زبان فارسی در صف مقدم مطالعات شرق‌شناسی بریتانیا قرار بگیرد. پس از او در جهان انگلیسی‌زبان ادوارد براون، دیباچه منثور دفتر اول مثنوی را ترجمه کرد و شاگردش نیکلسون تصحیح و شرح و ترجمه مثنوی را به انگلیسی صورت داد و درحقیقت خود را وقف مولانا کرد. کوشش بعدی توسط آرتور جان آربری، مترجم قرآن به زبان انگلیسی صورت گرفت. او فیه‌مافیه، گلچینی از رباعیات مولانا، 200 حکایت از مثنوی و 400 غزل مولانا را به انگلیسی درآورد. در غرب پیش از همه مولانا در جهان آلمانی‌زبان، دل از مردم مغرب‌زمین ربود. در زبان آلمانی با دو دسته از افراد مواجهیم: کسانی که به تحقیق درباره مولانا و افکار و آرای او پرداختند و کسانی که آثار او را ترجمه کردند. از نخستین افرادی که به مولانا توجه کردند می‌توان به هامر پورگشتال و فردریش روکرت اشاره کرد که با ترجمه آثار مولانا رویکردی نسبت به او در جهان آلمانی ایجاد کردند و بعدها این مسیر از سوی محققانی چون هلموت ریتر، فریتس مایر و آن ماری شیمل پی گرفته شد.محمدخانی درباره وضعیت اقبال به مولانا در زبان فرانسوی گفت: در فرانسه اقبال به مولانا همانند آلمان نبوده است و از اواخر قرن هجدهم ترجمه و شرح مثنوی در فرانسه آغاز شد اما هرگز به چاپ نرسید، چراکه در فرانسه به واسطه حضور لویی ماسینیون نگاه‌ها معطوف به حلاج بود، حتی هانری کربن هم که به عرفان اسلامی توجه داشت، بیشتر به سهروردی پرداخت، پل نویا، نویسنده کتاب تفسیر قرآن در زبان عرفان، تحقیقاتی درباره عرفان دارد و نگاه مختصری به آرای مولانا. اما از افرادی که در جهان فرانسه زبان به مولانا توجه کرده‌اند می‌توان از میروویچ نام برد که با همکاری محمد مکری گزیده‌هایی را به فرانسه ترجمه و در این زمینه تحقیقاتی کرده است.
او همچنین درباره مولوی‌پژوهی در ایتالیا بیان کرد: الساندرو بائوزانی درباره تاریخ ادبیات فارسی آثاری را نوشته و در آنها مختصری به مولانا اشاره داشته است. بنابراین می‌توان گفت مولانا به اندازه‌ای که در کشورهای آلمانی، فرانسوی یا انگلیسی‌زبان مشهور است، در ایتالیا شهرت ندارد.وی درباره افرادی که در جهان انگلیسی‌زبان باعث شهرت مولانا شدند، اظهار کرد: در قرن بیستم در جهان انگلیسی‌زبان توجه به مولانا بیشتر شد. ازجمله کسانی که به این امر پرداختند می توان به کالمن بارکس اشاره کرد که ترجمه‌های او از مولانا به صورت شعر آزاد بود و این ترجمه‌ها در شهرت مولانا در آمریکا بسیار مؤثر افتاد. در دهه‌های گذشته افرادی چون جاناتان استار، شهرام شیوا، دیپک چوپرا و هلمینسکی در شناخت مولانا در میان آمریکاییان بسیار تأثیرگذار بودند. در میان محققان انگلیسی‌زبان نیز می توان به فعالیت‌های ویلیام چیتیک و فرانکلین لوئیس اشاره کرد.معاون فرهنگی و بین‌الملل شهر کتاب در باب مولوی‌پژوهی در شبه قاره گفت: در شبه قاره، افزون بر شرح و تفسیرهای گوناگون از مثنوی به فارسی و اردو، گزیده‌ها، اقتباس‌ها و ترجمه‌هایی نیز به صورت‌های گوناگون بر مثنوی و دیوان شمس هم به فارسی و هم به اردو انجام گرفته است. مولانا در شبه‌قاره نیز میان مردم جایگاه بلندی دارد. بیش از 40 شرح مثنوی به فارسی در شبه قاره و چند برگردان مثنوی به زبان‌های شبه‌قاره داریم.
محمدخانی درخصوص نحوه ارج نهادن به مقام والای مولانا متذکر شد: ایرانیان باید توجه بیشتری به میراث معنوی مولانا داشته باشند و برنامه‌های مختلفی را برای روز بزرگداشت مولانا در نظر بگیرند که متأسفانه در ایران دانشگاه‌ها و نهادهای فرهنگی کمتر به این مسئله توجه دارند. این که هر روز طرفداران مولوی در جهان با قرائت آثار ترجمه‌شده مولوی به زبان‌های مختلف، خود را با همدلان ایرانی خویش پیوند می‌زنند، مسئولیت ایران را به عنوان میراث‌دار مولوی در جهان دوچندان کرده و تأسیس مرکز و بنیادی با نام مولوی با هدف هدایت و ساماندهی مولوی پژوهی در ایران و جهان، امری ضروری است.
او سخنان خود را با نگاهی آماری به کارنامه مولوی‌پژوهی در سال ۱۳۹۶ ادامه داد و گفت: در سال ۹۶ مجموعا ۳۸۰ عنوان اثر با ۳۹۶۷۹۰ شمارگان از مولانا و درباره او چاپ شده است. که از میان ۹۶ اثر به تصحیح و چاپ آثار مولانا اختصاص داشت و ۲۸۴ اثر درباره اندیشه‌ها و نقد و بررسی آثار و آرای او بود. بیشترین اقبال به بازنشر و بازنویسی، معطوف به مثنوی بود و غزلیات و فیه‌مافیه در جایگاه بعدی قرار می‌گرفتند.وی افزود: شمارگان بالای کتاب «ملت عشق» نشان از اقبال خوانندگان به این اثر دارد و استقبال از آثاری چون «پله‌پله تا ملاقات خدا»، «کیمیا خاتون»، «ملت عشق» و «مثنوی معنوی با تصحیح دکتر محمدعلی موحد» از پدیده‌های مولوی‌پژوهی در سال ۹۶ هستند که از طیف‌های گوناگون این آثار را دنبال می‌کنند و آثار داستانی و تحقیقی درباره مولانا در هر دو حوزه رونق دارند.
محمدخانی در پایان گفت: در سال جاری همایش «مولانا و لائوتسه» به همت مرکز فرهنگی شهر کتاب و دانشگاه پکن و دانشگاه بائودینگ در ایران و چین برگزار می‌شود و ترجمه مثنوی دکتر محمدعلی موحد به زبان ترکی چاپ می‌شود. بررسی تطبیقی و زیبایی‌شناسانه مثنوی مولانا و منظومه‌های عطار و دیگر منظومه‌های عرفانی، از نکاتی است که باید به آنها توجه بیشتری شود.
انتهای پیام
محمدخانی با اشاره به محبوبیت مولانا در غرب در این خصوص یادآور شد: امروزه پس از گذشت 800 سال از تولد مولانا و انتشار صدها کتاب و مقاله درباره او به زبان های مختلف دنیا، محبوبیت نوینی در غرب برای مولانا ایجاد شده است. سه گفتمان درخصوص مولانا در چند دهه اخیر در غرب ایجاد شده که عبارتند از: گفتمان پژوهشی و دانشگاهی، گفتمان عرفانی و صوفیانه و گفتمان مردم‌پسند و تجارتی، این سه گفتمان هم‌زمان اما جدا از هم، هرکدام به مسیر خود ادامه می دهند.
او در ادامه سخنان خود درخصوص آشنایی غربیان با مولانا اظهار کرد: آغاز آشنایی غرب با مولانا به بیش از 200 سال بازنمی‌گردد. سر ویلیام جونز که اغلب کشف وجود ارتباط ساختاری و لغوی بین زبان‌های هندواروپایی را به او نسبت می‌دهند با ترجمه‌هایی که در سال‌های دهه ۱۷۷۰ از فارسی به انگلیسی صورت داد، تحسین و توجه خوانندگان را در سراسر اروپا نسبت به زیبایی شعر فارسی برانگیخت و این امر سبب شد زبان فارسی در صف مقدم مطالعات شرق‌شناسی بریتانیا قرار بگیرد. پس از او در جهان انگلیسی‌زبان ادوارد براون، دیباچه منثور دفتر اول مثنوی را ترجمه کرد و شاگردش نیکلسون تصحیح و شرح و ترجمه مثنوی را به انگلیسی صورت داد و درحقیقت خود را وقف مولانا کرد. کوشش بعدی توسط آرتور جان آربری، مترجم قرآن به زبان انگلیسی صورت گرفت. او فیه‌مافیه، گلچینی از رباعیات مولانا، 200 حکایت از مثنوی و 400 غزل مولانا را به انگلیسی درآورد. در غرب پیش از همه مولانا در جهان آلمانی‌زبان، دل از مردم مغرب‌زمین ربود. در زبان آلمانی با دو دسته از افراد مواجهیم: کسانی که به تحقیق درباره مولانا و افکار و آرای او پرداختند و کسانی که آثار او را ترجمه کردند. از نخستین افرادی که به مولانا توجه کردند می‌توان به هامر پورگشتال و فردریش روکرت اشاره کرد که با ترجمه آثار مولانا رویکردی نسبت به او در جهان آلمانی ایجاد کردند و بعدها این مسیر از سوی محققانی چون هلموت ریتر، فریتس مایر و آن ماری شیمل پی گرفته شد.محمدخانی درباره وضعیت اقبال به مولانا در زبان فرانسوی گفت: در فرانسه اقبال به مولانا همانند آلمان نبوده است و از اواخر قرن هجدهم ترجمه و شرح مثنوی در فرانسه آغاز شد اما هرگز به چاپ نرسید، چراکه در فرانسه به واسطه حضور لویی ماسینیون نگاه‌ها معطوف به حلاج بود، حتی هانری کربن هم که به عرفان اسلامی توجه داشت، بیشتر به سهروردی پرداخت، پل نویا، نویسنده کتاب تفسیر قرآن در زبان عرفان، تحقیقاتی درباره عرفان دارد و نگاه مختصری به آرای مولانا. اما از افرادی که در جهان فرانسه زبان به مولانا توجه کرده‌اند می‌توان از میروویچ نام برد که با همکاری محمد مکری گزیده‌هایی را به فرانسه ترجمه و در این زمینه تحقیقاتی کرده است.
او همچنین درباره مولوی‌پژوهی در ایتالیا بیان کرد: الساندرو بائوزانی درباره تاریخ ادبیات فارسی آثاری را نوشته و در آنها مختصری به مولانا اشاره داشته است. بنابراین می‌توان گفت مولانا به اندازه‌ای که در کشورهای آلمانی، فرانسوی یا انگلیسی‌زبان مشهور است، در ایتالیا شهرت ندارد.وی درباره افرادی که در جهان انگلیسی‌زبان باعث شهرت مولانا شدند، اظهار کرد: در قرن بیستم در جهان انگلیسی‌زبان توجه به مولانا بیشتر شد. ازجمله کسانی که به این امر پرداختند می توان به کالمن بارکس اشاره کرد که ترجمه‌های او از مولانا به صورت شعر آزاد بود و این ترجمه‌ها در شهرت مولانا در آمریکا بسیار مؤثر افتاد. در دهه‌های گذشته افرادی چون جاناتان استار، شهرام شیوا، دیپک چوپرا و هلمینسکی در شناخت مولانا در میان آمریکاییان بسیار تأثیرگذار بودند. در میان محققان انگلیسی‌زبان نیز می توان به فعالیت‌های ویلیام چیتیک و فرانکلین لوئیس اشاره کرد.معاون فرهنگی و بین‌الملل شهر کتاب در باب مولوی‌پژوهی در شبه قاره گفت: در شبه قاره، افزون بر شرح و تفسیرهای گوناگون از مثنوی به فارسی و اردو، گزیده‌ها، اقتباس‌ها و ترجمه‌هایی نیز به صورت‌های گوناگون بر مثنوی و دیوان شمس هم به فارسی و هم به اردو انجام گرفته است. مولانا در شبه‌قاره نیز میان مردم جایگاه بلندی دارد. بیش از 40 شرح مثنوی به فارسی در شبه قاره و چند برگردان مثنوی به زبان‌های شبه‌قاره داریم.
محمدخانی درخصوص نحوه ارج نهادن به مقام والای مولانا متذکر شد: ایرانیان باید توجه بیشتری به میراث معنوی مولانا داشته باشند و برنامه‌های مختلفی را برای روز بزرگداشت مولانا در نظر بگیرند که متأسفانه در ایران دانشگاه‌ها و نهادهای فرهنگی کمتر به این مسئله توجه دارند. این که هر روز طرفداران مولوی در جهان با قرائت آثار ترجمه‌شده مولوی به زبان‌های مختلف، خود را با همدلان ایرانی خویش پیوند می‌زنند، مسئولیت ایران را به عنوان میراث‌دار مولوی در جهان دوچندان کرده و تأسیس مرکز و بنیادی با نام مولوی با هدف هدایت و ساماندهی مولوی پژوهی در ایران و جهان، امری ضروری است.
او سخنان خود را با نگاهی آماری به کارنامه مولوی‌پژوهی در سال ۱۳۹۶ ادامه داد و گفت: در سال ۹۶ مجموعا ۳۸۰ عنوان اثر با ۳۹۶۷۹۰ شمارگان از مولانا و درباره او چاپ شده است. که از میان ۹۶ اثر به تصحیح و چاپ آثار مولانا اختصاص داشت و ۲۸۴ اثر درباره اندیشه‌ها و نقد و بررسی آثار و آرای او بود. بیشترین اقبال به بازنشر و بازنویسی، معطوف به مثنوی بود و غزلیات و فیه‌مافیه در جایگاه بعدی قرار می‌گرفتند.وی افزود: شمارگان بالای کتاب «ملت عشق» نشان از اقبال خوانندگان به این اثر دارد و استقبال از آثاری چون «پله‌پله تا ملاقات خدا»، «کیمیا خاتون»، «ملت عشق» و «مثنوی معنوی با تصحیح دکتر محمدعلی موحد» از پدیده‌های مولوی‌پژوهی در سال ۹۶ هستند که از طیف‌های گوناگون این آثار را دنبال می‌کنند و آثار داستانی و تحقیقی درباره مولانا در هر دو حوزه رونق دارند.
محمدخانی در پایان گفت: در سال جاری همایش «مولانا و لائوتسه» به همت مرکز فرهنگی شهر کتاب و دانشگاه پکن و دانشگاه بائودینگ در ایران و چین برگزار می‌شود و ترجمه مثنوی دکتر محمدعلی موحد به زبان ترکی چاپ می‌شود. بررسی تطبیقی و زیبایی‌شناسانه مثنوی مولانا و منظومه‌های عطار و دیگر منظومه‌های عرفانی، از نکاتی است که باید به آنها توجه بیشتری شود.
انتهای پیام
