تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۳/۰۹ ساعت ۲۲:۲۸
کد مطلب : ۱۵۱۳۲۲
حسین زمان: آقای روحانی! من در مهمانی شما شرکت نمی‌کنم
گروه هنري: حسین زمان «خواننده موسیقی پاپ که سالهاست به دلیل مواضع سیاسی‌اش ممنوع الکار شده است» اعلام کرد: آقای روحانی! من در مهمانی شما شرکت نمی‌کنم چرا که ساده‌ترین و ممکن‌ترین راه برای ابراز نارضایتی است از عملکرد شما.
در متني كه او نوشته آمده است: جناب آقای رئیس جمهور! ممنون از دعوت شما. از اینکه من را در حصر دیده‌اید و برایم دعوتنامه فرستاده‌اید سپاسگزارم. جناب آقای روحانی سال گذشته در همایش تبلیغات انتخاباتی شما در کنار جمع کثیری از هنرمندان و مردم امیدوار به شعارهای انتخاباتی شما حضور داشتم. یادتان هست اصلی‌ترین شعار و خواسته مردم از شما چه بود؟ حتما به یاد دارید مگر می‌شود به خاطر نداشته باشید. همه در سراسر ایران از شما رفع حصر آقایان میرحسین موسوی، مهدی کروبی و خانم زهرا رهنورد را مطالبه کردند و شما وعده تحقق این خواسته و بسیاری از خواسته‌های دیگر مردمی را دادید. مردم به شما اعتماد کردند و در این میان هنرمندان کم هزینه پرداخت نکردند. من از حضور در مهمانی افطار شما معذورم نه صرفا به دلیل اعتراض به هزینه‌ای که میتواند جای دیگری خرج شود زیرا اگر این مهمانی ساده برگزار شود بهانه خوبی است برای دیدار اهالی فرهنگ و هنر با رئیس جمهور و طرح مستقیم مسائل و مشکلات با ایشان که بسیار هم ضروری است.
آقای روحانی، من در مهمانی شما شرکت نمی‌کنم چرا که ساده‌ترین و ممکن‌ترین راه برای ابراز نارضایتی است از عملکرد شما. من از شما دلخور و دلگیرم و به همین دلیل دعوت شما را نمی‌توانم بپذیرم.
آقای روحانی اطرافیان شما می‌گویند مگر آقای روحانی چکار باید می‌کرده که نکرده است؟ ساده‌ترین کاری که می‌توانستید و نکردید صادقانه حرف زدن با مردم بود. مردم شما را به این مسند نشاندند و شما باید قبل از هر کس به مردم جوابگو باشید. چرا با صداقت و شجاعت به مردم نمی‌گویید که چه کسانی مانع از انجام تعهدات‌تان به مردم هستند؟
آقای روحانی ما به تعهدات‌مان عمل کردیم و هزینه‌های سنگین پرداختیم، سرزنش شدیم و مورد سوال قرار گرفتیم. امروز محافظه‌کاری و مماشات از جانب شما و دولتمردان‌تان قابل قبول نیست. هنوز فرصت دارید در عمل به مردم ثابت کنید خود را ملزم به انجام تعهدات‌تان می‌دانید. من اگر جای شما بودم حقایق را به مردم می‌گفتم ولو به قیمت عزل شدنم چرا که آبرویم نزد مردم برایم از هر چیز ارزشمندتر بود. این اندک اعتماد هم اگر از بین برود عملا پشتوانه مردمی‌تان را از دست خواهید داد و بدون حمایت مردم موفق نخواهید شد.
در متني كه او نوشته آمده است: جناب آقای رئیس جمهور! ممنون از دعوت شما. از اینکه من را در حصر دیده‌اید و برایم دعوتنامه فرستاده‌اید سپاسگزارم. جناب آقای روحانی سال گذشته در همایش تبلیغات انتخاباتی شما در کنار جمع کثیری از هنرمندان و مردم امیدوار به شعارهای انتخاباتی شما حضور داشتم. یادتان هست اصلی‌ترین شعار و خواسته مردم از شما چه بود؟ حتما به یاد دارید مگر می‌شود به خاطر نداشته باشید. همه در سراسر ایران از شما رفع حصر آقایان میرحسین موسوی، مهدی کروبی و خانم زهرا رهنورد را مطالبه کردند و شما وعده تحقق این خواسته و بسیاری از خواسته‌های دیگر مردمی را دادید. مردم به شما اعتماد کردند و در این میان هنرمندان کم هزینه پرداخت نکردند. من از حضور در مهمانی افطار شما معذورم نه صرفا به دلیل اعتراض به هزینه‌ای که میتواند جای دیگری خرج شود زیرا اگر این مهمانی ساده برگزار شود بهانه خوبی است برای دیدار اهالی فرهنگ و هنر با رئیس جمهور و طرح مستقیم مسائل و مشکلات با ایشان که بسیار هم ضروری است.
آقای روحانی، من در مهمانی شما شرکت نمی‌کنم چرا که ساده‌ترین و ممکن‌ترین راه برای ابراز نارضایتی است از عملکرد شما. من از شما دلخور و دلگیرم و به همین دلیل دعوت شما را نمی‌توانم بپذیرم.
آقای روحانی اطرافیان شما می‌گویند مگر آقای روحانی چکار باید می‌کرده که نکرده است؟ ساده‌ترین کاری که می‌توانستید و نکردید صادقانه حرف زدن با مردم بود. مردم شما را به این مسند نشاندند و شما باید قبل از هر کس به مردم جوابگو باشید. چرا با صداقت و شجاعت به مردم نمی‌گویید که چه کسانی مانع از انجام تعهدات‌تان به مردم هستند؟
آقای روحانی ما به تعهدات‌مان عمل کردیم و هزینه‌های سنگین پرداختیم، سرزنش شدیم و مورد سوال قرار گرفتیم. امروز محافظه‌کاری و مماشات از جانب شما و دولتمردان‌تان قابل قبول نیست. هنوز فرصت دارید در عمل به مردم ثابت کنید خود را ملزم به انجام تعهدات‌تان می‌دانید. من اگر جای شما بودم حقایق را به مردم می‌گفتم ولو به قیمت عزل شدنم چرا که آبرویم نزد مردم برایم از هر چیز ارزشمندتر بود. این اندک اعتماد هم اگر از بین برود عملا پشتوانه مردمی‌تان را از دست خواهید داد و بدون حمایت مردم موفق نخواهید شد.
