همچنین امروز روزنامه اصولگرای جوان با انتقاد از انتشار این نامه نوشت: چطور ميشود پاره شدن برجام را از سوي امريكا ديد و باز هم از ايران خواست براي مذاكره با امريكا آماده شود؟! اين پنج سال مذاكره چه دستاوردي داشت كه باز تكرار شود؟! نويسندگان نامه چه تضميني دارند كه امريكا باز با زيركي چندين سال ايران را معطل مذاكره نكند و بعد زير همه چيز نزند؟
از امضاكنندگان اين نامه ميتوان به غلامحسين كرباسچي، احمد منتظري، ابوالفضل بازرگان، جلال جلاليزاده، جميله كديور، صديقه وسمقي، حسن فرشتيان، رضا عليجاني، حسين كروبي، عيسي سحرخيز، حسن اميني، محمدصادق جواديحصار، علي كشتگر، ويدا فرهودي، حميد آصفي و بهروز خليق اشاره كرد. غلامحسين كرباسچي، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی درباره این نامه توضیح داد: در نامه اشاره شده است كه اگر امريكا تضمين دهد بدعهدي نكند و مسوولان بتوانند چنين تضميني از اين كشور اخذ كنند، بدون پيش شرط جديد ميتوان براي حل مسائل با امريكا گفتوگو كرد. اين نامه مشروط بر آن است كه امريكا ديگر در قبال ايران بدعهدي نكند.
وی در پاسخ به این سوال که به نظر شما واكنش حاكميت به اين نامه چه خواهد بود؟ گفت: حاكميت جمع بنديهاي خاص خود را دارد. اين نامه به معناي تصميمگيري براي مذاكره مجدد با امريكا نيست بلكه يك نظر و تحليل سياسي است كه توسط يك جمع ارايه شده است. اين نظر و تحليل با توجه به مجموعه بن بستها و مشكلاتي است كه امريكا پس از خروج از برجام با آنها مواجه شده. امريكا امروز در وضعيت خوبي به ويژه در برابر كشورهاي اروپايي قرار ندارد و ما ميتوانيم از اين فرصت استفاده لازم را داشته باشيم اما اين نامه در فضاي سياسي ايران تعيينكننده نيست بلكه يك تحليل است. حاكميت و دولت همواره به مجموعه تحليلها و نظرها توجه كردهاند. درباره شرايط كنوني كشور نظرات مختلف است. در مواردی شاهد بودیم كه با يك تحليل و نظر مانند همين نامه موافقت و به آن عمل شده است. به لحاظ بينالمللي و سياسي ما به ژستي كه در اين نامه اشاره شده است، نياز داريم. اين ژست آن است در صورتي كه امريكا و ترامپ تضمين دهند كه ديگر بدعهدي رخ ندهد و اعتماد ايران را بازسازي كند، ايران حاضر به گفتوگو خواهد بود. اين يك ژست منفي نيست. كرباسچي افزود: اين نامه را من ننوشتم اما دوستاني كه اين كار را انجام دادهاند، با توجه به تحليلهاي سياسي خود و شرايط ويژه كشور اين نامه را نوشتهاند. شرايط فعلي به گونهاي نيست كسي نداند كشور با چه معضلات و مشكلاتي رو به رو است.
دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی درباره اینکه، آيا اتفاق جديدي رخ داده است كه نگارندگان اين نامه تصميم به نوشتن تحليلها و نظرات خود گرفتهاند؟ گفت: آن طرف ماجرا يك جوسازي سنگين درباره تحريم و افزايش فشار بر روي ايران را آغاز كرده است. اگر بابي باز شود كه سياسيون دلسوز چه در داخل و چه خارج از كشور به اين نتيجه برسند كه براي حفظ كيان جمهوري اسلامي، حفظ كشور، عدم ايجاد مشكلات براي زندگي مردم و نظام و انقلاب يك موضعگيري سياسي مثبت انجام شود اتفاق خوبي است. ما ما می توانیم با يك شرايط خاص و پيشبينيهاي درست جلوي اين بدعهدي را بگيريم، ميتوانيم بسياري از مشكلات را با مذاكره به جاي تهديد برطرف كنيم. اين يك ديدگاه جديد و تازه نيست بلكه يك تذكر در شرايط فعلي كشور است. سياستمداران جديد امريكا به دنبال آن هستند كه مذاكره با ايران را به نام خود تمام كنند بنابر اين اين پيشنهاد ميتواند مورد توجه قرار گيرد.
وی در آخر افزود: در كشور ما ديدگاههاي سياسي متفاوتي وجود دارد. يك ديدگاه در مجلس برجام و پرچم امريكا را آتش ميزند و يك ديدگاه ديگر آن است كه بايد بدون عصبانيت تصميمهاي مهم اتخاذ كرد. ديدگاه ما آن است كه اگر ايران بتواند از امريكا ضمانت گيرد كه بدعهدي رخ ندهد و گذشته را جبران كند، ميتوان راه صحبت و مذاكره را باز كرد. در صورتي كه ما بتوانيم تضمين لازم را از امريكا بگيريم ديگر كسي نميتواند تهمتي ناروا به مسوولان كشور بزند.
همچنین روزنامه جوان از نامه برخی فعالان سیاسی به مسئولان درباره مذاکره با آمریکا انتقاد کرد نوشت: نويسندگان اين بيانيه همچنين با اشاره به از دست رفتن فرصت مناسب دولت باراك اوباما از ايران خواستند كه «فارغ از جنگهاي رواني كاخ سفيد... با يك تصميم ملي شجاعانه اعلام كند كه حاضر به انجام مذاكرات بدون قيد و شرط با امريكاست تا قدمي در راه حل مشكلات و اختلافات برداشته شود.»اولين دليل اشتباه تحليلي و محاسباتي نويسندگان اين نامه آن است كه نتوانستهاند دريابند كه شايد از جهت نمايش مذاكره امريكا و كره شمالي، اكنون وقت دعوت ايران به مذاكره با امريكا باشد، اما از جهت آنكه امريكا به تازگي از توافقنامه چند جانبه و مهم برجام خارج شد و همه تعهداتش در قبال ايران را بعد از چند سال مذاكره زير پا گذاشت و تصوير روشني از يك پیمانشکن و بدعهد را از خود مقابل چشم مردم ايران گذاشت، حتماً زمان بدي است.
چطور ميشود پاره شدن برجام را از سوي امريكا ديد و باز هم از ايران خواست براي مذاكره با امريكا آماده شود؟! اين پنج سال مذاكره چه دستاوردي داشت كه باز تكرار شود؟! نويسندگان نامه چه تضميني دارند كه امريكا باز با زيركي چندين سال ايران را معطل مذاكره نكند و بعد زير همه چيز نزند؟