هوشنگ مرادیکرمانی غروب روزی که شمعهای کیک 69سالگیاش را فوت میکرد، از خاطرات و تجربههای خود در تمام این سالها گفت. او فردی را نویسنده دانست که حتی در بدترین شرایط هم بتواند حرفش را بزند. نویسنده «قصههای مجید»، «شما که غریبه نیستید» و... امسال وارد 69 امین سال زندگیاش شد و به همین بهانه دوستدارانش عصر شنبه، 16 شهریور در تالار شریعتی حسینیه ارشاد برایش جشن تولد گرفتند. مرادیکرمانی در بخشی از این مراسم با اشاره به تولد خود گفت: «اگر قرار باشد کسی در اینجا حرفی بزند، او مادرم است که من را به دنیا آورد. هرچند خیلی زود از کنار من دور شد.» کرمانی سپس به شوروشوق نویسندگی اشاره کرد: «هر وقت مثل آدمهایی بودید که برای نوشتن آرام و قرار ندارند، نویسنده میشوید. نویسندگی از نوشتن شروع میشود. شما اول مینویسید، بعد احساس میکنید واژه کم دارید و بهسراغ خواندن میروید.»
او همچنین در پاسخ به پرسش یکی از شرکتکنندگان درباره موضوع آثارش گفت: «موضوعهایی بوده است که به آن نپرداختهام اما نه به این دلیل که سانسور جلو من را گرفته باشد، بلکه این خود من بودهام که نتوانستهام از آن موضوع بنویسم. معتقدم اگر نویسنده نتواند حتی در بدترین شرایط حرفش را بزند، دیگر نویسنده نیست.» مرادیکرمانی در توضیح این موضوع عنوان کرد: «من مدتها روی مساله شهادت کار میکردم و درواقع با آن زندگی میکردم ولی هر کاری کردم نتوانستم درباره این موضوع بنویسم. شاید به این دلیل که در واقعیت، من از این جنس نیستم.» این نویسنده درباره کتاب «شما که غریبه نیستید» ابراز کرد: «خیلی از دوستان میگویند ای کاش بعد از اینکه به این نقطه ماجرا رسیدیم که سوار اتوبوس شدم و به سمت تهران حرکت کردم، کار تمام میشد. کتابها هم مثل آدمها هستند. این نوع پایانبندی برای «شما که غریبه نیستید» بهتر بود. البته من هم قبول دارم که این کتاب مثل فیلم تندشده پایان پذیرفته است.»