ه عقیده برخی از عکاسان، عکاسی طنز ژانر شناخته شدهای در حوزه عکاسی نیست و آنقدر در ایران و یا کشورهای دیگر به آن پرداخته نمیشود. با این حال اگر فردی بخواهد در این حوزه فعالیت کرده و به عکاسی با سوژههای طنز بپردازد، باید خلاق بوده و در جامعه حضور فعالی داشته باشد زیرا این نوع عکاسی با جامعه رابطه مستقیم دارد.در همین راستا افشین والینژاد ـ عکاس مطبوعاتی درباره بیتوجهی به عکاسی طنز در ایران گفت: در دنیای امروز با وجود فناوریهای پیشرفتهای که تنها در تلفنهای همراه گنجانده شده، هرکس با یک گوشی موبایل بهراحتی میتواند عکاسی کند ولی تفاوت یک عکاس با یک فرد عادی به دیدگاه و جهانبینی آنها نسبت به سوژههای عکاسیشان برمیگردد که این امر در حوزه عکاسی طنز نیز صادق است.او در ادامه تاکید کرد: میدانیم کار عکاسی بخصوص در حوزه طنز به خلاقیت بالایی نیاز دارد، با این حال با کمبود سوژه در این حوزه از عکاسی روبهرو نیستیم و کمکاری عکاسها در عکاسی طنز به تنبلی خود آنها برمیگردد.
والینژاد در بخشی دیگر از صحبتهای خود با بیان اینکه رعایت اصول اخلاقی از الزامات کار عکاسی است، ادامه داد:عکاسها باید رضایت سوژه عکاسی خود را در اولویت قرار دهند و بهگونهای عمل نکنند که کرامت سوژههایشان لگدمال شود؛ به عنوان مثال اگر قصد عکاسی از مادری را داریم که بر سر پیکر فرزند از دست رفتهاش گریه میکند در ابتدا باید به رضایت او فکر کنیم چون قاعدتا در شرایطی نیستیم که اجازه این کار را بگیریم؛ بنابراین در کلیه حوزههای عکاسی همه چیز به دید و نحوه عملکرد عکاس بازمیگردد. او همچنین بر این باور است که امروزه مردم در هر موقعیتی بهراحتی میتوانند از هر صحنهای توسط موبایل خود عکسبرداری کنند.این عکاس در این زمینه اظهار کرد: به همین دلیل دیگر نمیتوان انتظار داشت که در زمان بحران تنها عکاسهای این حوزه بتوانند به سوژه ورود کنند چرا که ممکن است همان مردم عادی عکسهای ماندگاری حتی در سطح جهانی بگیرند به همن دلیل تنها نکته متمایزکننده مردم عادی و یک عکاس دید و نگاه آنها نسبت به مسائل است.«افشین والینژاد» رسانهنگاری است که بعد از رفتن همه خبرنگاران به خاطر خطر نشت تاسیسات هستهای، همچنان در کار فاجعهزدگان سونامی ژاپن ماند و ۴۰۰ هزار تصویر ماندگار را ثبت کرد.