تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۹/۱۵ ساعت ۱۳:۵۸
کد مطلب : ۱۶۶۴۱۶
دبیر مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه سمنان خطاب به حسن روحانی:
حدود 6 سال گذشت؛ وعده رفع حصر و جامعه‌ی قانونمندتان چه شد؟
گروه سياسي: در مراسم روز دانشجو که در دانشگاه سمنان برگزار شد، دبیران انجمن های اسلامی به سخنرانی پرداختند. علی اکبر بیدقی دبیر مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه سمنان در این مراسم که با حضور حسن روحانی برگزار شد گفت:
به نام حضرت حق و عدل
یمح الله الباطل و یحق الحق(آیه ۲۴ سوره شوری)
پرورگار باطل را نابود و حق را پایدار می سازد.
جناب آقای دکتر حسن روحانی
رئیس محترم جمهور
امروز برای ما دانشجویان آزادی خواه یادآور خون و مبارزه و مقاومت است، یادآور16 آذر سال 1332، که کارنامه خونین حکومتی استبدادی که ید طولایی در سرکوب مداوم جوانان و دانشجویان آرمانخواه این سرزمین داشت، بر سردر دانشگاه آویخته شد، تا این گردن آویز خون گواهی باشد، برای یکایک ما دانشجویان حال حاضر، که از یاد مبریم مسئولیت تاریخی و فطری خود را در مقابل هر آن که حصه ای از قدرت را درچنگ گرفته است اما آنگونه که شایسته است دغدغه مردم شریف این مرز و بوم را ندارد.
تشکل مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه سمنان، به عنوان تشکلی منتقد و تحول خواه با سبقه بیست ساله که رسالت خود را احیای آرمان عدالت، برابری و آزادی می داند و در این راه از هیچ هزینه ای دریغ نمی کند، امروز به نمایندگی از کلیه تشکل های منتقد استان سمنان با شما زبان به نطق می گشاید.
دانشجویان تحول خواه این سرزمین، هشت سال زمهریر سوزناک رخوت و سکون و تغییرستیزی که دولت نهم و دهم بی رحمانه بر تشکل های اصیل دانشجویی روا داشته شده بود، با مقاومت تاب آوردند و به وعده های شما در خصوص دانشگاهی امن و نه امنیتی و هم چنین امحا بدعت های سرکوبگرانه پیشین در مواجهه با دانشجویان امید بستند. اما چندی نگذشت که در دل این شور و امید، یاسی ناشی از ثبات وضع موجود ریشه دوانید.
باید بگوییم امروز به عنوان تنها تشکلی که در دولت شما با رای ناروا و غیرقانونی مسئولین دانشگاه سمنان با حکم تعلیق مواجه شد و انواع تضییقات و فشارهای ناروا را متحمل شد با شما سخن می گوییم.
باید بگوییم امروز، شوربختانه در شرایطی با جنابعالی زبان به نطق و نقد می گشاییم که صلای حق طلبی و مطالبه گری دانشجویان به عنوان مهم ترین نیروی حامل تغییر در جامعه، به انحا گوناگون با تخویف و تهدید از سوی اقتدارگرایان سرمست قدرت خاموش می شود و دانشجویان آزاده و طالب حقیقت با احکام سنگین قضایی پس از اعتراضات دی ماه 1396 به بند اسارت کشیده می شوند تا در این اقتناص و فروبستگی موجود، اندیشه، جوانی، شور، حیات و روحیه مبارزه طلبی دانشجو، در ید قدرت چنان مچاله شود که جان و توانی برای اعتراض مجدد به مفاسد سیستم نداشته باشند و دیگر در این میان زبان سبزی نباشد که در جانبداری از مردمان شریف و محرومان و مظلومان این سرزمین، حاکمیت و قدرت را به صلیب نقد بکشاند.
امروز، در شرایطی با شما زبان به نطق می گشاییم که کارگران سراسر کشور از جمله کارگران هفت تپه و کشاورزان قارنه، کارگران فولاد اهواز و .... در پی اجرای سیاست های اقتصادی نئولیبرالی، که نتیجه اش تضاد فاجعه انگیز طبقاتی کنونی است، کمر خم نموده اند و در برای تامین حداقل معاش خود و خانواده شان، نیروی کار و جسم و جان و روانشان را عرضه می کنند و حتی گاه چنان دستفروش مظلومی که در شهر قم در آتش جور سوخت، در این بازی نابرابر و مشمئز کننده جان در مقابل نان از شدت تبعیض طبقاتی خرقه تهی می کنند اما نه تنها مطالباتشان اجرایی نمی شود بلکه از گزند تازیانه و شلاق ستم نیز در امان نیستند.
و اما وضعیت معلمان نیز دست کمی از وضعیت کارگران ندارد !
گسترش فشارهای اقتصادی و اجتماعی بر معلمان کشور که با کمترین دستمزدها و نازل ترین امکانات، بزرگترین و متعالی ترین خدمات را به فرزندان این کشور می رسانند، پرهیزگارانه خود را وقف بالندگی آنان می کنند و آرمان عدالت آموزشی را بر شانگان خود حمل می کنند، نمونه ای دیگری از اجحافاتی است که بر اقشار ضعیف و تحت ستم جامعه روا داشته می شود.
این مژده وران آزادی که ردای شرافت بر تن، مبارزه برای عدالت آموزشی و مطالبات برحقشان را پیشه راه کرده اند و نجیبانه اندیشه فرزندان این خاک را از جمود و انجماد می رهانند.
اما نه تنها اصحاب قدرت به خواست های حقانی آنان بهایی نمی دهند، بلکه آنان را روانه بند و حصر و فروبستگی می کنند تا گسستی عمیق میان اتحاد و هم بستگی این قشر شریف ایجاد کنند و آنان را به درون خود تبعید کنند، اما باید بدانید که روحیه حق طلب آنان از مطالبه گری و تحری جویی حقیقت دست نمی کشد و ما دانشجویان نیز دوشادوش و دست در دست کارگران و معلمان، دغدغه اقشار آسیب دیده و محروم جامعه را برگرده می کشیم و رسالت خود می دانیم که تا احقاق حق تام و کاملی صورت نگرفته است، نفس هایمان را وقف رنج هایشان سازیم و نجوای عدالت و برابری سر دهیم.
آقای رئیس جمهور
حتما در خاطر دارید که با وعده رفع حصر، از جامعه ای قانونمند، بی حصر و زندان سخن می گفتید، اما تا کنون با وجود گذشت بیش از پنج سال از عمر دولتتان، کماکان معضل حصر محصورین، مهدی کروبی، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد لاینحل باقی مانده است و بدیهی است که فعالین دانشجویی، پذیرای آن نیستند که هم چنان عقیده و فکر در بند و حصر باشد و کرامت انسان ها در جامعه ای که ریاست قوه مجریه اش را جنابعالی برعهده دارید و مداما شعار قانونگرایی و قانونمندی سر می دهید، خدشه دار شود. چرا که قانون برای برقراری عدالت و حفظ کرامت ذاتی انسان بماهو انسان در جوامع پا به عرصه ظهور گذاشته است و اگر شعار قانونگرایی را ورد زبان خود می سازید، باید به جای انتقاد از بی قانونی ها، خود راسا برخیزید و با امتثال از امرقانون تمام قد مجری عدالت باشید و در برابر نقض قانون بایستید.
مطالبه ما دانشجویان از جنابعالی آن است که تا فرصت تغییر وضعیت را دارید و این زمان ارزشمند را از کف نداده اید، صدای جملگی محرومان و مظلومان این سرزمین را به گوش جان بشنوید. صدای مظلومیت های زنان، کارگران، معلمان، دانشجویان، در بندشدگان، محصوران و تمامی اقشاری که به نحوی از انحا حقوق و کرامت انسانیشان تحت تاثیر سیاست های نابرابر و تبعیض آمیز پایمال شده است.
یمح الله الباطل و یحق الحق(آیه ۲۴ سوره شوری)
پرورگار باطل را نابود و حق را پایدار می سازد.
جناب آقای دکتر حسن روحانی
رئیس محترم جمهور
امروز برای ما دانشجویان آزادی خواه یادآور خون و مبارزه و مقاومت است، یادآور16 آذر سال 1332، که کارنامه خونین حکومتی استبدادی که ید طولایی در سرکوب مداوم جوانان و دانشجویان آرمانخواه این سرزمین داشت، بر سردر دانشگاه آویخته شد، تا این گردن آویز خون گواهی باشد، برای یکایک ما دانشجویان حال حاضر، که از یاد مبریم مسئولیت تاریخی و فطری خود را در مقابل هر آن که حصه ای از قدرت را درچنگ گرفته است اما آنگونه که شایسته است دغدغه مردم شریف این مرز و بوم را ندارد.
تشکل مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه سمنان، به عنوان تشکلی منتقد و تحول خواه با سبقه بیست ساله که رسالت خود را احیای آرمان عدالت، برابری و آزادی می داند و در این راه از هیچ هزینه ای دریغ نمی کند، امروز به نمایندگی از کلیه تشکل های منتقد استان سمنان با شما زبان به نطق می گشاید.
دانشجویان تحول خواه این سرزمین، هشت سال زمهریر سوزناک رخوت و سکون و تغییرستیزی که دولت نهم و دهم بی رحمانه بر تشکل های اصیل دانشجویی روا داشته شده بود، با مقاومت تاب آوردند و به وعده های شما در خصوص دانشگاهی امن و نه امنیتی و هم چنین امحا بدعت های سرکوبگرانه پیشین در مواجهه با دانشجویان امید بستند. اما چندی نگذشت که در دل این شور و امید، یاسی ناشی از ثبات وضع موجود ریشه دوانید.
باید بگوییم امروز به عنوان تنها تشکلی که در دولت شما با رای ناروا و غیرقانونی مسئولین دانشگاه سمنان با حکم تعلیق مواجه شد و انواع تضییقات و فشارهای ناروا را متحمل شد با شما سخن می گوییم.
باید بگوییم امروز، شوربختانه در شرایطی با جنابعالی زبان به نطق و نقد می گشاییم که صلای حق طلبی و مطالبه گری دانشجویان به عنوان مهم ترین نیروی حامل تغییر در جامعه، به انحا گوناگون با تخویف و تهدید از سوی اقتدارگرایان سرمست قدرت خاموش می شود و دانشجویان آزاده و طالب حقیقت با احکام سنگین قضایی پس از اعتراضات دی ماه 1396 به بند اسارت کشیده می شوند تا در این اقتناص و فروبستگی موجود، اندیشه، جوانی، شور، حیات و روحیه مبارزه طلبی دانشجو، در ید قدرت چنان مچاله شود که جان و توانی برای اعتراض مجدد به مفاسد سیستم نداشته باشند و دیگر در این میان زبان سبزی نباشد که در جانبداری از مردمان شریف و محرومان و مظلومان این سرزمین، حاکمیت و قدرت را به صلیب نقد بکشاند.
امروز، در شرایطی با شما زبان به نطق می گشاییم که کارگران سراسر کشور از جمله کارگران هفت تپه و کشاورزان قارنه، کارگران فولاد اهواز و .... در پی اجرای سیاست های اقتصادی نئولیبرالی، که نتیجه اش تضاد فاجعه انگیز طبقاتی کنونی است، کمر خم نموده اند و در برای تامین حداقل معاش خود و خانواده شان، نیروی کار و جسم و جان و روانشان را عرضه می کنند و حتی گاه چنان دستفروش مظلومی که در شهر قم در آتش جور سوخت، در این بازی نابرابر و مشمئز کننده جان در مقابل نان از شدت تبعیض طبقاتی خرقه تهی می کنند اما نه تنها مطالباتشان اجرایی نمی شود بلکه از گزند تازیانه و شلاق ستم نیز در امان نیستند.
و اما وضعیت معلمان نیز دست کمی از وضعیت کارگران ندارد !
گسترش فشارهای اقتصادی و اجتماعی بر معلمان کشور که با کمترین دستمزدها و نازل ترین امکانات، بزرگترین و متعالی ترین خدمات را به فرزندان این کشور می رسانند، پرهیزگارانه خود را وقف بالندگی آنان می کنند و آرمان عدالت آموزشی را بر شانگان خود حمل می کنند، نمونه ای دیگری از اجحافاتی است که بر اقشار ضعیف و تحت ستم جامعه روا داشته می شود.
این مژده وران آزادی که ردای شرافت بر تن، مبارزه برای عدالت آموزشی و مطالبات برحقشان را پیشه راه کرده اند و نجیبانه اندیشه فرزندان این خاک را از جمود و انجماد می رهانند.
اما نه تنها اصحاب قدرت به خواست های حقانی آنان بهایی نمی دهند، بلکه آنان را روانه بند و حصر و فروبستگی می کنند تا گسستی عمیق میان اتحاد و هم بستگی این قشر شریف ایجاد کنند و آنان را به درون خود تبعید کنند، اما باید بدانید که روحیه حق طلب آنان از مطالبه گری و تحری جویی حقیقت دست نمی کشد و ما دانشجویان نیز دوشادوش و دست در دست کارگران و معلمان، دغدغه اقشار آسیب دیده و محروم جامعه را برگرده می کشیم و رسالت خود می دانیم که تا احقاق حق تام و کاملی صورت نگرفته است، نفس هایمان را وقف رنج هایشان سازیم و نجوای عدالت و برابری سر دهیم.
آقای رئیس جمهور
حتما در خاطر دارید که با وعده رفع حصر، از جامعه ای قانونمند، بی حصر و زندان سخن می گفتید، اما تا کنون با وجود گذشت بیش از پنج سال از عمر دولتتان، کماکان معضل حصر محصورین، مهدی کروبی، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد لاینحل باقی مانده است و بدیهی است که فعالین دانشجویی، پذیرای آن نیستند که هم چنان عقیده و فکر در بند و حصر باشد و کرامت انسان ها در جامعه ای که ریاست قوه مجریه اش را جنابعالی برعهده دارید و مداما شعار قانونگرایی و قانونمندی سر می دهید، خدشه دار شود. چرا که قانون برای برقراری عدالت و حفظ کرامت ذاتی انسان بماهو انسان در جوامع پا به عرصه ظهور گذاشته است و اگر شعار قانونگرایی را ورد زبان خود می سازید، باید به جای انتقاد از بی قانونی ها، خود راسا برخیزید و با امتثال از امرقانون تمام قد مجری عدالت باشید و در برابر نقض قانون بایستید.
مطالبه ما دانشجویان از جنابعالی آن است که تا فرصت تغییر وضعیت را دارید و این زمان ارزشمند را از کف نداده اید، صدای جملگی محرومان و مظلومان این سرزمین را به گوش جان بشنوید. صدای مظلومیت های زنان، کارگران، معلمان، دانشجویان، در بندشدگان، محصوران و تمامی اقشاری که به نحوی از انحا حقوق و کرامت انسانیشان تحت تاثیر سیاست های نابرابر و تبعیض آمیز پایمال شده است.
