او گفته است: اصلاحطلبان در انتخابات 92 و 96 نامزد مستقلی نداشتند یا بهتر است گفته شود بر اساس شرایط نمیتوانستند داشته باشند. دقیقاً بههمین دلیل براساس ارزیابیهایی که در فضای پیش از انتخابات 92 انجام شد، در بین گزینههای موجود آقای روحانی را گزینه بهتری دیدند و قرار بر حمایت از ایشان گذاشتند.بنابراین لازم به تأکید است که آقای روحانی کاندیدای اصلاحطلبان نبود، بلکه نامزد مورد حمایت جریان اصلاحات بود. وی با بیان این پرسش که «اگر اصلاحطلبان در آن مقطع حساس از آقای روحانی حمایت نمیکردند، چه تصمیم دیگری میتوانستند بگیرند؟» گفته است: بنابراین باید گفت، تصمیمی که اصلاحطلبان در دو انتخابات 92 و 96 انجام دادند، کار درستی بود. در سال 96 هم باید تصمیم میگرفتیم یا از آقای روحانی حمایت کنیم و یا اجازه دهیم آقای رئیسی یا قالیباف یا هر کدام از کاندیداهای جناح اصولگرا، انتخاب شوند.عربسرخی درباره تکرار ائتلاف انتخاباتی با اصولگرایان معتدل و اعتدالیون هم گفته است: آقایان ناطق، لاریجانی، خودِ آقای روحانی و حتی به نظرم در مراحل بعدی کسانی مثل آقای باهنر، حتی آقای توکلی هم از جریان افراطی اصولگرا کنده شده و گامهایی به این سمت برداشتهاند و معتدلانهتر رفتار کردهاند.
بنابراین معتقدم، وقتی در این جامعه ضرورت همکاری وجود دارد، ضرورت گفتوگوهای مشترک وجود دارد، ضرورت یکپارچهتر شدن نیروهای داخلی، وجود تهدیدهای جدی خارجی و بحث تحریمها وجود دارد، ضرورت این گستردهتر شدن جبهه داخلی بیشتر خودنمایی میکند. وی افزوده است: در قم برای اینکه یک پایداریچی وارد مجلس نشود، جریان اصلاحات نام آقای لاریجانی را در لیست امید قرار داد. بنابراین همچنان معتقدم که از نقطه نظر مصلحتاندیشی، ضرورتهای چنین ائتلافی وجود دارد.وی درباره وضعیت اعتماد عمومی به اصلاحطلبان و افزایش انتقادات از این طیف در جامعه نیز گفته است: معتقدم سرمایه اجتماعی اصلاحطلبان مردم هستند. وقتی شرایط کشور به گونهای جلو میرود که به مردم فشار میآید، مردم به اصلاحطلبان انتقاد میکنند که باید گفت، حق هم دارند پس اصلاحطلبان هم باید جواب بدهند و تلاش کنند آنچه صحیح است را به جامعه منتقل کنند.بنابراین اینکه مردم انتقاد میکنند و ممکن است در یک مقطعی به اصلاحطلبان رأی ندهند، جزئی از حقوق مردم است. در واقع باید گفت، اصلاحطلبان از مردم هیچ طلبی ندارند. عربسرخی افزوده است: مردم چه به اصلاحطلبان رأی دهند چه ندهند، اصلاحطلبان گزینهای جز مردم و جز کنار مردم بودن، ندارند و مردم هم این را باور دارند و بههمین دلیل در برهههای مهم به اصلاحات و اصلاحطلبان توجهی ویژه نشان میدهند.