ظلمی که هر روزه به معلولان می کنیم و باور نداریم!

وی ادامه داد: غالبا افراد عادی که درباره معلولین اطلاعات کافی نداشته اند تولید محتوا کرده اند و عموما به این فضا به شکل ناقص و گاهی زاویه دار پرداخته اند و این سبب شده نگاه جامعه به معلولین متفاوت از واقعیت ها و همراه با کلیشه های منفی باشد که برای رفع هر کدام از آنها زمان وانرژی زیادی لازم است.وی با تاکید براینکه در حوزه معلولیت کلیشه های فراوانی وجود دارد، بیان کرد: اکثریت جامعه، معلولین را افراد قابل ترحم می شناسند و در بسیاری از فیلم ها افراد معلول قربانی رفتار منفی خود، خشونت هستند و یا برخی اوقات فرد معلول را برای ایجاد خنده در فیلم بکار میبرند و در مجموع فرد معلول درفیلم ها فردی فاقد درک و ارتباطات اجتماعی است.

فعال اجتماعی حوزه معلولیت افزود: این مشکل به جامعه نیز تسری پیدا می کند؛ زیرا زمانی که شما به عنوان یک بیننده تصویر درستی از یک معلول دارید قاعدتا می توانید در واقعیت هم با یک معلول منطقی برخورد کنید.وی بابیان اینکه در تلاش هستیم که دربخش فرهنگی معلولین کارهایی صورت بگیرد، تصریح کرد: در این راستا با برخی از دوستان فیلم ساز گفت وگو شده که دربخش مسئولیت اجتماعی لازم است که موضوع معلولیت را حتی اگر در فیلم های داستانی، معلول شخصیت اصلی هم نیست درکنار شخصیت های اصلی قرار بگیرد تا جامعه بتواند با ان ارتباط برقرار کند.وی با اشاره براینکه در برنامه های کودک نیز افراد معلول دیده نمی شوند، اظهارکرد: در بسیاری از مواقع توهم کم بودن معلولین ایجاد شده که یکی از دلایل اش این است که ما افراد دارای معلولیت را نمی بینیم؛ زیرا شهر آمادگی پذیرایی از این افراد را ندارد و تردد در شهر برای این افراد امکان پذیر نیست و از طرف دیگر هم در حوزه رسانه به معلولیت به درستی پرداخته نمی شود.این فعال اجتماعی حوزه معلولیت با بیان اینکه با عدالت رسانه ای فاصله زیادی وجود دارد، عنوان کرد: اگر احساس شود که حدود 15 درصد ازجامعه امروزی دارای معلولیت هستند و جمعیت این افراد به انضمام خانواده این افراد که با این مسئله درگیر هستند آمار بالایی است متوجه می‌شویم که به اندازه کافی در رسانه به این موضوع پرداخته نشده است.وی ادامه داد: اثرات کم توجهی به این موضوع را در خیابان، مطب دکتر و... شاهد هستیم؛ زیرا زمانی که یک کودک اوتیسم بی قراری می کند و تحمل شرایط محیط را ندارد سایر افراد آن کودک و خانواده اش را درک نمی کنند و این مسئله را عدم تربیت درست کودک قلمداد می کنند.

این مدرس دانشگاه بیان کرد: اگر بحث عدالت رسانه ها رعایت می‌شد شاید می توانستیم عده قابل توجهی از جامعه را جلب کرده و اطلاعات کامل تری به آن ها می‌دادیم و به صورت تصاعدی اتفاقات خوب رخ داده را مشاهده می‌کردیم.وی خاطر نشان کرد: از زمانی که نتوانستیم بحث معلولیت را شفاف کنیم معلولین هم ازپلتفرم های رسانه ای فاصله گرفته اند و متاسفانه به عنوان ذی نفع نتوانسته اند دردهای خود را آشکار کنند.وی با تاکید براینکه بهترین افراد برای بیان مشکلات معلولین، خود این افراد هستند؛ زیرا با این مسئله درگیر هستند، افزود: خوشبختانه رسانه ها از شکل تجمیع شده گذشته به پلتفرم های فردی تبدیل شده اند و در حوزه های مختلف شاهد هستیم که یک نفر با ایجاد یک صفحه در حوزه انتقال پیام مثبت عمل می کند وهمچنین شاهد هستیم که برخی افراد توانایی خود و یا فرزندشان را به دیگران نشان می دهند.صادقی بااشاره براینکه پرداختن منطقی به یک موضوع سبب تغییر نگرش های منفی می‌شود، بیان کرد: در گذشته مخاطبان منفعل بودند و با چند شبکه محدود، هر محتوایی که به آن ها داده می شد را دریافت می کردند؛ اما امروزه به دلیل تنوع رسانه ای مخاطبان فعال شدند و باید مخاطب را آگاه کنیم که انتخابی درست داشته باشد.صادقی با تاکید براینکه در موارد متعدد ثابت شده است که رسانه های دیجیتال رقیب جدی رسانه های معتبر مثل صدا و سیما هستند، بیان کرد: کار مهم رسانه های این است که کمک کنیم که مخاطبان فعال با دقت بیشتری رسانه ها را انتخاب کنند و محتوای منطقی و استانداردی به انها مردم رسانده شود.