کدام رئیس جمهورها به مراسم سوگند جانشین خود نرفتند؟

گروه بین الملل:دونالد ترامپ، چهل و پنجمین رئیس جمهوری آمریکا کاخ سفید را با تلخ کامی ترک كرد. او بر خلاف سنت در مراسم تحلیف جو بایدن، پیروز انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا و جانشینش شرکت نكرد.
اما این اولین بار نیست که یک رئیس جمهور آمریکا با تلخ کامی کاخ سفید را ترک می‌کند و در مراسم سوگند جانشینش شرکت نمی‌کند. در ادامه این گزارش موارد مشابه در تاریخ آمریکا مرور شده است.
جان آدامز دومین رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده

وقتی جان آدامز دومین رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده از رقیبش توماس جفرسون شکست خورد، صبح روز مراسم سوگند سوار بر کالسکه واشنگتن را ترک کرد تا مجبور نباشد در مراسم شرکت کند. انتخابات ۱۸۰۰ انتخابات پرتنشی بود و برای جان آدامز قبول شکست از توماس جفرسون که معاون اول خودش بود، بسیار سخت بود. تلخ‌تر از همه برای او این بود که قوانین امور بیگانگان که با امضای او اجرایی شده بود، حالا به دلیل محدودیت‌هایی که برای کسب کار خارجی‌ها و آزادی‌های فردی و اجتماعی ایجاد کرده، به‌شدت محبوبیت او را کم کرده و دشمن‌های زیادی برایش ایجاد کرده بود.
انتخابات سال ۱۸۰۰ یکی از پیچیده‌ترین انتخابات ایالات‌متحده بود. به دلیل رای نزدیک توماس جفرسون و آرون بار، تصمیم نهایی به مجلس نمایندگان کشیده شد. رابطه آدامز و جفرسون در این دوران در ظاهر دوستانه و محترمانه بود اما آدامز حاضر نشد از اختیاراتش در روند تصمیم‌گیری مجلس نمایندگان استفاده کند و در نهایت مجلس نمایندگان جفرسون را برنده انتخابات اعلام کرد.
وقتی در ۴ صبح ماه مارس ۱۸۰۱ جان آدامز واشنگتن را ترک کرد و در مراسم سوگند شرکت نکرد شاید می‌خواست از تندی آتش اختلافات کم کند آرامش را به فضای سیاسی واشنگتن برگرداند.
دست‌به‌دست شدن صلح‌آمیز قدرت از جان آدامز به توماس جفرسون را گاهی به‌طعنه " انقلاب ۱۸۰۰" می‌نامند. با وجود آرامشی که در جابه‌جایی قدرت وجود داشت، ریاست جمهوری جفرسون دو دوره ادامه داشت و به دوران جفرسون شهرت یافت. دورانی که مشخصه‌های آن از جمله جمهوری‌خواهی متکی بر زمین‌داری، محدود کردن دخالت‌های دولت و حکومت تا امروز هم ادامه پیدا کرده است.
جان کوئینسی آدامز

جان کوئینسی آدامز، پسر جان آدامز مانند پدرش سال‌های زیادی از عمرش را در عالم سیاست گذراند. بعد از خدمت در مقام وزیر کشور در دوران ریاست جمهوری جیمز مونرو، عاقبت در سال ۱۸۲۴ در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرد و پس از کارزاری پر افت‌وخیز که در نهایت با توسل به بند ۱۲ قانون انتخابات تصمیم‌گیری نهایی آن به مجلس نمایندگان کشیده شد، جان کوئینسی آدامز ششمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده شد.
بخشی از این موفقیت به دلیل آن بود که جان کوئینسی آدامز با یکی از رقبایش هنری کلی به توافق رسید. حمایت هنری کلی در پیروزی جان کوئینسی آدامز نقش اساسی داشت و در برابر آن، آدامز مقام معاونت اول خود را به هنری کلی داد. این معامله‌ای است که در تاریخ آمریکا تحت عنوان زد و بند فاسد شناخته می‌شود. اندرو جکسون، کاندیدای دیگر این انتخابات که تهدید اصلی برای جان کوئینسی آدامز بود، چهار سال بعد در سال ۱۸۲۸ دوباره در برابرش قرار گرفت.
انتخابات ۱۸۲۸ با این پیش‌زمینه، انتخابات پرتنشی بود. در این انتخابات هواداران جکسون توانستند کارزار موفقی را که از خیلی جهات شبیه کارزارهای امروز است پیش ببرند. تمرکز آن‌ها روی خصلت‌های فردی محبوب جکسون و اتهام فساد در دولت آدامز بود. جکسون توانست با بالاترین درصد آرای عمومی برنده انتخابات شود و جان کوئینسی آدامز، بعد از پدرش، دومین رئیس‌جمهور یک دوره‌ای ایالات‌متحده شد.
کوئینسی آدامز سعی کرد رفتار دوستانه‌ای با جکسون رئیس‌جمهور جدید در پیش بگیرد و حتی پیشنهاد داد مراسم سوگند در کاخ سفید و با میزبانی او صورت بگیرد. اما جکسون این دعوت را قبول نکرد و در نهایت کوئینسی آدامز در روز سوم مارس، یک روز قبل از مراسم سوگند، کاخ سفید را ترک کرد و مانند پدرش در مراسم سوگند رئیس‌جمهور جدید شرکت نکرد.
بعد از این انتخابات موج وسیع گسترش دموکراسی ایجاد شد. حق رأی شامل تمام مردان سفیدپوست شد. مشارکت عمومی در امور سیاسی افزایش یافت و سیستم دو حزبی این بار بین دو حزب ویگ ها و دموکرات‌ها برقرار شد. جکسون برای دو دوره در مقام رئیس جمهور باقی ماند و پایه های حزب دموکرات را برای چند نسل محکم کرد.
اندروجانسون

اندروجانسون هفدهمین رئیس‌جمهور آمریکا و از حزب دموکرات بود. او که معاون اول آبراهام لینکلن بود، بعد از ترور لینکلن بدون برگزار شدن انتخابات به ریاست جمهوری رسید. او با به قدرت رسیدن شروع به اجرای برنامه‌هایی کرد که با خواسته‌های کنگره جمهوری‌خواه به‌شدت در تقابل بود. از جمله اینکه می‌خواست حقوق مدنی که به برده‌های سابق داده‌شده بود را از آن‌ها پس بگیرد. این موضوع در کنار بحران‌های دیگر اختلاف‌های او با کنگره را تا جایی کشاند که درنهایت استیضاح شد، اما در سنا تبرئه شد.
در انتخابات ۱۸۶۸ ژنرال یولیسیس سایمون گرانت با فاصله زیادی اکثریت رأی الکترال را به دست آورد. تعداد رأی‌های عمومی گرانت بافاصله کمی از جانسون بیشتر بود. گرانت سیصد هزار رای جلوتر را مدیون برده‌های آزادشده ایالت‌های جنوبی بود.
با وجود پیروزی گرانت، جانسون حاضر نشد در مراسم سوگند او شرکت کند. او روز چهارم مارس در کاخ سفید ماند و آخرین دستورات رسمی را امضا کرد. از طرف دیگر گرانت هم حاضر نشد سوار بر کالسکه‌ای که جانسون از آن استفاده می‌کرد، شود.  گرانت برای دو دوره در مقام رئیس‌جمهوری باقی ماند. هرچند هشت سال ریاست جمهوری‌ او خالی از اتهامات فساد نبود اما او نقش بزرگی در گسترش آزادی‌های مدنی برای سیاه‌پوستان، بومیان آمریکا و اقلیت‌ها داشت.