آزمایش چرخش در ایستگاه فضایی بین‌المللی

پیکه در این ویدئو می‌گوید: فضانوردان پس از رسیدن به فضا معمولا در ۲۴ ساعت نخست، احساس ناراحتی می‌کنند. آنها احساس سرگیجه، سر در گمی و گاهی تهوع را تجربه می‌کنند. این موضوع باید با "سیستم دهلیزی" (Vestibular System) در ارتباط باشد. مایع درون گوش میانی، در شرایط ریزگرانش به جریان می‌افتد و به همین دلیل مغز، سیگنال‌های متفاوتی را نسبت به آنچه که چشم‌ها می‌بینند، دریافت می‌کند. پس از گذشت ۲۴ تا ۴۸ ساعت، مغز بیشتر بر اطلاعات دریافت شده از چشم‌ها تکیه می‌کند. هنگامی که چنین اتفاقی رخ می‌دهد، مغز بهتر می‌تواند با جهت‌های متفاوت سازگار شود. بدین ترتیب، احساس سرگیجه و تهوع از بین می‌رود. فضانورد در این شرایط می‌تواند خود را در همه جهات بچرخاند و مشکلی برای او پیش نخواهد آمد زیرا مغز می‌تواند خود را با همه شرایط سازگار کند.

پیکه ادامه می‌دهد: من می‌خواهم یک آزمایش سریع انجام دهم تا ببینم که آیا می‌توانم حالت سرگیجه را برای خود ایجاد کنم و پس از ایجاد این حالت، با چه سرعتی می‌توانم به بازیابی حالت خود بپردازم و این حالت چقدر برای من ناخوشایند خواهد بود. تیم کوپرا به من کمک می‌کند تا بچرخم. این چرخش روی زمین، احساس ناخوشایندی را به همراه دارد. باید ببینیم اینجا چطور می‌رود.

پیکه پس از این صحبت‌ها چرخش را با کمک کوپرا آغاز می‌کند. او طی چرخش، احساس بدی ندارد و از کوپرا می‌خواهد که سرعت چرخاندن را بیشتر کند. پس از مدتی، پیکه می‌گوید که احساس می‌کند فشار در بالای سر او رو به افزایش است اما این موضوع، احساس بدی را برای او به همراه ندارد و سرگیجه را احساس نمی‌کند. تمرکز کردن روی اجسام برای او سخت شده زیرا سرعت چرخش او بالا است اما همچنان احساس بدی ندارد. پیکه باور دارد که اگر این آزمایش روی زمین انجام می‌شد، احساس واقعا بدی را برای او به همراه داشت. سپس پیکه از کوپرا می‌خواهد تا چرخش را متوقف کند. او به محض توقف، احساس سرگیجه دارد اما این سرگیجه به سرعت متوقف می‌شود. پیکه می‌گوید که احساسی کاملا طبیعی دارد.