تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۸/۲۹ ساعت ۱۴:۰۰
کد مطلب : ۳۰۶۳۸۰
این رزومه پرحاشیه
اقباله هیئتی
پس از آنكه مجلس شورای اسلامی به برادر داماد شهردار تهران به عنوان دومین گزینه پیشنهادی دولت برای وزات آموزش و پرورش به دلیل عدم آشنایی كافی با مجموعه این وزارتخانه حیاتی و البته پر مشكل رای اعتماد نداد، معرفی سومین گزینه برای وزارت اوضاع را پیچیده‌تر كرد. سید ابراهیم رئیسی «یوسف نوری»، رئیس اسبق مرکز فناوری اطلاعات و ارتباطات آموزش و پرورش را به عنوان سومین وزیر پیشنهادی معرفی کرده که انتشار سوابق وزیر پیشنهادی خبرساز شده است.
سوابق این وزیر پیشنهادی آنقدر پربار است كه صعود به قله دماوند و حضور در راهپیمایی اربعین را جزو رزومه خود آورده است! این رزومه آنقدر نكات ریز و درشت دارد كه هر یك از آنها را باید ساعت‌ها را تجزیه و تحلیل كرد اما به مهم‌ترین موضوع كه درس و مدرسه دانش‌آموزان است هم در این رزومه با این جمله اشاره شده است: «آشنایی با برنامه درسی»! و البته آشنایی با كشورهای عربی و اسلامی هم در بخشی از این رزومه آمده است و این پرسش را به ذهن می‌آورد كه آیا قراراست وزیر پیشنهادی با كشورهایی در حوزه ریاضی و فیزیك و شیمی هم آشنایی داشته باشد یا این گزینه تنها برای عربی است؟
واقعا نباید از خودمان بپرسیم در این مملكت مگر قحط‌الرجال شده است كه یا دامادها باید پست بگیرند و فامیل‌های دور و نزدیك و یا كسی كه با برنامه درسی آشناست؟ این پرسش در حالی است كه در مجموعه وزارت آموزش و پرورش كشور که در حدود یک میلیون پرسنل دارد،حتی یك نفر دارای صلاحیت برای وزارت نیست كه انقدر زور می‌زنید یك آدم تا این حد بی‌ارتباط به مجموعه را وزیر كنید؟ آیا می‌توان باور کرد که گزینه‌های متعددی برای نامزدی ریاست مجموعه آموزش و پرورش در همین مجموعه یافت نشود؟ آن هم در حالی كه بسیاری از مشكلات معلمان را تنها خودشان می‌دانند و چه بسا حضور بیشتر آنان در پست‌های مدیریتی این وزارتخانه بتواند اندكی از مشكلات را رفع و رجوع كند. چرا باید با تحمیل كسی خارج از سیستم (آن هم كسی كه هیچ سایقه‌ای از آموزش ندارد) آن هم برای سومین بار، مانع از حضور یك آموزگار در راس این وزارتخانه باشیم؟ نام‌هایی که در این مدت از آنها به عنوان گزینه پیشنهادی شنیده می‌شود، این سؤال را مطرح می‌کند که آیا سیستم سفارش گزینه پیشنهادی از سوی افراد مختلف، راهکار مناسبی برای انتخاب وزیر آینده آن هم در وزارتخانه‌ای با این همه مشكل و اعتراض است؟ بهتر نیست تیم تعیین وزیر به دنبال انتخاب گزینه از درون این وزارتخانه با این همه پرسنل باشد؟
رئیس‌جمهور كه در روزها و هفته‌های اخیر با سفرهای سرزده و ناگهانی به شهرها و استان‌های كشور نشان داده قصد ندارد این سال‌هایی كه در پاستور پیش رو دارد را تنها به پشت میز نشینی بگذراند، چرا برای حل این مشكل یكی از همین راه‌حل‌ها را در پیش نمی‌گیرد؟ مثلا به صورت اتفاقی به یك مدرسه در هر شهر و استانی برود و نظر چند دبیر و آموزگار را بپرسد تا بداند چه جامعه پرتوانی در بدنه این وزارتخانه مشغول به كار هستند و چه توانمندی‌هایی دارند.چه بسا اگر این كار از سوی رئیس دولت انجام شود، در هنگامی كه پس از ماه‌ها تعطیلی مدارس به دلیل پاندمی كرونا، شاهد فعالیت دوباره مدارس در كشور هستیم،با روحیه مضاعف كادر آموزش شاهد اتفاقات نیكویی باشیم.
پس از آنكه مجلس شورای اسلامی به برادر داماد شهردار تهران به عنوان دومین گزینه پیشنهادی دولت برای وزات آموزش و پرورش به دلیل عدم آشنایی كافی با مجموعه این وزارتخانه حیاتی و البته پر مشكل رای اعتماد نداد، معرفی سومین گزینه برای وزارت اوضاع را پیچیده‌تر كرد. سید ابراهیم رئیسی «یوسف نوری»، رئیس اسبق مرکز فناوری اطلاعات و ارتباطات آموزش و پرورش را به عنوان سومین وزیر پیشنهادی معرفی کرده که انتشار سوابق وزیر پیشنهادی خبرساز شده است.
سوابق این وزیر پیشنهادی آنقدر پربار است كه صعود به قله دماوند و حضور در راهپیمایی اربعین را جزو رزومه خود آورده است! این رزومه آنقدر نكات ریز و درشت دارد كه هر یك از آنها را باید ساعت‌ها را تجزیه و تحلیل كرد اما به مهم‌ترین موضوع كه درس و مدرسه دانش‌آموزان است هم در این رزومه با این جمله اشاره شده است: «آشنایی با برنامه درسی»! و البته آشنایی با كشورهای عربی و اسلامی هم در بخشی از این رزومه آمده است و این پرسش را به ذهن می‌آورد كه آیا قراراست وزیر پیشنهادی با كشورهایی در حوزه ریاضی و فیزیك و شیمی هم آشنایی داشته باشد یا این گزینه تنها برای عربی است؟
واقعا نباید از خودمان بپرسیم در این مملكت مگر قحط‌الرجال شده است كه یا دامادها باید پست بگیرند و فامیل‌های دور و نزدیك و یا كسی كه با برنامه درسی آشناست؟ این پرسش در حالی است كه در مجموعه وزارت آموزش و پرورش كشور که در حدود یک میلیون پرسنل دارد،حتی یك نفر دارای صلاحیت برای وزارت نیست كه انقدر زور می‌زنید یك آدم تا این حد بی‌ارتباط به مجموعه را وزیر كنید؟ آیا می‌توان باور کرد که گزینه‌های متعددی برای نامزدی ریاست مجموعه آموزش و پرورش در همین مجموعه یافت نشود؟ آن هم در حالی كه بسیاری از مشكلات معلمان را تنها خودشان می‌دانند و چه بسا حضور بیشتر آنان در پست‌های مدیریتی این وزارتخانه بتواند اندكی از مشكلات را رفع و رجوع كند. چرا باید با تحمیل كسی خارج از سیستم (آن هم كسی كه هیچ سایقه‌ای از آموزش ندارد) آن هم برای سومین بار، مانع از حضور یك آموزگار در راس این وزارتخانه باشیم؟ نام‌هایی که در این مدت از آنها به عنوان گزینه پیشنهادی شنیده می‌شود، این سؤال را مطرح می‌کند که آیا سیستم سفارش گزینه پیشنهادی از سوی افراد مختلف، راهکار مناسبی برای انتخاب وزیر آینده آن هم در وزارتخانه‌ای با این همه مشكل و اعتراض است؟ بهتر نیست تیم تعیین وزیر به دنبال انتخاب گزینه از درون این وزارتخانه با این همه پرسنل باشد؟
رئیس‌جمهور كه در روزها و هفته‌های اخیر با سفرهای سرزده و ناگهانی به شهرها و استان‌های كشور نشان داده قصد ندارد این سال‌هایی كه در پاستور پیش رو دارد را تنها به پشت میز نشینی بگذراند، چرا برای حل این مشكل یكی از همین راه‌حل‌ها را در پیش نمی‌گیرد؟ مثلا به صورت اتفاقی به یك مدرسه در هر شهر و استانی برود و نظر چند دبیر و آموزگار را بپرسد تا بداند چه جامعه پرتوانی در بدنه این وزارتخانه مشغول به كار هستند و چه توانمندی‌هایی دارند.چه بسا اگر این كار از سوی رئیس دولت انجام شود، در هنگامی كه پس از ماه‌ها تعطیلی مدارس به دلیل پاندمی كرونا، شاهد فعالیت دوباره مدارس در كشور هستیم،با روحیه مضاعف كادر آموزش شاهد اتفاقات نیكویی باشیم.
پربينندهترين مطالب و خبرها
