تکواندوکار معلول افغان در سوئد، مدال طلا گرفت

گروه ورزشی: محمدحسین مرادی، پناهنده افغان که یک پای خود را بر اثر جنگ در افغانستان از دست داده است، در رقابت‌ باشگاه‌های سوئد در شهر استکهلم که با شرکت بیش از ۵۰۰ ورزشکار از ۴۷ باشگاه برگزار شد، در رشته تکواندو پومسه، مدال طلا گرفت. در این دور از رقابت‌ها، پسر ۱۴ ساله مرادی هم مدال نقره رشته تکواندو رزمی را از آن خود کرد.
محمدحسین مرادی ۴۹ سال دارد و پدر سه فرزند است. او که پای راستش را در انفجاری در سال ۲۰۱۲ در افغانستان از دست داده است، از شش سال پیش در شهر یونشوپینگ سوئد زندگی می‌کند. او در سال ۲۰۱۵ با دشواری‌های فراوان توانست خود و خانواده‌اش را به سوئد برساند. او در مورد مسیری که از افغانستان تا سوئد پیموده است، می‌گوید: «شاید کمتر کسی باشد که به‌اندازه من در مسیر رسیدن به اروپا زجر و شکنجه تحمل کرده باشد.» مرادی پس از رسیدن به سوئد، بیشتر از دو سال در اقامتگاه‌های پناهجویان بدون مدرک به سر برده است تا اینکه اواخر سال ۲۰۱۸ درخواست پناهندگی او پذیرفته شد. پسر ۱۴ ساله او به نام محمدسجاد هم مانند پدر در رشته ورزشی تکواندو فعالیت می‌کند. او هم در رقابت‌های باشگاهی سوئد همگام با پدرش، توانست در رقابت‌های وزن ۵۷ کیلوگرم تکواندو، دو حریف خود را شکست دهد و با یک باخت در مرحله نهایی، مدال نقره رقابت‌ها را به دست آورد.
حسین مرادی در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی در مورد شرایط روحی خود در زمان رسیدن به سوئد چنین می‌گوید: «مسیر دشوار رسیدن تا اروپا و بعد انتظار برای تعیین سرنوشت و گرفتن اقامت سوئد، مرا به افسردگی شدید دچار کرد. یک سال تحت مداوای روان‌پزشک بودم تا سرانجام تصمیم گرفتم کاری کنم که بتوانم بر افسردگی غلبه کنم.» او از سال ۲۰۱۹ تمرین در رشته ورزشی تکواندو پومسه را آغاز کرده است و مدال طلای رقابت‌های استکهلم هم اولین مدال طلای مرادی در رشته تکواندو پومسه نیست. او پیش از این هم در رقابت‌های شهر یونشوپینگ سوئد که سه ماه پیش برگزار شد، طلا گرفته بود. مرادی می‌گوید که در رشته تکواندو رزمی حریفی مانند خود یعنی کسی که با وجود قطع یک عضو بدنش ورزش رزمی انجام دهد، وجود ندارد. او می‌افزاید: «من توانایی این را دارم که با شخصی کاملا سالم مبارزه کنم اما قوانین این اجازه را به من نمی‌دهد.»
محمدحسین مرادی موفقیت در ورزش موردعلاقه‌‌اش و به دست آوردن مدال‌های ارزشمند در رقابت‌های ورزشی را قوت قلبی برای خود و افتخاری برای جامعه مهاجران افغان می‌داند. او می‌گوید: «دوست دارم جامعه میزبان تصویر خوبی از پناهجویان افغان داشته باشند. می‌خواهم برای کشوری که به ما پناه داده و از ما حمایت کرده است، یک شهروند موثر و خوب باشم.» مرادی هم‌اکنون مشغول فراگیری زبان سوئدی است و برنامه آینده‌اش را تحصیل در یکی از رشته‌های فنی-حرفه‌ای موردنیاز بازار کار سوئد عنوان می‌کند. پسر نوجوان مرادی که پابه‌پای او  تکواندو رزمی کار می‌کند، هنوز دانش‌آموز است و پدرش تلاش دارد تا او در کنار ادامه تحصیل، به موفقیت‌های بزرگ ورزشی هم دست یابد. این پدر و پسر که در کنار هم مسیر دشوار مهاجرت را پیموده‌اند و با گذر از میان پناهگاه‌های قاچاقچیان انسان با مشقت و دشواری فراوان به سوئد رسیده‌اند، در میان تاریکی روزهای سرد و سخت مهاجرت برای افغان‌ها همچون شمعی روشنی‌بخش به نظر می‌رسند.
در سال‌های اخیر، به‌ویژه پس از سال ۲۰۱۴ که جنگ در افغانستان شدت گرفت، هزاران افغان به کشورهای اروپایی آمدند و شماری از آنان در کشورهای مختلف از جمله سوئد، هنوز در بلاتکلیفی به سر می‌برند. شماری از این پناهجویان حتی خارج از ساختار اداره مهاجرت‌اند و سرپناهی ندارند. دولت سوئد پیش از این پرونده‌ پناهجویان به‌ویژه افغان‌ها را با سخت‌گیری زیاد بررسی می‌کرد و شمار انبوهی از پناهجویان افغان در معرض اخراج از سوئد بودند اما با روی کار آمدن طالبان در افغانستان و وخامت اوضاع امنیتی و اقتصادی در آن کشور، دولت سوئد اگرچه برای خروج افغان‌های در معرض خطر از افغانستان اقدام خاصی نکرد، به‌تازگی قانون جدیدی را برای بررسی مجدد پرونده‌ پناهجویان افغان که پیش از این پاسخ رد گرفته بودند، اعلام کرده است.
بر اساس این قانون، پناهجویان افغان که حکم ترک خاک گرفته‌اند می‌توانند با درخواست تجدیدنظر پرونده خود، دوباره درخواست اقامت کنند. این شانسی عمومی برای پناهجویان افغان است و احتمالا شمار زیادی از این پناهجویان پاسخ مثبت خواهند گرفت.