نماینده روسیه پسرخاله ایران شد

 گروه سیاسی: روزنامه اطلاعات در یادداشتی از نقش روسیه در مذاکرات برجام انتقاد کرد و نوشت: چین و روسیه نیز هر یک منافع خود را در نظر دارند و البته در راستای همین منافع نمی‌خواهند، جمهوری اسلامی ایران را دلخور کنند؟ این مجموعه از نگاه تحلیلی به کنش‌ها و واکنش‌ها از ادامه گفتگوها در وین نشان می‌دهد که برجام، کارت مهمی برای بازی‌های سیاسی شده است.
 این نکته را در تجربه از گفتگوهای برجام، از آغاز آن تاکنون می‌توان آموخت که همه کشورهای عضو آن با کارت «برجام» هم بازی سیاسی و هم اقتصادی می‌کنند تا محوریت تأثیرگذاری قدرت خود را محفوظ نگهدارند و البته ارتقاء دهند. اگرچه موضوع و موضوعیت آن پرونده هسته‌ای ایران است؛ به‌ویژه که اساس توازن قدرت کشورهای آمریکا، چین و روسیه بسیار حائز اهمیت است. این هر سه کشور صاحبان حق «وتو» در شورای امنیت سازمان ملل‌اند. در این شرایط است که همه با کارت برجام بازی «منفعتی» دارند.
 چین و روسیه دوسویه بازی می‌کنند، از یک‌طرف خود را بسیار فعال برحصول به توافق نشان می‌دهند و از طرفی نماینده وزارت خارجه روسیه در این دور از گفتگوها در وین،لحظه‌ای از محوری شدن در خبررسانی در حالیکه تا حدودی با حبس خبری و داغ نگه داشتن اطلاع‌رسانی مواجهیم، غافل نمی‌شود! و به قول ما ایرانی‌ها پسرخاله مهربان و دلسوز شده است!
 از مجموعه گفته‌ها و شنیده‌ها چنین برمی‌آید که «توافق» به دست خواهد آمد. سخنگوی وزارت خارجه ما، خطیب‌زاده، دیروز گفت «توافق‌ها در «فاز فنی» تکمیل شده‌اند. او اطلاع داد و تأکید کرد: «… در مذاکرات وین» بن‌بست لاینحلی نداریم،بسیاری از جداول و ستون‌های آن آماده شده است و بخشی از پرانتزها پاکسازی شده‌اند.درباره ایده‌ها نیز تاحدود بسیار زیادی توافقاتی انجام شده است و این ایده‌ها در حال تبدیل شدن به جملات و کلمات هستند. البته موضوعات کلیدی هستند که نیاز به اخذ تصمیمات خاص سیاسی دارد؛ به‌ویژه از طرف واشنگتن و آنها باید تصمیمات خود را درباره مسائل باقی‌مانده به ویژه موضوع رفع تحریم‌ها اعلام کنند.» مشکل مردم و رسانه‌ها، که پل ارتباطی سیاستمداران با مخاطبان هستند، این است که اولاً، سیاستمداران یاد گرفته‌اند «گرد» سخن بگویند، آنچنان که حتی بعد از تولد بچه، پرستار سیاسی واضح و روشن نمی‌گوید، «نوزاد سالم به دنیا آمده یا نه!» ثانیاً با همین شیوه تا امضاء رسمی توافق از سوی وزراء خارجه همچنان توپ را به زمین حریف «حوالت!» می‌دهند. لاجرم هم رسانه‌ها و هم مردم همچنان در انتظار می‌مانند! این واقعیت حرفه‌ای بودن دیپلمات‌ها است.